افسردگی یکی از بیماریهای شایع بوده که کمتر در محافل عمومی در افغانستان به آن پرداخته شده است. آمارهای جدیدی که از میزان موجودیت این بیماری در سطح افغانستان نشر میگردد، این بیماری را تکان دهنده ساخته است. به این جهت، به نظر میرسد میزان عمومیت این بیماری در میان شهروندان افغان، آن را به یکی از سونامیهای خاموش افغانستان تبدیل کرده است.
50 درصد مردم افسرده
بشیر احمد سروری مسوول بخش روانی وزارت صحت افغانستان به خبرنامه گفت که “بیشتر از 50 درصد مردم در افغانستان به اختلال روانی به ویژه به افسردگی گرفتار اند.”
آقای سروری تاکید کرد که یافتههای مطالعات وزارت صحت افغانستان در باره افزایش اختلالهای روانی که از دوسال پیش آغازشده و تا پایان سال جاری تکمیل خواهد شد، نشان میدهد که بیش از 50 درصد شهروندان افغان از اختلالهای روانی رنج میبرند. او گفت که وزارت صحت افغانستان برای درمان و پیشگیری اختلالهای روانی 400 مرکز مشاوره رایگان را ایجاد کرده است.
به گفتهی این مقام وزارت صحت افغانستان، میزان افسردگی در بین زنان و جوانان بیشتر است. این در حالی است که افسردگی در افغانستان، عامل 70 درصدخودکشیها دانسته میشود.
مقامهای بهداشت و مسائل پزشکی افغانستان میگویند که هرچند آمار دقیق در باره موارد خودکشی در افغانستان وجود ندارد، اما برخی از شواهد نشان میدهد که آمار خودکشی در این کشور روبه افزایش است.
براساس گزارش های کمسیون مستقل حقوق بشر در افغانستان، سالانه حدود 2300 تن از زنان و دختران افغان دست به خودکشی که شامل خود سوزی نیز میشود، میزنند.
شایع ترین بیماری
بر اساس اعلامیههای سازمان بهداشت جهانی، افسردگی یکی از پنج علت اصلی افت کیفیت زندگی مردم در تمامی کشورهای دنیا محسوب میشود.
بر اساس آمارهای سازمان بهداشت جهانی، افسردگی شایع ترین بیماری در سراسر جهان است که بیشتر از 300 میلیون نفر از آن رنج میبرند. در عین حال، همه ساله 800000 نفر بین سنین 15 تا 29 سال به دلیل این بیماری خودکشی میکنند. در افغانستان نیز افسردگی در میان زنان متاهل بین 16 تا 20 درصد شدیدتر از گذشته شده است.
عوامل افسردگی
برای بیماری های روانی به ویژ افسردگی عوامل مختلف محیطی و اجتماعی بر شمرده است. سازمان بهداشت جهانی جنگ را یکی از عوامل عمده برای برهم زنی سلامت روانی در سراسر جهان میداند.
آمار افسردگی در میان افراد فقیر به مراتب بیشتر از افرادی است که دارای درآمد بیشتری اند. گزارش شده که تقریبا 80 درصد از افرادی که دچار افسردگی هستند از اختلال در عملکرد رنج میبرند و بر اساس گزارشها 27 درصد از افراد افسرده با مشکلات جدی در زمان کار یا زندگی شخصی خود مواجه اند.
عوامل محیطی
یکی از دلایل مهم افسردگی انقطاع عاطفی عنوان شده است. زمانی که فردی یکی از نزدیکان خود را به هر دلیلی از دست میدهد، امکان افسرده شدن او بالاست. در عین حال ناکامی در اهداف و بلندپروازیی های بی نیتجه میتواند افسردگی را به میان آورد. در افغانستان نیز با توجه به میزان بالای حوادث و قربانیان انسانی آن و در عین حال امکانات اندک برای رسیدن به اهداف بسیاری از شهروندان، میزان احتمال ابتلا به افسردگی بالا عنوان شده است.
در همین حال انترنت و اعتیاد به آن یکی از عوامل مهم دیگر افسردگی در سطح جهان به شمول افغانستان میباشد. افرادی که روزانه بیش از 18 ساعت از وقت خود را صرف اینترنت میکنند و نسبت به روابط دنیای حقیقی و خانوادهگی خود بی توجه میشوند، میتوانند به راحتی افسرده شوند. یکی از پیامدهای اعتیاد اینترنتی، مشکلات خانوادگی و تاثیر آن بر روابط زناشویی، والدین و فرزندان است.
سونامی خاموش
با توجه به میزان گسترده افسردگی در افغانستان، این بیماری میتواند به عنوان سونامی خاموش جان بسیاری از شهروندان این کشور را تهدید کند.
به باور آگاهان و پزشکان، برخلاف تصور عمومی افسردگی تنها یک ناتوانی روحی نیست. این آگاهان تاکید میکنند که افسردگی بیماری مزمنی است که میتواند منشا بسیاری از بیماریهای دیگر گردد. از جمله این بیماری ها که از افسردگی نشات میگیرد، دیابت، فشارخون بالا، بیماریهای قلبی و عروقی و حتی سکتههای مغزی و قلبی میباشد. به این جهت، آمار جدید وزارت صحت عامه افغانستان در باره افسردگی میتواند یکی از تکان دهنده ترین آمارها پس از اعتیاد میباشد.
هر چند وزارت صحت افغانستان گفته است که اعتیاد در میان افغان ها که میزان آن بین 3. تا 3.6 میلیون نفر برآورد شده، به عنوان یک تهدید امنیت ملی افغانستان فهرست گردیده، افسردگی نیز نیازمند توجه این چنینی میباشد.
از آن جایی که بیماری افسردگی بر زندگی شخصی و میزان کارآمدی افراد در زندگی کاری شان تاثیر گذار است، 50 درصد جمعیت افسرده به تنهایی میتواند به عنوان یک سونامی نابود کننده باشد. به این جهت آگاهان خواهان مبارزه جدی در سطح ملی برای اطلاع رسانی در باره افسردگی و چگونگی پیش گیری از ابتلا به آن میباشند.
علیشیر شهیر همکار این گزارش بوده است.
افزودن دیدگاه