هیچ وقت خانواده‌اش در مورد این‌که چه اتفاقی افتاد تا «نوریه» دست‌اش را از دست داد، سخنی نگفته‌اند. نوریه فقط می‌داند که دست‌اش در اثر اصابت چره راکت، قطع شده است. با این‌که شاید گاهی برای «نوریه نجفی» این سوال خلق شود، اما نمی‌تواند آن را از خانواده‌اش بپرسد! اما این اتفاق هرگز مانع تلاش او برای رسیدن به اهداف‌اش نشده است. او اکنون شش سال است در صدر بازیکنان رشته ورزشی پینگ پانگ افغانستان حضور دارد و حریفی در داخل برای خود نمی‌بیند. این موفقیت خود گواهی بر این است که معلولیت نمی‌تواند او را از آرزوها و خواسته‌هایش دور کند.
نوریه نجفی ورزشکار رشته پینگ‌پانگ کشور به خبرنامه گفت: “من این حرف را قبول ندارم که یک شخص معلول باید از جامعه دور باشد و خانه‌نشین شود، اما زمانی که با آن‌ها صحبت می‌کنم، تعدادی از آنان سرخورده و گوشه‌گیر هستند؛ ولی با دیدن من انگیزه‌ای در وجودشان ایجاد می‌شود و من از این وضعیت راضی هستم. من از این کار خود که باعث ایجاد امید در دل هم‌سالان و زنان کشورم می‌شود، خوشحال و راضی هستم که می‌توانم به آنان انگیزه‌ای بدهم تا بتوانند زندگی کنند.”
نوریه نجفی
نوریه نجفی متولد سال 1375 هجری شمسی، از ولسوالی ناهور ولایت غزنی است که در کابل زندگی می‌کند. او عضو تیم ملی پینگ پانگ افغانستان و برترین ورزشکار این رشته در سطح این کشور است.
او لیسانس خود را از رشته تربیت بدنی از دانشگاه تعلیم و تربیه استاد ربانی کسب کرده است.
نوریه در خانواده‌ای هشت نفره با وضعیت متوسط اقتصادی متولد و بزرگ شده است. او در دوران کودکی معلول شده و یکی از دستانش را در اثر اصابت چره راکت، از دست داده است.
او از آوان کودکی به رشته ورزشی پینگ پانگ علاقه داشته و از همان زمان برای تفریح پینگ پانگ بازی می‌کرده است، اما این رشته را به صورت تخصصی از صنف 9 مکتب شروع کرده است. نوریه که از مکتب زینب کبری فارغ شده، پس از سپری نمودن امتحان کنکور در رشته دل‌خواهش؛ تربیت بدنی قبول شده و سال گذشته از این رشته فارغ‌التحصیل شده است.
حس ترحم و محدودیت برای یک معلول
نوریه در صحبت با خبرنامه گفت: “طبیعتا هر جایی که برویم، در اول ظاهر افراد را می‌بینند و افراد اطراف من نیز چنین بودند. وقتی می‌دیدند که من دارای معلولیت هستم، با نگاهی ترحم‌برانگیز به من می‌دیدند. در دل به من حس ترحم می‌کردند، اما زمانی که مدتی را با آن‌ها گذراندم، درمی‌یافتند که این چنین نبوده و من اصلا مشکلی با وضعیت جسمانی خود ندارم و می‌توانم هر کاری انجام دهم، آن زمان به این باور می‌رسند که من مانند معلولان دیگر نیستم، بلکه توانایی هر کاری را در زندگی دارم.”
او افزود: “با نداشتن دست هیچ وقت این احساس را نداشتم که نمی‌توانم به سوی علایقم بروم. من با کسانی بازی کرده و رو به رو شده‌ام که هیچ وقت و هرگز حس معلولیت را به من نداده‌اند. برعکس این افراد همیشه مرا کمک کرده و در پی پشتیبانی از من بوده‌اند. من از زمانی که دانشکده تربیت بدنی فعال شده و خود در این دانشکده کامیاب شده‌ام، تنها کسی بودم که در بین افراد سالم، دست خود را از دست داده و به عنوان یک معلول تحصیل کرده و شناخته شدم.”
تلاش و پشت‌کار همیشه نتیجه می‌دهد
اکنون او در کنار تمرینات ورزشی، معاون شورای اجتماعی زنان دارای معلولیت است. او در این شورا بیشتر به ایجاد انگیزه در بین زنان و کودکان دارای معلولیت پرداخته است؛ کسی که خود با داشتن معلولیت، حس زندگی و امید را در دل کسانی که فکر می‌کنند زندگی رو به پایان است، ایجاد می‌کند.
نوریه در ادامه گفت: “تاکنون که در این شورا کار کرده‌ام، اطفال و زنان زیادی دارای معلولیت و متفاوت از من بوده‌اند و همه کارهای ما با هم متفاوت بوده، زیرا من اصلا فکر نمی‌کنم معلول هستم، اما تعدادی از این زنان و کودکان همیشه گوشه‌گیر بوده، سعی می‌کنند که از جامعه و مردم دور بوده، احساس می‌کنند که نمی‌توانند هیچ کاری بکنند!”.
حامی و مشوق او در این راه خانواده‌اش است که مانند کوهی تکیه‌گاه نوریه می‌باشند. نوریه 21 ساله با این‌که فارغ رشته تربیت بدنی است و با همه رشته‌های ورزشی آشنایی دارد، اما در سه رشته ورزشی پینگ پانگ، تنیس میدانی و بدمینتون توانایی دارد و به آن‌ها مشغول است.
مسابقات نوریه و تیم ملی پینگ پانگ افغانستان
او از صنف نهم مکتب و بعد از یک سال تمرین، در 20 الی 25 مسابقه داخلی در افغانستان حضور داشته است. تقریبا شش سال است که نوریه شخص اول پینگ پانگ افغانستان است. نوریه در بین افراد معلول و سالم و در مسابقات مختلف نفر اول بوده است.
این درحالی است که هنوز در بخش معلولین افغانستان مسابقات پینگ پانگ راه‌اندازی نشده و تیمی برای آنان در نظر گرفته نشده است.
در تیم ملی پینگ پانگ افغانستان، 10 نفر عضو هستند که این 10 نفر هر ساله از بین تیم‌های بانوان ولایتی این رشته انتخاب می‌شوند. 35 نفر از بانوان افغانستان عضو تیم‌های ولایتی پینگ پانگ می‌باشند که از میان آن‌ها 10 نفر آنان به عضویت تیم ملی درمی‌آیند. این 10 نفر از ولایات مختلفی چون غزنی، هرات، بلخ، هلمند، سرپل، جوزجان و غیره اند.
در تازه‌ترین مسابقات انتخابی تیم ملی پینگ پانگ که دو ماه قبل برگزار شد نیز نوریه بار دیگر در رأس این فهرست 10 نفری قرار گرفت.
نوریه در مسابقات بین‌المللی پاراگیمز آسیا در جاکارتا نیز حضور داشته است.
ورود نوریه به المپیک یا پارالمپیک 2020
نوریه اکنون می‌خواهد در رشته پینگ پانگ در المپیک و یا پارالمپیک 2020 توکیوی جاپان شرکت کند، اما مشکل نوریه نجفی برای شرکت در این مسابقات، عدم حمایت فدراسیون مربوط به این رشته ورزشی از اوست.
نوریه به خبرنامه گفت: “اگر فدراسیون مرا را در این راه کمک نکند، نمی‌توانم در این مسابقات شرکت نمایم. تا زمانی که از المپیک درخواستی فرستاده نشود، نمی‌توانیم در آن شرکت کنیم.”
او از انگیزه این تصمیم گفت: “انگیزه این کار از قبل از سفرم به جاکارتا ایجاد شد، اکنون در تلاش این هستم تا با تمرینات شدید بتوانم به این مسابقات راه پیدا کنم و خدمتی هرچند کوچک و دست‌آوردی برای کشورم داشته باشم.”
استاد و مربی نوریه زیادتر از همه کوشش دارد تا او به مسابقات المپیک راه پیدا کند. آن‌ها منتظر این هستند که سفری ایجاد شود تا کسب سهمیه کرده و به این مسابقات راه پیدا کنند. نوریه از مربی خود “جاوید شرفی” که برای موفقیت‌اش تلاش دارد، تشکر کرد و همچنان از “هیأت رهبری سره میاشت” ممنون بود که مکان، وسایل ورزشی و تمرینی آنان را تهیه کرده است.
آرزوی نوریه این است که بتواند برای کشورش سربلندی و افتخار به دست آورد. همچنان دلش می‌خواهد روزی در راس فدراسیون ورزشی پینگ پانگ افغانستان قرار بگیرد.
او می‌خواهد به افراد معلول در افغانستان و جهان بگوید: “یک شخص معلول هیچ وقت ناتوان نیست و نباید از زندگی ناامید باشد، برعکس تلاش ما باید این باشد تا بتوانیم بگوییم هرگز معلویت را محدودیت ندانید. بیایید از فرصت‌ها و توانایی‌های نهفته در وجود خود بهره برده و برای زندگی بهتر تلاش کنیم.”