“روز اول کاری وقتی برای اولین بار بالای چوکی دادستانی نشستم، حس کردم که در یک مکان نا امن و بیگانهای پا گذاشته ام، مکانی که حتی یکی از همجنسهایم را آنجا نیافتم. من اولین زنی هستم که به عنوان یک دادستان در این ولایت کار میکنم.”
این حرف حسینه خیرزاد است. نخستین بانوی که یکشنبه این هفته به عنوان دادستان محو خشونت علیه زنان در ولایت نیمروز، یکی از ولایتهای جنوبی افغانستان آغاز به کار کرده است.
خانم خیرزاد میگوید که علاقهمندی بیش از حد او در بخش سارنوالی و قضا، پای او را به اینجا کشانده است و حاضر است که حتی در نا امنترین ولایات نیز در این بخش کار کند. او از رشتهی حقوق، بخش قضا و سارنوالی لیسانس خود را به دست آورده است. رسیدن به قضایای خشونت علیه زنان و همچنان تشویق بانوان دیگر برای سهمگیری در عرصههای مختلف افغانستان، ازجمله آرزویهای است که این بانوی جوان در سر دارد.
خانم خیرزاد میگوید که در ادارههای دولتی نیمروز، حضور خانمها خیلی کمرنگ است. به گفتهی او، بجز اینکه او تازه در ادراه لوی سارنوالی آن ولایت استخدام شده است، در دیگر ادارههای دولتی، خانمی دیده نمیشود. او گفته است که فقط تعدادی کمی از خانمها در معارف این ولایت، در بخش معلمی کار میکنند و در سایر بخشها، اگر حضور هم دارند، یکی و دو نفر اند که آنان هم در بستهای پایین کار میکنند.
آغاز پرخطر
حسینه میگوید، چند روز بیش نیست که او در دفتر کاری اش آغاز به کار کرده است؛ اما فضای کاملن مردانه از یک سو و تهدیدهای موجود از سوی مخالفان دولت برای خانمها در این ولایت از سوی دیگر، باعث شده است که او احساس راحتی برای اجرای وظیفه اش نداشته باشد. او میگوید که حتی صفا کار دفتر آنان نیز مرد است.
حسینه اما باوجود چالشهای که پیشروی او قرار دارد، تصمیم گرفته است که ریسک بزرگی را قبول کند و آغازی باشد برای حضور و مشارکت زنان در عرصههای سیاسی و سهمگیری آنان، در ادارات دولتی.
خانم خیرزاد در گفتگو با خبرنامه ابراز داشت که: “بالاخره باید یکی ریسک بپذیرد و کلید شروع را بزند که دیگران نیز تشویق شوند و به تهدیدهای موجود از سوی مخالفان حکومت نه گفته و نشان دهند که هیچ کسی مانع کار و پیشرفت خانمها شده نمیتواند.”
این بانوی دادستان میگوید، پیش از این که در این مقام استخدام شود، خانمهای دیگری از تجربهها و چشمدیدهایشان از تهدیدهای امنیتی برای او گفته اند و یادآور شده اند، کسانی که در بخش قضایی و عدلی کار کنند، بیشتر مورد تهدید اند؛ اما به باوری این بانوی جوان، این حرفها بجز این که باعث منع حضور زنان در ادارههای دولتی بهخصوص در ادارههای قضایی و عدلی شود، چیز دیگری نیست.
صدای زنان نیمروز
حسینه از چشمدیدهایش در مورد خشونتهای که علیه زنان در ولایتاش صورت میگرفت میگوید که هربار با برخوردن قضیه خشونت در برابر زنان، آرزویش این بوده که روزی بتواند برای این قشر بیدفاع و بیصدا، مدافع و حمایت کننده خوبی باشد. هدفی که او را تا پُست دادستانی محو خشونت علیه زنان در این ولایت رسانده است.
به باور خانم خیرزاد، زنان تا زمانی که سطح آگاهی شان بلند نرود و از وابستگی اقتصادی مردان رهایی پیدا نکنند، از خشونتهای که با آنها صورت میگیرد، رهایی پیدا نمیتوانند. او میگوید که تصمیم دارد نه به عنوان یک دادستان، بل به عنوان یک خانم باسواد ورکشابهایی را برای تشویق کردن حضور و مشارکت زنان در عرصههای سیاسی، اجتماعی و امسال آن برگزار کند و همچنان زنان را برای کارفرمایی و چگونگی خودکفایی آنها از نگاه اقتصادی رهنمایی کند.
خانم خیرزاد در گفتگو با خبرنامه افزود، پیام من برای خانمهای که تحصیل میکنند و سپس به خاطر تهدیدهای امنیتی خانه نشین می شوند و در هیچ ادارهی دنبال کار نمیگردند این است، که دولت و مردم افغانستان بالای آنان حق دارند که کار کنند؛ چون آنان از مالیه مردم و پول دولتی درس خوانده اند. و این تنها با خدمت به مردم جبران می شود.
مقامهای ولایت نیمروز به این باور هستند که با انتصاب این دادستان زن، قضایای خشونت علیه زنان جدی تر پیگیری شده و برای حل مشکلات زنان نیز، موثر خواهد بود.
در حال حاضر در سراسر افغانستان ۲۴۰ قاضی زن در قضا حضور دارند و یکی از معاونین دادستان کل افغانستان در کابل نیز یک زن است.
تحصیلات خیرزاد
حسینه خیرزاد، در سال 1363 در ولایت نیمروز تولد شده است و مکتب را نیز در زادگاهش تمام کرده است. او بعد از مکتب، صنف چهاردهم رشتهی ریاضی را در دارالمعلمین زرنج میخواند. خانم خیرزاد دانشگاه را در رشتهی حقوق در کابل خوانده و سال 1393 لیسانساش را از بخش قضا و سارنوالی به دست آورده است.
او پیش از اینکه به آموزش تحصیلات عالی اش بپردازد، برای 3 سال در مکتب لیسه نسوان زرنج معلم بوده است و همچنان به عنوان مسوول تخنیکی صندوق وجهی حمایت از حقوق کودکان سازمان ملل (یونیسیف) نیز در نیمروز کار کرده است.
خانم خیرزاد در جریان تحصیل، با جمعی از همکاراناش، کانگرس ملی زنان افغانستان را تاسیس میکنند و یکی از اعضای موسس این نهاد بوده است. او میگوید که در جریان تحصیل فعالیتهای زیادی برای زنان کرده است و بجز از کنکرس ملی زنان، با چندین نهاد اجتماعی-مدنی دیگر نیز همکار بوده است.
حسینه بعد از ختم دوره دانشگاه، برای یک سال به عنوان وکیل مدافع در ولایت نیمروز فعالیت کرده و بنیاد اجتماعی راه سبز را تاسیس میکند. او اکنون خرسند هست که از یک ارگان بالاتری میتواند به خانمهای افغانستان کمک و همکاری کند.
افزودن دیدگاه