کدام نوع هپاتیت خطرناک ‌تر است؟

انواع ویروس هپاتیت متفاوت هستند، اما همه آنها یک هدف مشترک و یک مقصد دارند: کبد بیچاره! کبد وظایف حیاتی بسیار مهمی را در بدن برعهده دارد. برخی از عملکردهای کبد عبارتند از پاکسازی خون، مبارزه با عفونت و ذخیره انرژی. هپاتیت توانایی کبد را برای عمل کردن به وظایف خود به مخاطره می‌اندازد.

ویروس‌های اصلی هپاتیت به پنج نوع مختلف تقسیم می‌شوند: A، B، C، D و E. هپاتیت B و C نسبت به هپاتیت A خطرناک‌تر هستند و هر دو آن‌ها می‌توانند به اختلالات مزمن تبدیل شوند.

علائم هپاتیت

همه شکل‌های هپاتیت علائم مشابهی دارند. علائم احتمالی انواع بیماری هپاتیت به شرح زیر است:

• تب
• درد مفاصل
• خستگی
• حالت تهوع
• از دست دادن اشتها
• استفراغ
• درد شکمی

دیگر علائم احتمالی هپاتیت عبارتند از تیره شدن مدفوع و زردی، که زرد شدن پوست یا سفیدی چشم است.

ممکن است بدون اینکه اطلاعی داشته باشید به هپاتیت C مبتلا شده باشید. عفونت اولیه معمولاً ممکن است به اشتباه به آنفولانزا تعبیر شود یا اصلاً به آن توجهی نشود.

شیوع و انتقال هپاتیت به چه صورت است؟

هپاتیت C بیشتر از طریق تماس با خون آلوده منتقل می‌شود. این مورد معمولاً با استفاده مشترک از سوزن‌های آلوده برای تزریق مواد مخدر اتفاق می‌افتد. راه‌های دیگری نیز برای انتقال هپاتیت C وجود دارد که زیاد رایج نیستند: از طریق تماس جنسی، نوزاد متولد شده از مادر مبتلا به ویروس هپاتیت C یا آسیب ناشی از سوزن.

هپاتیت B نیز از طریق تماس خونی یا تماس جنسی منتقل می‌شود. این بیماری بیشتر از طریق تماس جنسی بین افراد و از یک مادر آلوده به فرزندش در هنگام تولد منتقل می‌شود. سوزن مشترک و سرسوزن از علل کمتر رایج این نوع عفونت هستند. ویروس می‌تواند از طریق مایع منی و مایعات واژن و همچنین خون منتقل شود.

دوره نهفتگی و گروه‌های خطر

متوسط دوره نهفتگی هپاتیتC  ۴۵روز است، اما می‌تواند بین ۱۴ تا ۱۸۰ روز تغییر کند. متوسط دوره نهفتگی هپاتیت B ۱۲۰روز است، اما می‌تواند بین ۴۵ تا ۱۶۰ روز باشد.

افرادی که در حال حاضر یا قبلاً مواد مخدر تزریق کرده‌اند در معرض خطر بالای ابتلا به هپاتیت C هستند.

نوزادانی که از مادران آلوده به دنیا می‌آیند یک گروه پرخطر هپاتیت B هستند. دیگر گروه‌های پرخطر عبارتند از: شرکای جنسی افراد مبتلا به هپاتیت B و افرادی که چندین شریک جنسی دارند.

عفونت حاد در مقابل عفونت مزمن

پزشکان بین عفونت مزمن و حاد با ویروس‌های هپاتیت تمایز قائل می‌شوند. عفونت حاد یک بیماری کوتاه مدت است که کمتر از شش ماه طول می‌کشد. عفونت مزمن یک بیماری طولانی مدت است که بیش از شش ماه طول می‌کشد.

عفونت هپاتیت B می‌تواند حاد یا مزمن باشد. اکثر مبتلایان به هپاتیت B حاد، در نهایت به مرحله مزمن پیشرفت نمی‌کنند. در مقابل، هپاتیت C حاد به هپاتیت C مزمن تبدیل می‌شود. تقریباً ۷۰ درصد از بزرگسالانی که تازه به هپاتیت C آلوده شده‌اند به عفونت مزمن دچار می‌شوند.

هنگامی که به هپاتیت C حاد مبتلا می‌شوید ممکن است علائمی داشته باشید یا نداشته باشید. اکثر موارد هپاتیت C حاد بدون علامت هستند، به این معنی که افراد متوجه علائم نمی‌شوند. علائم فقط در ۱۵ درصد موارد هپاتیت C حاد قابل توجه است.

اما کدام نوع هپاتیت خطرناک تر است؟

چنانچه گفتیم ۳ نوع اصلی هپاتیت وجود دارد: هپاتیت A، B و C. هپاتیت C می‌تواند خطرناک‌تر، شدیدتر و کشنده تر از بقیه انواع این بیماری باشد، اما حتی کسانی که بیماری حاد دارند هم می‌توانند بدون آسیب کبدی پایدار از شر این بیماری خلاص شوند. تا 70 درصد از مبتلایان به هپاتیت C به بیماری مزمن کبدی مبتلا می شوند و تا 20 درصد به سیروز مبتلا می شوند.

آزمایش

غربالگری آزمایش خون می‌تواند در تشخیص این‌که آیا آنتی بادی‌های هپاتیت در خون شما وجود دارد یا خیر به پزشک کمک کند.

در صورت وجود آنتی بادی‌های هپاتیت، آزمایشات بیشتری لازم است. پزشک تشخیص خواهد داد که آیا ویروس واقعی هنوز در جریان خون شما وجود دارد یا خیر. در هپاتیت B، پزشک، برای بررسی وجود آنتی بادی‌های خاص یا آنتی ژن هپاتیت B (آنچه آنتی بادی‌ها به آن واکنش نشان می‌دهند) یک آزمایش تایید خواهد گرفت. اگر پیدا شد، به این معنی است که شما یک عفونت فعال دارید. در هپاتیت C، آزمایش تایید برای بررسی میزان RNA هپاتیت C در خون شما استفاده می‌شود.

این نکته را بدانید که ممکن است هر دو عفونت هپاتیت B و C را به طور همزمان داشته باشید.

پیشگیری

شما می‌توانید برای پیشگیری از هپاتیت B واکسن بزنید. مرکز سلامت، واکسن را برای موارد زیر توصیه می‌کند:

• همه نوزادان در بدو تولد
• کودکان بزرگتری که واکسینه نشده‌اند
• شرکای جنسی افراد آلوده

• افرادی که چندین شریک جنسی دارند
• مردان همجنسگرا
• مصرف کنندگان مواد مخدر تزریقی
• افراد مبتلا به عفونت HIV

هیچ واکسنی برای هپاتیت C وجود ندارد. شما می‌توانید با استفاده نکردن از سوزن یا تیغ مشترک با افراد آلوده و استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی از آن جلوگیری کنید.

درمان

ممکن است پزشک داروهای ضد ویروسی را برای هپاتیت B یا C ارائه دهد. همچنین ممکن است درمانی دریافت کنید که برای محافظت از کبد و ایجاد راحتی بیشتر هدف‌گذاری شده باشد.

ترکیبی از داروها می‌تواند به پاکسازی ویروس هپاتیت C از سیستم شما کمک کند. ترکیب پیشنهادی به ژنوتیپ ویروس بستگی دارد.

همچنین در صورت ابتلا به هر نوع هپاتیت از مصرف الکل خودداری کنید. این کار برای محافظت از کبد شما در برابر آسیب‌های اضافی است.

اگر هپاتیت C دارید یا فکر می‌کنید ممکن است هپاتیت C داشته باشید، با پزشک صحبت کنید. برای برخی افراد، هپاتیت C کاملاً قابل درمان است!