روز گذشته جوانی از ولایت دایکندی در یک حرکت نمادین اعتراض خود را نسبت به بی توجهی دولت به جوانان تحصیل‌کرده نشان داد.
روح الله نادری روز گذشته با پوشیدن لباس فراغتش در منطقه ده افغانان کابل دست به گدایی زد تا از این طریق نشان دهد که جوانان تحصیل‌کرده زیادی در کشور حضور دارند که نمی‌توانند شغلی پیدا کنند.
روح الله نادری
روح الله نادری در ولسوالی شهرستان ولایت دایکندی به دنیا آمده و در سال 1395 از مکتب فارغ‌التحصیل شده است.
او برای شرکت در امتحان کنکور به کابل آمده و با یاری خانواده و دوستانش توانسته در رشته علوم اجتماعی به دانشگاه بلخ راه پیدا کند. اما آقای نادری از کودکی دوست داشته تا حقوق بخواند به این سبب هم‌زمان با رشته علوم اجتماعی تحصیل در رشته حقوق را در یکی از دانشگاه‌های خصوصی مزارشریف شروع می‌کند.
روح‌الله در سال 1398 هم‌زمان از دو رشته سند لیسانس خود را به دست آورده است. هرچند او برای فارغ‌التحصیل شدن در رشته مورد علاقه‌اش به کار روزمزدی، شاقه و کارگری و بنایی نیز تن داده‌است.
او به خبرنامه گفت: “من برنامه‌هایم را طوری ترتیب کرده بودم که صبح ساعت 7 با قرار دادن لباس کار در کیفم به سوی دانشگاه دولتی می‌رفتم و پس از رخصتی از ساعت 1 تا 4 و نیم کار نیمه وقت سر ساختمان، دوباره لباس‌هایم را تبدیل کرده به صنف قضا و سارنوالی می‌رفتم تا به اتاق می‌رسیدم ساعت از 9 شب می‌گذشت ولی چون خیلی به این رشته علاقه داشتم نمی‌توانستم از آن دست بکشم، حاضر بودم تا همه سختی ها را قبول کنم.”
دانشجویان دایکندی در بلخ
روح الله نادری در جریان تحصیل نیز فعالیت‌های اجتماعی داشته و یک دوره رئیس انجمن دانشجویان دایکندی مقیم بلخ بوده است.
این انجمن بیشتر از 1500 عضو دارد و بیشتر برنامه‌های فرهنگی ملی و مذهبی را برگزار می‌کند. برگزاری مسابقات کتاب خوانی، معرفی نیازمندان به بنیادهای خیریه از جمله کارهایی بوده که این انجمن انجام می‌دهد.
اکنون بیشتر دانشجویان دانشگاه ولایت بلخ از شهروندان دایکندی‌اند که غالبا با مشکلات فراوان مالی رو به رو هستند.
آقای نادری پس از فارغ شدن از دانشگاه به کابل برگشته و بیش از یک سال است که به دنبال کار می‌گردد ولی تا کنون نتیجه نگرفته‌است.
او گفت: “به جاهای زیادی برای یافتن کار سر زده‌ام، فورم‌های زیادی پر کرده‌ام حتی در بخش خانه سامان ادارات ولی هیچ کدام جواب نداده است، در بعضی ادارات محافظ دروازه نیز از من پرسیده که تو را چه کسی به این بست معرفی کرده است یا از طرف چه کسی آمده‌ای اما من تا کنون هیچ کاری پیدا نکرده‌ام.”
روح الله نادری که از این وضعیت خسته شده دست به این حرکت نمادین زده است. هرچند، خانواده او از این کارش راضی نبوده و می‌ترسیدند تا دوستان و آشنایان آنان را ملامت و سرزنش کنند یا به سخره بگیرند.
او در خانواده 10 نفری بزرگ شده و فرزند چهارم است. همه فرزندان این خانواده تحصیل کرده‌اند و یکی از خواهرانش نیز 2 لیسانس دارد که همچنان بیکار است و تنها یک خواهرش در وزارت اقتصاد با معاش اندکی کار می‌کند.
بیکاری جوانان در کشور
روح الله یک سال است که خانواده خود را به کابل آورده و حالا خواهرش تنها نان‌آور خانواده او است. پدرش برای تهیه مصارف تحصیل فرزندان خود به ایران مهاجر شده ولی اکنون به دلیل شیوع کرونا در این کشور بیکار است.
روح الله نادری در ادامه گفت: “این تنها مشکل من نیست بلکه من افراد زیادی را می‌شناسم که پس از تحصیل بیکار هستند و خانه نشین شده‌اند. یکی از دوستان را می‌شناسم که با 98 فیصد در سند تحصیلی‌اش در رشته انجینیری، پس از آنکه مدتی استاد قراردادی در یک دانشگاه بود اکنون خانه نشین شده است.”
او از افراد تحصیل کرده دیگری نیز یادآور شد که پس از جستجوی کار در کشور و نیافتن شغل به ایران رفته و اکنون کارگری بیش نیست.
آقای نادری افزود: “همه این مشکلات مرا مجبور کرد تا دست به گدایی بزنم شاید دولت به جوانان توجه کند. ما به عنوان افرادی تحصیل‌کرده از دولت می‌خواهیم به این نیروی کار شایسته توجه کند وگرنه همه از کشور می‌روند، چنانچه ما شاهد هستیم هر روز عده‌ای برای یافتن شغل کشور را ترک می‌کنند.”
او صبح روز گذشته زمانی که از خواب برخواسته و تصمیمش را با مادرش در میان گذاشته به ده افغانان کابل رفته و آنجا دست به گدایی زده است تا توجه رسانه‌ها و مقامات دولت را جلب کند و راه چاره‌ای برای خودش و دیگر جوانان پیدا نماید.