شقاق مقعدی به معنی ایجاد زخم و پارگی در پوشش مخاط تحتانی رکتوم (مقعد) است. این عارضه می‌تواند خارش داشته باشد و باعث درد شود. ممکن است پس از دستمال کشیدن کودک، خون قرمز روشن روی دستمال توالت وجود داشته باشد.
اگر کودک شما یبوست داشته باشد و سعی کند مدفوع بزرگ و سفت را دفع کند، ممکن است شقاق ایجاد شود. همچنین اگر کودک شما عضلات مقعدی را در حین اجابت مزاج شل نکند، ممکن است ایجاد شود.
اکثر شقاق های مقعدی با درمان خانگی پس از چند روز یا چند هفته بهبود می‌یابند. اگر کودک شما شقاق مقعدی دارد که بهبودی آن مدت زمان بیشتری طول کشیده، پزشک ممکن است دارو تجویز کند. در موارد نادر ممکن است نیاز به جراحی باشد.
شقاق مقعدی باعث سرطان روده بزرگ نمی‌شود و ارتباطی با آن ندارد، فقط به دلیل خونریزی مقعدی ممکن است افراد آن را با سرطان اشتباه بگیرند. اما اگر خون کودک شما با مدفوع مخلوط شده است، حتما با پزشک صحبت کنید.
همچنین بهتر است از نتایج آزمایش کودک خود مطلع شوید و فهرستی از داروهایی که کودکتان مصرف می‌کند، داشته باشید.
علل ایجاد شقاق مقعدی
برای اکثر افرادی که دچار شقاق مقعدی می‌شوند، دلیل واضحی وجود ندارد. به این شقاق مقعدی اولیه می‌گویند. اغلب تصور می‌شود که این امر نتیجه یک حرکت سخت یا دردناک روده است که به کانال مقعدی شما آسیب می رساند. این می تواند باعث اسپاسم و کشش عضلات اطراف مقعد شما (عضلات اسفنکتر داخلی) شود و احتمال پارگی شما را افزایش دهد. همچنین خونرسانی به این ناحیه را کاهش می‌دهد، که باعث می‌شود هر گونه اشکی بهبود یابد.
گاهی اوقات، یک علت اساسی برای شقاق مقعدی شما وجود دارد. این به عنوان یک شقاق مقعدی ثانویه شناخته می شود. از علل ایجاد شقاق مقعدی ثانویه می توان به موارد زیر اشاره کرد.
یبوست: دفع مدفوع سفت می تواند باعث پارگی شود.
باردار بودن یا زایمان: این می‌تواند به پرینه شما (ناحیه بین مقعد و فرج) فشار وارد کند.
داشتن یک بیماری التهابی روده مانند بیماری کرون.
داشتن یک عفونت مقاربتی یا عفونت پوستی.
داشتن یک بیماری پوستی مانند پسوریازیس.
مصرف داروهایی مانند مسکن های حاوی مواد افیونی یا انجام شیمی درمانی.
داشتن ضربه به مقعد – به عنوان مثال، از طریق رابطه جنسی مقعدی یا از طریق جراحی.
ابتلا به سرطان روده
چگونه می‌توانید از فرزند خود در خانه مراقبت کنید؟
با داروهای تجویزی بیماری را کنترل کنید، اگر پزشک کرم یا پماد تجویز کرده است، دقیقاً طبق دستور از آن استفاده کنید. اگر فکر می کنید فرزندتان با دارو مشکلی دارد با پزشک خود تماس بگیرید.
از کودک خود بخواهید 3 بار در روز و پس از اجابت مزاج در چند اینچ آب گرم (حمام سیتز) به مدت یک ربع بنشیند. آب گرم به بهبود این ناحیه کمک می‌کند و درد را کاهش می‌دهد. از قرار دادن صابون، نمک و شامپو در آب خودداری کنید.
جلوگیری از یبوست: میوه‌ها، سبزیجات، لوبیاها و غلات کامل را هر روز در برنامه غذایی کودک خود بگنجانید. این غذاها سرشار از فیبر هستند.
به کودک خود مایعات زیادی بدهید.
فرزندتان را تشویق کنید که هر روز فعال باشد. کودک شما ممکن است دوست داشته باشد با شما قدم بزند، دوچرخه سواری کند یا ورزش کند.
اگر پزشک شما آن را توصیه کرد، از کودکتان بخواهید در صورت نیاز هر روز یک مکمل فیبر مانند Benefiber یا Metamucil مصرف کند. تمام دستورالعمل های روی برچسب را بخوانید و دنبال کنید.
از کودک خود بخواهید زمانی که احساس دفع می‌کند فورا از توالت استفاده کند. یا زمانی که می‌توانید، هر روز زمانی را برای اجابت مزاج در نظر بگیرید.
یک برنامه روزانه ممکن است کمک کند. از کودک خود بخواهید هنگام اجابت مزاج وقت بگذارد و فشار نیاورد. اما اجازه ندهید فرزندتان بیش از 10 دقیقه روی توالت بنشیند.
هنگامی که کودک روی توالت می نشیند، پای کودک را با یک چهارپایه کوچک حمایت کنید. این به خم شدن باسن کمک می‌کند.
پزشک شما ممکن است یک ملین بدون نسخه مانند شیر منیزیا یا میرالاکس را توصیه کند. تمام دستورالعمل های روی برچسب را بخوانید و دنبال کنید. از این داروها به صورت طولانی مدت استفاده نکنید.
بدون مشورت با پزشک خود از پمادها یا کرم های بدون نسخه استفاده نکنید. برخی از آنها ممکن است کمکی نکنند.
اگر پزشک شما آن را توصیه کرد، از دستمال مرطوب نوزاد یا پدهای دارویی مانند Preparation H یا Tucks استفاده کنید یا از کودکتان بخواهید استفاده کند. بعد از اجابت مزاج از آنها به جای دستمال توالت برای تمیز کردن استفاده کنید. این محصولات باعث تحریک مقعد نمی‌شوند.
سایر روش‌های درمان شقاق مزمن
اگر سایر گزینه‌های درمانی به بهبود شقاق مقعدی کودک شما کمک نکرده و یا دوباره عود می‌کند، ممکن است پزشک عمومی شما را به یک جراح کولورکتال ارجاع دهد. جراح شما در مورد گزینه‌های دیگری که ممکن است توصیه کند با شما صحبت خواهد کرد.
البته در کودکان به ندرت از روش‌های جراحی شقاق استفاده می‌شود، مگر اینکه شقاق مزمن و آزاردهنده باشد و با هیچ یک از روش‌های خانگی و دارویی درمان نشود. در ادامه روش‌های عمل جراحی شقاق را بررسی می‌کنیم:
فیشرکتومی
جراح شما ممکن است انجام روشی به نام فیشرکتومی را در کنار تزریق بوتاکس پیشنهاد دهد. این شامل بریدن پوست آسیب دیده از اطراف شقاق مقعدی است.
اسفنکتروتومی
طی این روش در عضلات اسفنکتر اطراف مقعد برشی ایجاد می‌شود تا اسپاسم ایجاد شده در این ناحیه از بین برود و روند بهبود زخم شقاق آغاز شود. اسفنکتروتومی در دو نوع باز و بسته انجام می‌شود.
اسفنکتروتومی باز: این جراحی تحت بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی و در اتاق عمل انجام می‌شود و یکی از روش‌های موثر برای درمان شقاق است که البته ریسک نسبتا بالایی دارد.
طی این عمل برشی روی عضله اسفنکتر ایجاد می‌شود تا اسپاسم و تنش این عضله کاهش یابد و در انتهای جراحی برش ایجاد شده را بخیه نمی زنند تا بصورت خود به خود و به مرور زمان بهبود یابد. مدت زمان بهبودی در این روش بین ۲ تا ۴ هفته است.
اسفنکتروتومی بسته: کاملا مشابه روش باز انجام می‌شود، با این تفاوت که در انتهای جراحی پزشک محل برش را با بخیه می‌بندد.
عمل لیزر فیشر
عمل سرپایی لیزر شقاق یکی از بهترین گزینه‌های درمان شقاق مقعدی و سایر بیماری‌های نشیمنگاهی است که نتیجه آن قطعی بوده و عوارضی برای بیمار به دنبال ندارد. این عمل با بی حسی موضعی و در کمتر از نیم ساعت انجام می‌شود و بدون درد و خونریزی است.
فلپ‌های پیشرفته مقعدی
در این روش، جراح شما تکه‌ای از پوست سالم را می‌گیرد و آن را در جای خود بخیه می‌زند تا پوست آسیب‌دیده در شقاق را جایگزین کند. این درمان به اندازه اسفنکتروتومی داخلی جانبی موثر نیست، اما احتمال کمتری دارد که باعث بی اختیاری شود. اگر احتمال ابتلا به بی اختیاری پس از جراحی بیشتر است، جراح شما ممکن است آن را پیشنهاد کند.
طول درمان
مصرف ملین‌ها برای مدت طولانی هیچ خطری ندارد. اگر فرزند شما به مدت شش ماه یا بیشتر با روده‌های خود مشکل داشته باشد، ممکن است این مدت طول بکشد تا کاملاً عملکرد روده‌ها بهبود یابد. هنگامی که روده پر از مدفوع سفت است، بیش از حد کشیده می‌شود.
همانطور که به اندازه طبیعی خود کوچک می شود عملکرد موثرتری خواهد داشت و بنابراین نیاز به ملین‌ها کاهش می‌یابد. با این حال، نمی توان به سادگی درمان را به طور ناگهانی متوقف کرد. بدترین اتفاقی که می تواند بیفتد این است که دوزهای صحیح ملین به دست آید، کودک شما روزانه مدفوع کند و سپس درمان به طور ناگهانی قطع شود زیرا همه چیز به حالت یبوست اولیه باز می‌گردد.
پس از تعیین دوز صحیح ملین برای کودک، مهم است که درمان را حداقل یک ماه ادامه دهید تا روده در ریتم جدید خود قرار گیرد. پس از گذشت حداقل یک ماه، دوز را می توان به آرامی کاهش داد. در صورت بروز مجدد مشکلات، دوز اولیه را افزایش دهید.
بخشی از مقاله از سایت درمان لیزر
افزودن دیدگاه