سومین روز نبرد میان نیروهای امنیتی افغانستان و شورشیان طالب در ولایت غزنی نیز به‌شام انجامید، اما هیچ پیشرفتی از سوی نیروهای امنیتی در این نبرد گزارش نشده است.
در تازه‌ترین مورد، مقام‌های امنیتی در ولایت میدان وردک تأیید کرده‌اند که نیروهای امنیتی افغانستان و نیروهای خارجی از کابل به سمت غزنی حرکت کرده‌اند. فرمانده پولیس میدان وردک تأکید کرده که نیروهای پولیس این ولایت، این کاروان نیروهای ارتش و نیروهای خارجی را همراهی می‌کند.
در جریان امروز یک‌شنبه(21 اسد) مقام‌های رسمی به خبرنگاران نیویورک تایمز گفته‌اند که فرماندهی پولیس ولایت غزنی نیز به‌دست طالبان سقوط کرده است. به‌گفته‌ی این روزنامه، در شفاخانه‌های شهر جای خالی باقی نمانده و دست‌کم ۱۱۳ جسد به شفاخانه‌ها منتقل شده‌اند.
اما با این حال، فرید احمد مشعل، فرمانده پولیس غزنی می‌گوید که طالبان از شهر غزنی عقب زده شده‌اند و اکنون بررسی خانه به خانه در این شهر آغاز شده‌است. او کشته شدن ۱۸ تن از نیروهای امنیتی و زخمی شدن ۱۲ تن دیگر را در نبردهای این شهر تأیید می‌کند.
با این حال نجیب دانش، سخنگوی وزارت امور داخله افغانستان نیز تأکید می‌کند که بعد از ظهر امروز یک‌شنبه در اثر عملیات هوایی در قریه‌های قلعه کلان‌تر و قلعه حاجی شهر غزنی، حدود 51 تن از شورشیان طالب کشته شده‌اند.
از سویی هم مقام‌های ارتش افغانستان تأکید می‌کنند که تمامی ادارات مهم دولتی در شهر غزنی در کنترل نیروهای امنیتی قرار داشته و طالبان تنها در خانه‌های مردم جا گرفته‌اند.
جنرال شریف یفتلی، رییس ستاد ارتش افغانستان امروز یک‌شنبه(21 اسد) در یک نشست خبری تأکید کرد که تا دو روز دیگر وضعیت شهر غزنی به حالت عادی برخواهد گشت.
گرانی نرخ مواد اولیه
از سویی هم شماری از شهروندان شهر غزنی تاکید می‌کنند که بیشتر مندوی‌ها و مارکیت‌های تجاری در این شهر توسط طالبان به آتش کشیده شده و همه‌ی پاسگاهای اطراف شهر سقوط کرده است.
ضامن وکیلی، یکی از مغازه‌داران شهر غزنی در گفت‌وگویی با خبرنامه تأیید کرد که سه روز تمام نقاط شهر و همه‌ی مغازه بسته است و نرخ مواد اولیه چند برابر افزایش یافته است. به‌گفته‌ی او، نرخ یک عدد نان امروز یک‌شنبه در بازارهای اطراف شهر تا 30 افغانی هم فروخته شده است.
آقای وکیلی تأکید کرد: «همه‌ی جای شهر را وحشت فرا گرفته است، از هر طرف دود بلند است و صدای فیر راکت می‌آید، طالبان در اطراف شهر که حالا تحت تسلط گرفته‌اند، پشت آدم‌ها و خانه‌های افراد دولتی می‌گردند، به همین‌خاطر بیشتر افرادی که به‌نوعی وابسته به‌دولت و نهادهای دولتی‌اند، خود را از شهر بیرون کرده‌اند، سرنوشت آنان معلوم نیست که آیا خود را به جای امنی رسانده‌اند یا خیر.»
در اثر این نبردها میان شورشیان طالب و نیروهای امنیتی افغانستان، برق شهر غزنی نیز قطع شده و خدمات شرکت‌های مخابراتی هم غیرفعال است. برخی از شهروندان به خاطر اطلاع‌دهی از وضعیت‌شان به خانواده‌‌ها و نزدیکان‌شان در کابل و جاهای دیگر، به سر تپه‌ای بالا می‌شوند، آن‌هم اگر شانسی داشته باشند، به سختی می‌توانند با نزدیک‌شان تماس برقرار کنند.
شهروندان غزنی می‌گویند که اگر جنگ تا چند روز دیگر ادامه پیدا کند، در شهر غزنی هیچ غذایی برای خوردن یافت نخواهد شد، چون اکثر مندوی‌ها و فروشگاه‌های مواد اولیه توسط طالبان به آتش کشیده شده است.
خبرنامه در ادامه مصاحبه‌ای را در مورد چگونگی حمله‌ی طالبان به شهر غزنی با محمد عارف رحمانی، از نمایندگان مردم غزنی در مجلس نمایندگان انجام داده است.
خبرنامه: جناب رحمانی تشکر از این‌که به ما وقت دادید. سوال نخست من این است که طالبان چگونه توانستند به این گستردگی به شهر غزنی حمله کنند؟
رحمانی: واقع قضیه این است که ما حتی از یک سال گذشته دقیقا این روزها را یادآوری کردیم؛ حتی در مجلس نمایندگان با وجودی که فکر می‌کردم خبر احتمال سقوط غزنی در آن‌موقع برای روحیه مردم و روحیه نیروهای امنیتی خوب نبود. اما غزنی مثل یک آدم سرطانی بود که مجبور بودیم یک روز واقعیت را بگوییم. اما باید بهتر بود که زودتر گفته می‌شد که غزنی به این مرض دچار است. ما این وضعیت را پیش‌بینی کرده‌بودیم و با نهادهای امنیتی و دفاعی شریک کردیم. اما متاسفانه رهبری سیاسی و امنیتی غزنی فاقد ابتکار و هماهنگی لازم و کاملا یک رهبری فرسوده و شکسته بود و ما هرچه تلاش کردیم که این رهبری تغییر کند، اما موفق نشدیم.
بحث دوم در مساله شکننده‌شدن امنیت غزنی، این است که غزنی یک ولایت درجه اول است، ولی تشکیلات نیروهای امنیتی و مخصوصا پولیس، تشکیلات درجه سه است.
بحث سوم در مورد غزنی این است که عده‌ای زیادی از پولیس‌های ما یا شهید شده و یا هم زخمی شده بودند، با این وجود یک تعداد از پولیس غزنی، پولیس خیالی است. بخشی از این پولیس‌ها در خدمت افراد و اشخاص قرار دارند و همین تشکیلات که برای یک ولایت درجه سه است، با همین میزان هم تشکیلات با مشکل روبرو بود.
بحث چهارم در مورد غزنی این است که ما به لحاظ تجهیزات، امکانات، ترمیم وسایط و داشتن سلاح‌های خفیفه و ثقیله، دچار مشکل هستیم.
خبرنامه: این چالش‌هایی را که شما در مورد غزنی ذکر کردید، این‌ها پیش از این هم در این ولایت وجود داشت، اما چطور در این اواخر وضعیت امنیتی این ولایت به این‌سان شکننده شد؟
رحمانی: در کنار این مشکل‌ها، یک نکته که هیچ کس توجه نمی‌کند؛ این‌که یک سال پیش یک استراتژی کاملا غلط از سوی حکومت مطرح شد که بر اساس آن، پولیس خلع سلاح شده و باید کار تنفیذ قانون را پیش ببرد، اما کارهای جنگ باید به عهده اردو باشد؛ در حالی‌که در ۱۶ سال گذشته حدود ۷۰ درصد بار جنگ عملا بر عهده پولیس بوده است.
آقای غنی با این استراتژی می‌خواهد ساختارهای وزارت داخله و پولیس را که بیشتر آن در اختیار برادران تاجیک ما بوده، به نوعی خلع سلاح کند و نیروهایی مانند پولیس سرحدی، نیروی نظم عامه و هم‌چنان برخی قطعات خاص که در پولیس است، این‌ها را به داخل اردو ببرند و اردو را پشتونیزه کنند؛ هم به لحاظ مدیریتی و هم به لحاظ ساختاری.
در غزنی از هشت ماه قبل هیچ نوع امکانات و تجهیرات و سلاح‌های ثقیل و حتی در سه، چهار ماه اخیر اعاشه سربازان را نداده بودند.
خبرنامه: در کنار این ضعف‌هایی که شما از حکومت در قضیه غزنی ذکر کردید، غزنی برای طالبان چه اهمیتی دارد؟
رحمانی: خب معلوم است که اکثر رهبران امنیتی و سنتی غزنی در زمان امارت اسلامی و برقراری این امارت در کابل، از غزنی هستند. امروز بخش عمده شورای کویته از غزنی است و تلاش دارند ده و دیارشان در اختیار خودشان باشد. غزنی شاه‌رگ و شاه‌راهی است که از طریق آن می‌توانند مرکز افغانستان یعنی هزارستان، جنوب غرب، جنوب شرق و پایتخت را تحت تأثیر قرار بدهند. به مانند موریانه جنگ فرسایشی را گسترده و آرام تلاش کردند که ابتدا نیروهای موجود در ولسوالی‌ها مصروف شوند که ما کشتارهای ۴۰ و ۵۰ نفری داشتیم و سپس برای تصرف شهر غزنی اقدام نمایند.
خبرنامه: جنرال شریف یفتلی، رییس ستاد ارتش افغانستان گفته است که تا دو روز دیگر وضعیت غزنی به حالت عادی بر می‌گردد، فکر نمی‌کنید که این مدت زمان برای بیرون راندن نیروهای مخالف دیر است؟
رحمانی: خب این واضح است که طالبان با این همه دست‌آورد، بدون کدام زحمتی شهر را ترک خواهند کرد و انگیزه‌ای برای حفظ شهر ندارند. آنان به شهر وارد شدند؛ تاسیسات دولتی را ویران کردند، شهر را آتش زدند، به‌خانه‌های مردم وارد شدند، اموال مردم را تاراج کردند، صدها تن را کشتند و زخمی کردند، حکومت را تحقیر کردند، حامیان واقعی نظام را توهین و مردم را از این حکومت فاسد ناامیدتر کردند.
از سوی دیگر، طالبان با حضور در شهر غزنی، تمام سلاح‌های سبک و سنگین این شهر را با خود بردند؛ کسی چه می‌داند، شاید هم تحویل گرفتند؛ ۳ فروند هلی‌کوپتر ارتش را سقوط دادند! به ریش حکومت کابل و متفکر متوهم اول و آخر عالم خندیدند! تأکید می‌کنم طالبان احمق نیستند که بیش از این در شهر بمانند!
ننگ و نفرین باد برتمام مدیران بی‌عرضه و بی‌شرم و آزرم امنیتی و سیاسی که این فاجعه را بر مردم غزنی تحمیل کردند!