زمانی که تاریخنویسان آینده، از کووید-۱۹ بنویسند، آنچه تا کنون تجربه کردهایم، حدود ۳/۱ از کتاب را در بر میگیرد. بخش اعظم ماجرا، رویدادهایی که از این پس رخ خواهند نمود.
احتمالا اوج بیماری کووید-۱۹، در غالب اروپا، شرق آسیا و آمریکای شمالی طی این ماه پایان خواهد پذیرفت. بسیاری امیدوارند که همه چیز در عرض چند هفته عادی خواهد شد. اما متاسفانه چنین چیزی حقیقت ندارد!
به اعتقاد من، انسان این پاندمی را شکست خواهد داد، اما زمانی که بیشتر آدمها واکسینه شوند. تا آن زمان، زندگی به حالت عادی بازنخواهد گشت. فرودگاهها جمعیت زیادی را به خود نخواهند دید، مسابقات در استادیومهای خالی برگزار خواهند شد و اقتصاد در اثر افت تقاضا آسیب خواهد دید.
با کاهش پاندمی در کشورهای پیشرفته، شاهد افزایش بیماری در کشورهای در حال توسعه خواهیم بود. متاسفانه تجربه آنها بدتر خواهد بود چرا که در کشورهای فقیر تعداد کارهایی که قابل انجام از راه دور هستند پایین فاصله گیری عملا بیتاثیر است. ویروس به سرعت گسترش یافته و کار چندانی از عهده سیستمهای صحی برای بهبود بیماران برنمیآید. هرچند کووید-۱۹ شهرهایی مثل نیویورک را نیز مستاصل کرد اما حتی فقط یک شفاخانه در منهتن امکانات بهتری از بیشتر کشورهای آفریقایی دارد. میلیونها نفر ممکن است قربانی شوند!
تنها زمانی مردم کشورهای ثروتمند و فقیر در برابر کووید-۱۹ ایمن خواهند شد که راهحلی برای مبارزه با این ویروس بیابیم! و این راهحل چیزی جز واکسین نیست!
نکته مثبت اینجاست که حتی قبل از پاندمی کرونا، جهان در پی پیشرفت واکسینولوژی بودهاست. اما نوع جدیدی از ایمنسازی نیز وجود دارد به نام واکسین mRNA که از کد ژنتیکی برای آموزش سلولها جهت نشان دادن واکنش ایمنی استفاده میکند. این نوع واکسینها احتمالا زودتر از واکسینهای قدیمی تولید میشوند.
امید من این است که تا نیمه دوم سال ۲۰۲۱، واکسین تولید شود. این اتفاق، موفقیتی تاریخی خواهد بود: کوتاهترین زمان از نقطه تشخیص بیماری تا ایمنسازی در برابر آن!
گذشته از واکسین، دو اتفاق مثبت دیگر نیز از دل این پاندمی بیرون جستهاست. اولی در زمینه تشخیص پزشکی است. دفعه بعد که ویروس جدیدی پدیدار شد، احتمالا مردم میتوانند تست آن را درخانه انجام دهند!
دومین پیشرفت در مورد داروهای ضدویروس است. در واقع ما در زمینه داروهای ضدویروس چندان موفق نبودهایم اما محققان در پی توسعه مطالعات ضدویروسی هستند تا قادر باشند داروهای موثری برای ویروسهای جدید پیدا کنند.
هرسه این پیشرفتها کمک شایانی برای پاندمیهای احتمالی در آینده خواهند بود. اما پیشرفت ما فقط در حیطه علم نخواهد بود. بلکه باید مطمئن شویم که همه از آن علم سود میبرند. در سالهای پس از سال 2021، باید از سالهای بعد از 1945 درس بگیریم. با پایان جنگ جهانی دوم، رهبران جهان برای جلوگیری از درگیری بیشتر، نهادهای بینالمللی مانند سازمان ملل متحد را ساختند. پس از Covid-19 نیز رهبران مؤسساتی را برای جلوگیری از همهگیریهای بعدی آماده خواهندکرد.