تجلیل از 8 مارچ؛ 5 مطالبه جدی زنان در راستای تغییر وضعیت آنان در افغانستان

حکومت افغانستان از هشت مارچ، روز بین المللی زن در ارگ ریاست جمهوری این کشور تجلیل کرد. رییس جمهور اشرف غنی، در مراسم تجلیل از این روزگفت که حضور زنان در سطوح رهبری و تخصصی بخش‌های مختلف حکومت‌اش ضروری است.

آقای غنی به چالش‌هایی که در برابر زنان افغان قرار دارد اشاره کرد و گفت که زنان این سرزمین بدون توجه به این موانع و چالش‌ها توانسته‌اند اراده و قدرت شان را برای عبور از این چالش‌ها ثابت کند.

رییس جمهور افغانستان به نقش زنان در کارهای تولیدی اشاره کرد و گفت که حضور زنان در بخش های مختلف تولیدی با توجه به توانایی های شان، می تواند افغانستان را در موارد مختلفی به سوی خودکفایی حرکت دهد. او زنان افغان را «قهرمانان کشور در عرصه خودکفایی» دانست.

آقای غنی گفت که برای تامین حقوق زنان نیاز است تا برنامه های کوتاه مدت و میان مدت در این زمینه، دوباره مورد بررسی قرار گیرد.

او افزود که “زنان باید دفاع از قانون اساسی، حاکمیت قانون و مبارزه با فساد را بخشی از وظیفه خود بدانند چرا که با دفاع از حاکمیت قانون می توان به جایگاه و سهمی که برای زنان در قانون اساسی در نظر گرفته است دست پیدا کرد.”

اما شماری از فعالان زنان افغانستان می‌گویند که روز جهانی زن نباید تنها در قالب تجلیل از این روز مختصر شود. آنان می‌گویند که دیگر برنامه‌ریختن و شعار بس است و باید کارهای عملی در حوزه زنان صورت گیرد، آنان خواست‌های مشخص از حکومت در این روز دارند.

توانمند‌سازی اقتصادی

شماری از زنان افغانستان به این باور اند که نابرابری اقتصادی بین زنان و مردان، بسترساز نابرابری‌های اجتماعی و سیاسی می‌باشد. آنان می‌گویند که قرار گرفتن زنان به لحاظ اقتصادی در موقعیت فرودست‌تری باعث می‌شود که آنان به لحاظ موقعیت اجتماعی و میزان تاثیرگذاری سیاسی نسبت به مردان در موقعیت پایین‌تری قرار بگیرند.

این زنان تاکید می‌کنند که مشارکت آنان در تصمیم‌گیری‌ها در درون اجتماع، در گرو استقلال اقتصادی زنان افغان است. آنان می‌گویند به هر اندازه که زنان از استقلال اقتصادی برخوردار باشند به همان میزان از آزادی‌های مختلف از جمله تحصیل و داشتن حق مالکیت برخوردار خواهند بود.

شهرزاد اکبر، رییس بنیاد جامعه باز افغانستان می‌گوید که این فرصت‌های اقتصادی نباید به زنان در پایتخت و کلان شهرها منحصر شود، بل که به گفته او باید به زن‌های افغانستان در روستاهای این کشور نیز توجه گردد.

خانم اکبر می‌کوید که “آرزو من به عنوان یک زن این است که فرصت های که زنان افغان در کلان‌شهر‌ها و کابل دارد با و جود که برخی زنها در کابل نیز با موانع مختلف روبرو اند، اما این فرصت‌ها باید به همه‌ی نقاط افغانستان گسترش داده شود.”

گسترش خدمات صحی

شماری از فعالان حقوق زن افغان می‌گویند که سالانه شماری زیادی از زنان در روستاها و نقاط دور دست افغانستان بخاطر عدم دسترسی آنان به خدمات صحی جان شان را از دست می‌دهند. آنان می‌گویند که زنانی زیاد در این نقاط قربانی زایمان و مساله بارداری می‌شوند.

وژمه فروغ، یکی از فغالان حقوق زن می‌گوید که زنان در بسیاری نقاط افغانستان از امکانات کافی در عرصه‌ی صحت برخوردار نیستند. او می‌گوید که زنان روستایی افغان نیز حق دارد که از خدمات ملکی و عامه این کشور مستفید شوند.

از سوی هم شهرزاد اکبر، رییس نهاد جامعه‌ی باز افغانستان می‌گوید که در شماری زیاد از ولسوالی‌های افغانستان کلینیک‌های صحی دولتی وجود دارد اما مراکز صحی از کیفیت و امکانات و نیروی انسانی کمی برخوردار است که پاسخگوی مشکلات صحی مردم آن منطقه نمی‌باشد. او می‌گوید که این خدمات باید برای زنان روستاها گسترش یابد تا مرگ و میر مادران و قربانی های زایمان و ولادت ها در افغانستان به حد اقل ممکن  برسد.

مصئونیت آموزشی

مصوون‌سازی فضای آموزشی  و کاری برای زنان از خواست‌های دیگر فعالان زن افغان می‌باشد. آنان می‌گویند که فضای آموزش و کار برای زنان افغان به‌شکل گسترده‌ای نا‌امن است.

فعالان حقوق زن می‌گویند که باید حکومت برای مصوون سازی فضای تحصیل و کار برای زنان افغان تلاش کند که آنان با ذهن آرام بتوانند در دانشگاهای مختلف این کشور تحصیل کنند و در ادارات بتوانند کار کننند.

آنان می‌گوید زنان شاغل افغانستان در اداره‌های مختلف، بامشکلات زیاد رو برو اند. شهرزاد اکبر می‌گوید که در هیچ اداره افغانستان، زنان به امکانات رفاهی از قبیل کودکستان و امثال آن دسترسی ندارند و داشتن چنین امکانات برای زنان از نیازهای مهم می‌باشد.

عاملین خشونت

یکی از مطالبان دیگر زنان افغان مجازات عاملین خشونت علیه زنان و برخورد جدی با آن ها می باشد. آنان از عدم برخورد جدی حکومت افغانستان در این زمینه شکایت دارند و می‌گویند که در بخش خشونت علیه زنان نیز مثل سایر حوزه‌ها، فرهنگ معافیت وجود دارد و عاملین خشونت فراتر از قانون حضور دارند.

به باور آنان زنان روستایی بیشتر از همه‌ی زنان افغان از این ناحیه آسیب‌پذیرند. فعالان حقوق زن افغان تاکید دارند که باید دادگاه های خانوادگی در هر ولایت افغانستان ایجاد شود که قضایای خانگی و حقوقی از قبیل ازدواج و امثال آن در آنجا حل و فصل شود. وجود محاکم سنتی و غیرقانونی در روستاهای افغانستان از چالش‌های بزرگ است که مصوبات بدور از قانون این دادگاه ها از زنان قربانی می‌گیرد.

این فعالان می گویند که برخورد جدی به عاملین خشونت علیه زنان، باعث می‌شود که آنان به اجرای قانون امیدوار شوند و با شجاعت بیشتر به فعالیت های اجتماعی و سیاسی بپردازند.

حمایت‌های امنیتی

شماری از فعالان حقوق زن می‌گوید که حضور زنان در میان نیروهای امنیتی افغان به شدت کمرنگ است. آنان می‌گویند زنان که به در بخش نظامی می‌پیوندند، باید حمایت شوند تا حضور آنان در بخش امنیت گسترش پیدا کند.

وژمه فروغ، یکی از فعالان حقوق زن می‌گوید که “خانم‌های که به نیروهای امنیتی می پیوندند، باید از آنان حمایت صورت گیرد. در بسیاری موارد به دلیل برخورد های نامناسب که از سوی همکاران مرد صورت می گیرد، از شغل شان دست می‌کشند و ما امیدوار هستیم که چنین فرهنگی از بین برود.”