5 جمله اشتباه که نباید به فرد مضطرب بگویید

توسطپناه امینی

شهریور ۲۲, ۱۴۰۱ به روز رسانی : شهریور ۲۲, ۱۴۰۱ , , ,
اختلال اضطراب غلبه بر اضطراب اجتماعی

هرچند نیت شما می تواند خوب باشد، اما گاهی این اظهار نظرها می تواند منجر به بدتر شدن اوضاع می شود. گویی تنها علائم واقعی اضطراب – ضربان قلب، عرق کردن کف دست، سرگیجه، لرزش و آشفتگی درونی نیستند. بسیاری از افراد درگیر اضطراب نیز در مقابل نظرات افرادی که نیت خوب دارند اما نظرشان سبب آزار آن ها می شود، مقاومت می کنند. ماهیت اختلال اضطراب و این که واقعا چقدر می تواند جدی باشد، نکته ای فراتر از یک “نگرانی” ساده است. خب اگر می خواهید در این مورد بیشتر بدانید با ما در این مطلب از سری مطالب سبک زندگی خبرنامه همراه باشید.

نگویید: “می دانم، من هم اضطراب دارم.”

اضطراب یک واکنش بیولوژیکی جهانی است. ترس و اضطراب فرآیند های طبیعی زندگی هستند. هم ترس و هم اضطراب از ما محافظت می کنند و به ما انگیزه می دهند. «دانش آموز اگر نگران امتحان نباشد، اصلا درس نمی خواند. زیرا برای خواندن و نمره گرفتن نیاز به کمی نگرانی و دلهره دارد.

اما از سوی دیگر، مقایسه نگرانی ساده با اضطراب‌ های فراگیر و مزمن فرد را مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر می کند. در حالی که فقط به عنوان یک اضطراب یا استرس ساده شناخته می شود. نگرانی های این افراد شدیدتر است، توانایی آن ها برای انجام کارهای روزمره مختل می کند.

در مقابل یک فرد مضطرب به جای هر جمله و عبارتی بگویید: “به نظر می رسد واقعا مضطرب هستید، و باید احساس وحشتناکی باشد. من همیشه کنار شما هستم تا کمکت کنم – چه کمکی می توانم انجام دهم؟” این یک پیشنهاد ملایم و خوب است اما مستقیم به پشتیبانی شما اشاره دارد. در واقع این پیام را به جانب مقابل می رساند که من اینجا هستم تا گوش کنم و در صورت نیاز آماده کمک هستم.

اختلال اضطراب؛ نگویید: “فقط آرام باش.

“این جمله هیچ اعتباری ندارد.” زیرا شما به فرد مضطرب می گویید کاری انجام دهد که برایش سخت است. نه تنها نمی توانند آرام شوند، بلکه این رفتار شما سبب می ‌شود حتی بیشتر قبل احساس ناامیدی و اضطراب کنند. به او حس بدتری می دهد، پیش خود فکر می کند “مشکل من چیست؟ چرا نمیتوانم آرام باشم؟ در حالی که دیگران فکر می کنند این مسئله چندان بزرگ نیست، پس چرا من چنین حسی دارم؟» و منجر به احساس غم و گناه بیشتر در وجود او می شود.

به جای آن بگویید: “بیا کاری کنیم که ذهن مان از این افکار دور شود. می خواهی به پیاده روی بروی یا یک فنجان چای بنوشی؟”

عمل “آرام شدن” کاری نیست که یک فرد مضطرب بتواند به سادگی آن را تغییر دهد (مانند این است که به یک فرد افسرده بگویید “فقط شادتر باش!” – که مطمئنا مفید نیست). سعی کنید با چیزی مانند پیاده روی، تمرینات تنفسی، یک ویدیوی خنده دار یا صرفا صحبت کردن، به آن ها کمک کنید تا به زمان حال برگردند. به عبارت دیگر به آن ها دستور ندهید که آرام شوند – به آن ها کمک کنید تا احساس آرامش کنند.

اختلال اضطراب؛ نگویید: “تو از پسش بر می آیی.”

اختلال اضطرابی به عنوان یک بیماری در نظر گرفته می‌ شود. گفتن چنین عبارت: “اگر کمی قوی تر بودی و آنقدر بچگانه رفتار نمی کردی. می توانستی از همه این ها عبور کنی”، فایده ندارد. اما فرد مبتلا به اختلال اضطرابی نمی ‌تواند پاسخ خود به ترس را کنترل کند. اینجاست که عشق نیز کارساز نیست. ” بالعکس این سبب می شود فرد احساس بدتری داشته باشد زیرا به خود می گوید: “نمی دانم چرا نمی توانم این کار را انجام دهم.”

بله! این عبارت در واقع می تواند اثر معکوس داشته باشد و می تواند سبب اضطراب بیشتر شود. به جای آن بگویید: “چه چیزی بیشتر نگرانت کرده، و چگونه می توانم نگرانی ات را کم کنم؟” این تاییدی است بر این که واقعا می خواهید او را از عذابی که در آن گیر کرده نجات دهید.

نگویید: “نگران نباش، هیچ اتفاق بدی قرار نیست بیفتد.”

افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی تمایل دارند در تله های فکری بیفتند: آن ها همیشه روی بدترین سناریو تمرکز می کنند. در مقابل احساس آن ها، این که وسوسه شده و به آن ها اطمینان دهید که بدترین ترس های شان محقق نمی شود، می تواند نتیجه معکوس داشته باشد.

به فرد مضطرب بگویید: “هی، هرچند با رخ دادن اتفاق بد، احساس خوبی نخواهید داشت، اما حتما از این شرایط عبور خواهی کرد. و من هم تا آخر همراهی ات می کنم. شما نمی توانید قول یک آینده ای درخشان را به آن ها بدهید، اما می توانید به آن ها یادآوری کنید که حتی اگر اتفاقی غیر ایده آل رخ دهد، پایان دنیا نخواهد بود.

نگویید: “به آن فکر نکن.”

اگر نگرانی یک فرد مربوط به صحبت کردن در یک جمع باشد. الگوی فکری او به این صورت است: اگر بلند شوم و چیزی را که قرار است بگویم فراموش کنم یا هنگام سخنرانی شروع به لرزیدن کنم چه؟ بنابراین شما می گویید: “این نگرانی را از ذهن خود دور کن و حتی حالا به صحبت هایی که قرار است داشته باشی، فکر نکن.” اما این دلداری و جملات مفید نیست. زیرا بیرون راندن یک فکر مضطرب از سر سخت تر از پذیرش این واقعیت است که وقتی مضطرب هستید، آن را رها کنید. مانند این می ماند که به فردی بگویید «به یک فیل صورتی فکر نکن، آن وقت این تنها چیزی است که می ‌توانید به آن فکر کنید. «نگرانی نیز چنین عمل می کند. هر چه برای فراموش کردن آن سخت ‌تر بجنگید، حس اضطراب و نگرانی تان قوی ‌تر می ‌شود.»

به جای آن بگویید: “من می دانم که این نوع چیزها به تو استرس وارد می کند و مضطرب می شود. اگر فکر می کنی نیاز به تمرین داری یا می خواهی یک بار صحبت هایت را مرور کنی، من هستم، گوش می کنم.” بهتر است یک فرد مضطرب نگرانی اش را بپذیرد، آن را تایید کند و در مورد آن حرف بزند تا بتواند بر آن غلبه کند.

لینک های مرتبط

خواص درمانی بومادران؛ از درمان التهاب تا درمان اضطراب + عوارض جانبی

کاهش استرس و اضطراب؛ ۱۰ بهترین راهکار برای کاهش فوری استرس

با این ۸ گیاه شگفت انگیز به استرس و اضطراب تان نقطه پایان بگذارید!

درمان اضطراب شبانه: ۱۳ راهکار که اضطراب شب را کاهش بدهیم

اضطراب و علائم آن: راهکارهای موثر و علمی برای مقابله با اضطراب

روش های کاهش استرس؛ برای کاهش استرس چه باید کرد؟

چقدر این پست مفید بود؟

روی یک ستاره کلیک کنید تا به آن امتیاز دهید!

میانگین امتیاز 0 / 5. تعداد آرا: 0

تا الان رای نیامده! اولین نفری باشید که به این پست امتیاز می دهید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *