لوله پلی اتیلن نوعی لوله پلاستیکی انعطاف پذیر است که از پلی اتیلن ترموپلاستیک (پلی اتیلن با چگالی بالا) ساخته شده است که از کوپلیمریزاسیون اتیلن و مقادیر کمی از سایر هیدروکربن ها ایجاد می شود. این نوع لوله پلاستیکی دارای پیوندهای مولکولی قوی و چگالی مولکولی بالا است که آن را در برابر مواد شیمیایی خشن مقاوم می کند. همچنین نشتی و خوردگی ندارد و از نظر دوام و استحکام دارای مزایای برجسته بسیاری است. امروزه لوله پلی اتیلن در سطح جهانی برای جایگزینی لوله‌های بتنی یا فولادی منسوخ در صنایع معدودی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
مزایای لوله پلی اتیلن
2.1 مقاومت در برابر خوردگی
لوله پلی اتیلن عمدتاً در حمل و نقل مایع و گاز استفاده می شوند زیرا توسط مواد شیمیایی موجود در مایع یا گازی که حمل می کنند خورده نمی شوند. بنابراین باعث ایجاد مشکل نشت یا انسداد نمی شوند.
2.2 مقاومت در برابر فشار بالا
لوله HDPE قادر است فشار بالا را بدون تغییر شکل یا آسیب تحمل کند. بنابراین، آنها می توانند فشار آب ناپایدار سیستم های آب خانگی و سیستم های انتقال فاضلاب را تحمل کنند.
2.3 اتصالات بدون نشتی
برخلاف سیستم های سنتی لوله های فلزی که با اتصالات مکانیکی به هم متصل می شوند. سیستم های لوله HDPE را می توان با استفاده از روش های همجوشی حرارتی به هم متصل کرد. این روش شامل گرم کردن دو سطح لوله HDPE تا یک دمای خاص است، سپس لوله خنک می شود و اتصالات لوله یکپارچه، دائمی و بدون نشتی ایجاد می کند.
2.4 طول عمر بیشتر
طول عمر لوله های HDPE بیشتر از لوله های فلزی است (فقط 20 تا 50 سال عمر می کند). بسته به کاربردهای مختلف، بین 50 تا 100 سال تخمین زده می شود.
2.5 سازگار با محیط زیست
لوله های HDPE به عنوان دارای حداقل تاثیر بر محیط زیست شناخته می شوند. تولید لوله‌های HDPE انرژی کمتری نسبت به لوله‌های غیر پلاستیکی مصرف می‌کند و در طول ساخت، سموم خطرناکی را در هوا آزاد نمی‌کند.
2.6 صرفه جویی در هزینه
هزینه ساخت و پردازش لوله های پلاستیکی ارزان تر از تولید لوله های فلزی است. علاوه بر این، لوله های HDPE وزن سبکی دارند، بنابراین در هزینه های حمل و نقل و نصب صرفه جویی بیشتری می کنند.
به دلیل مزایای فوق، کاربرد لوله HDPE شامل تامین آب تجاری و مسکونی، حمل و نقل مایعات صنعتی، سیستم خط لوله آبیاری، سیستم های فاضلاب و تامین سوخت گاز می باشد.
3. لوله پلی اتیلن معمولاً چگونه به هم متصل می شود
اصل همجوشی حرارتی این است که دو سطح لوله پلی اتیلن را تا دمای مشخصی گرم کرده و سپس با اعمال نیروی کافی آنها را ذوب کنید. این نیرو باعث می شود که لوله های مذاب با هم مخلوط شوند و در نتیجه همجوشی ایجاد شود. اتصالات پس از جوش خوردن مناسب کاملاً بدون نشتی هستند. سطح اتصال از نظر مقاومت و فشار کاملاً با خود لوله برابر است.
چهار روش متداول اتصال لوله پلی اتیلن شامل فیوژن لب به لب، فیوژن سوکت، فیوژن زینی و الکتروفیوژن وجود دارد.
3.1 فیوژن باسن
این رایج ترین روش جوشکاری است که در حال حاضر برای اتصال لوله های پلی اتیلن استفاده می شود. دو سر لوله های HDPE با استفاده از دستگاه جوش لب به لب گرم می شوند تا آنها را تا دمای مشخصی گرم کنند. سپس تحت فشار مناسب به سمت جلو هل داده می شوند تا به هم جوش بخورند. این تکنیک یک اتصال دائمی و جریان کارآمد ایجاد می کند.
روش فیوژن باسن شش مرحله ای به شرح زیر است:
- انتهای لوله را تمیز، گیره و تراز کنید
- با انتهای لوله رو به رو شوید تا سطوح تمیز و موازی عمود بر خط مرکزی ایجاد کنید
- انتهای لوله را تراز کنید
- رابط های لوله را گرم کنید
- دو انتهای لوله را با اعمال نیروی مناسب به هم وصل کنید
- نگه دارید تا مفصل خنک شود
3.2 سوکت فیوژن
این تکنیک شامل گرم کردن همزمان سطح خارجی انتهای لوله و سطح داخلی اتصالات تا رسیدن به دمای همجوشی معین، وارد کردن انتهای لوله در سوکت و نگه داشتن آن در محل تا زمانی که اتصال سرد شود، می باشد. این روش معمولاً به اتصال لوله به اتصالات به جای لوله به لوله اشاره دارد.
مراحل کلی سوکت فیوژن عبارتند از:
- انتهای لوله و سطح داخلی اتصالات را تمیز کنید
- مربع و انتهای لوله را آماده کنید
- قطعات را تا دمای مناسب گرم کنید
- انتهای لوله و اتصالات را وصل کنید
- بگذارید خنک شوند
3.3 همجوشی زین
فیوژن زینی شبیه فیوژن سوکت است، اما برای اتصال یک اتصال عمود بر سطح لوله استفاده می شود. این شامل گرم کردن همزمان سطح خارجی لوله و سطح تطبیق اتصالات نوع “زینی” است تا زمانی که هر دو سطح به دمای خاص برسند. این ممکن است با استفاده از دستگاه فیوژن زین که برای این تکنیک طراحی شده است، اجرا شود. تی
در اینجا شش مرحله اساسی برای ایجاد یک اتصال فیوژن زین استفاده می شود:
- سطح لوله را که قرار است اتصالات زین قرار گیرد را تمیز کنید
- دستگاه فیوژن زین را روی لوله قرار دهید
- سطوح لوله و اتصالات را طبق مراحل انجام دهید
- هم لوله و هم اتصال زین را گرم کنید
- دو قسمت را فشار دهید و با هم نگه دارید
- محل اتصال را خنک کرده و دستگاه فیوژن را جدا کنید
اتصال الکتروفیوژن در لوله پلی اتیلن
این روش اتصال لوله HDPE با سایر روش های اتصال ذوبی کاملاً متفاوت است. تفاوت اصلی در نحوه گرم کردن لوله یا سطوح اتصالات است. در اتصالات همجوشی حرارتی معمولی، از دستگاه گرمایش برای گرم کردن لوله و سطوح اتصالات استفاده می شود. اما اتصال الکتروفیوژن به صورت داخلی یا توسط یک هادی یا توسط یک پلیمر رسانا گرم می شود. گرما زمانی ایجاد می شود که جریان الکتریکی از مواد رسانا در اتصالات عبور کند. سپس لوله ها خنک می شوند و به هم می چسبند.
مراحل معمولی هنگام اجرای اتصال الکتروفیوژن عبارتند از:
- لوله ها و دستگاه الکتروفیوژن را آماده کنید
- لوله ها را علامت گذاری کنید
- لوله را تراز کرده و ثابت نگه دارید
- جریان الکتریکی را اعمال کنید
- قطعات را خنک کرده و گیره ها را باز کنید
امیدواریم این مقاله اطلاعات مفیدی در مورد پلاستیک های زیستی در اختیار شما قرار داده باشد. اگر سؤالی دارید، لطفاً با این شماره تماس بگیرید
افزودن دیدگاه