دوستی غیرعادی پیرزن ۹۹ ساله و پسربچه ۲ ساله در بحبوحه همه‌گیری کرونا

در حالی که شیوع کووید ۱۹ بسیاری را مجبور کرده است برای ماه‌ها بهترین دوستان خود را ملاقات نکنند، به بنجامین اولسن پسربچه ۲ ساله و ماری اونیل ۹۹ ساله فرصت ایجاد پیوندی غیرعادی را داده است. این دو همسایه در مینه‌سوتا، بعد از آن‌که بیش از یک سال اسیر محدودیت‌های همه‌گیری کرونا شدند، از طریق ملاقات‌های همیشگی کنار نرده جداکننده خانه‌هایشان با یکدیگر دوست شدند. سارا اولسن، مادر بنجامین می‌گوید “بیش از یک سال بود که بچه‌های دیگر را نمی‌دید. او با هیچکسی جز خانواده ما و ماری تعامل نداشت. در نهایت پیوندی فوق‌العاده قوی بین آن‌ها شکل گرفت”.

اونیل – که ماه دسامبر ۱۰۰ سالگی خود را جشن می‌گیرد – قبل از دوستی با بنجامین روزهای قرنطینه خود را با تماشای برنامه‌های تلویزیونی و بازی کردن با یک دستگاه گیمینگ دستی می‌گذراند. ماری سرزنده و قبراق که ۳۷ سال پیش همسرش را از دست داده بود، در اولین روزهای دوستی‌شان فقط از پشت پنجره برای بنجامین دست تکان میداد. بعد کم کم بیرون رفت و به او سلام کرد، و خیلی زود این دو کنار نرده جداکننده خانه‌هایشان مرتب به دیدن یکدیگر می‌رفتند. اونیل می‌گوید” بنجامین همصحبت من است”.

مطلب مرتبط: دیدار دوباره بعد از ۲۴ سال؛ پدر و مادری که هرگز از جستجو برای پیدا کردن پسرشان مایوس نشدند

حالا با کاهش سخت‌گیری در محدودیت‌ها، اونیل و بنجامین در روزهایی که هوا خوب است روی پله‌های خانه می‌نشینند و با هم حباب می‌سازند. اونیل می‌گوید “گاهی اوقات بلند می‌شود و یک تکه سنگ یا شن برمی‌دارد و به من هدیه می‌دهد. او باعث می‌شود احساس خوبی داشته باشم”. این دو گاهی اوقات بازی خاصی انجام می‌دهند که اونیل در روزهای اول آشنایی‌شان ابداع کرده است. بنجامین توپ را برای دوستش شوت می‌کنند و اونیل با عصایش آن را برمی‌گرداند. مادر بنجامین می‌گوید همسایه کهنسال‌شان حتی یک جعبه پر از کامیون‌های اسباب‌بازی را به پسربچه‌اش هدیه داده است.

“ماری گفته است که این کامیون‌ها را برای بنجامین آورده است. او یک سبد بزرگ پر از کامیون‌های سنگین را از زیرزمین خانه‌اش بیرون آورد. اصلا نمی‌دانم چطور این کار را کرد. اما تمام آن کامیون‌ها را بدون مشکل حمل کرد”. این کامیون‌های فلزی قدیمی متعلق به پسر درگذشته اونیل بودند. او می‌گوید “او فوت کرد و این کامیون‌ها سال‌ها همینطور در زیرزمین خانه مانده بودند. حالا به بنجامین کمک می کنند رنگ‌ها را یاد بگیرد”.

مطلب مرتبط: من دو مدیرعامل موفق و یک داکتر بزرگ کردم؛ اینها بزرگترین اشتباهاتی هستند که می‌بینم والدین مرتکب می‌شوند

دوستی او با به بنجامین برای اونیل یک دنیا ارزش دارد چرا که تمام نوه‌ها و نتیجه‌های او خارج از ایالت زندگی می کنند. اگرچه تصاویر آن‌ها زینت‌بخش دیوارهای خانه او هستند، اما عکس‌های بنجامین و برادر کوچکش نوآ نیز روی میز غذاخوری اتاقش دیده می‌شوند. “آن‌ها نزدیک‌ترین چیز به نوه‌هایم هستند که کنار خود دارم”. اونیل اعتراف می‌کند روزهایی که حیاط خانه اولسن‌ها خالی است احساس ناامیدی می‌کند “وقتی هوا خیلی سرد است که بیرون بیایند یا باران می‌بارد دلم برایشان تنگ می‌شود، دلتنگ دیدارشان می‌شوم”.

وقتی مادر بنجامین شنید پسرش چقدر برای اونیل عزیز و باارزش است، چشم‌هایش پر از اشک شد “هرگز این موضوع را نمی‌دانستم. خیلی خوشحالم که آن ها یکدیگر را دارند. ماری بسیار مستقل است. واقعا احساساتش را بروز نمی‌دهد. بنابراین وقتی شنیدم در روزهای سرد یا بارانی دلش برای بنجامین تنگ می‌شود احساساتی شدم”. او می‌افزاید که بنجامین هم همین حس را نسبت به دوستش دارد “ماری واقعا بهترین دوست بنجامین است. او اولین دوست صمیمی بنجامین است”.