هر روز می‌توان خبرهای خوشحال کننده را در بین روزمر‌گی‌هایی که گاهی باعث ناراحتی می‌شود، پیدا کرد. هر شهروند افغانستان سعی می‌کند ماموریت و مسئولیت خود را در مقابل کشور خود به نحوه احسن انجام دهد.
جدای از اخبار روزانه در روزنامه‌های شهر و صفحات مجازی از انتخابات، صلح و امنیت، تا عکس‌های برفی و سرد زمستان، دیدن کسی که جز “100 نخبه برتر جهان در بخش آموزش” قرار گرفته، آن هم از کشوری مثل افغانستان، همه را خیره و کنجکاو می‌کند تا بداند این نخبه کیست و چه مسیری را تا مبدل شدن به یک نخبه جهانی طی کرده است.
من هم مثل شما دوست داشتم از زندگی او و فعالیت‌هایی که انجام داده، بدانم و برای شما نیز بازگو کنم.
“محمدرفیق سواش” از افغانستان جزء “100 نخبه برتر جهان در بخش آموزش” انتخاب شده است.
100 نخبه جهان در بخش آموزش
جی.اف.ی.ال یا Global form of Education Learns برای اولین این جایزه را تعیین کرده است.
این برنامه از سوی یک سازمان آمریکایی ترتیب شده است که نامزدان آن از سراسر جهان انتخاب شده و پس از بررسی کارکردها و مصاحبه، افراد منتخب برگزیده خواهند شد.
محمدرفیق سواش نیز از سوی این سازمان انتخاب شده، تحقیقات و کارکردهایش مورد ارزیابی قرار گرفته و پس از مصاحبه‌ای که در دوبی برگزار شد، به عنوان یکی از “100 نخبه” در بخش آموزش در جهان انتخاب شده است.
محمدرفیق سواش تنها کاندید افغانستانی است که در این برنامه حضور داشته و در بین افرادی از سایر نقاط جهان چون آلمان، امریکا و کشورهای عربی شرکت داشته، توانسته این مقام را از آن خود کند.
اکنون این سازمان در نظر دارد تا این جایزه را هر ساله به کسانی اهدا کند که در بخش آموزش و صنعت دست آوردهای فوق العاده‌ای دارند.
محمدرفیق سواش
سواش در سال 1986 در ولسوالی بالامرغاب ولایت فاریاب به دنیا آمده است. او فرزند دوم خانواده‌ای است که پدرش دکتر بوده و به عنوان سرطبیب در یکی از شفاخانه‌ها کار کرده است.
خانواده محمدرفیق سواش از قوم ترکمن است. او افغانستان را در سال 1995، زمانی که شاگرد مکتب ابتدایی بوده، با توجه به شرایطی که برایش پیش آمده، ترک کرده و به لندن رفته است.
دوره ابتدایی مکتب او در یکی از لیسه‌های شهر مزارشریف سپری شده است و زمانی که به لندن سفر می‌کند، تحصیلاتش را از سر می‌گیرد.
او اکنون 2 لیسانس دارد که یکی آن، از رشته کمپیوتر ساینس در بخش نرم افزار می‌باشد و هر یک از این مدارک را در سال‌های 2003 و 2007 دریافت کرده است.
سواش ماستری اش را به صورت افتخاری از رشته مهندسی سیستم کمپیوتر به دست آورده است. او همچنان 2 دکترا در این بخش دارد.
دوران تحصیلی او یکی از دوره‌های درخشان برای سواش محسوب می‌شود. او در دوران تحصیل برای لیسانسف جایزه بهترین دانشجوی دانشگاه را به دست آورده بود و برای یکی از پروژه‌هایش نیز عنوان بهترین پروژه، مورد تقدیر قرار گرفت.
پروفسور سواش
سواش برای تحقیقات علمی خود نیز جایزه گرفته است. او با سختی کوشی خود در تحصیل، توانسته بورسیه مقطع دکترای خود را نیز از دانشگاه برونل لندن به دست آورد.
او در دانشگاه برونل جوان‌ترین استاد است که در مقام پروفسوری، مدرک خود را از چین به دست آورده، همچنان مدیر دوره کارشناسی ارشد و رئیس گروه تحقیق است.
محمدرفیق سواش افتخار دارد تا در سال جاری از 10 دانشجویی که تحقیق سطح دکترای خود را پیش می‌برد، به عنوان 4 نفر برتر از این بخش فارغ‌التحصیل می‌شود.
او در دانشگاه برونل لندن مشغول تدریس در سطح ماستری می‌باشد. این تدریس نیز از سوی دانشگاه به او پیشنهاد شده است و سواش در زمان فراغت از تحصیل و پایان تحقیق علمی‌اش پس از سطح دکترا، مشغول تدریس در دانشگاه می‌باشد.
او مدال تاثیرگزارترین فرد دانشگاه در زمینه تحقیق را نیز به دست آورده است.
در این مدت سواش در بخش آموزش و صنعت که در آن تحصیل کرده بود، کارهای زیادی انجام داده است که توانسته او را به یکی از “100 نخبه جهان در آموزش” مبدل کند.
شرکت “اِدرایور”
در حال حاضر سواش در کنار این که مشغول تدریس در دانشگاه بورنل لندن است، شرکتی دارد که در آن نرم افزار و سیستمی را طراحی می‌کند که قادر است موترها را بدون راننده کنترول کند.
هرچند این سیستم در موترهای مسافربری و موترهای شخصی کوچک به کار برده شده است و اکنون در سطح شهر کشورهای پیشرفته وجود دارد، ولی این که این سیستم برای موترهای باربری و بزرگ استفاده شود، به ذهن کسی خطور نکرده بود. تا این که سواش با توجه به این نیاز، تصمیم به طراحی این سیستم برای این موترها گرفت.
شرکت “ادرایور” در سال 2015 فعالیت خود را شروع کرده و اکنون تقریبا 40 کارمند دارد که در این بخش کار می‌کنند.
بیشتر این سیستم در موترهای باربری تویوتا به کار برده می‌شود و توسط شرکت‌های بزرگی چون سونی در چین، که ششمین شرکت بزرگ جهان در بخش موترهای بزرگ است، استفاده می‌شود. همچنان این طرح از کشورهای دیگر چون سنگاپور و جاپان مشتری دارد.
سواش، موسس این شرکت در گفتگو با خبرنامه خاطرنشان کرد: “اکنون در اکثر کشورهای پیشرفته جهان جوانان در سطح بالا تحصیل کرده و دوست ندارند به عنوان موتروان یا راننده کار کنند و کشورهایی چون جاپان و سنگاپور نمی‌توانند برای موترهای باربری یا صنعتی خود راننده استخدام کنند، به همین سبب آنان با استفاده از این طرح می‌توانند موترهایی بسازند که بدون راننده و شخصی فیزیکی، حرکت کند و کارها انجام شود.”
موترهای بدون راننده
در شرایط کنونی در بسیاری کشورها برای هر موتر باربری بزرگ که فاصله طولانی را طی می‌کند، نیاز به 2 تا 4 راننده است تا به مقصد برسند و گاهی نیز با مشکلات ناگواری رو به رو می‌شوند که در اثر خواب رفتگی یکی از رانندگان و یا بی توجهی آنان، سبب ایجاد چالش می‌شود، ولی با این طرح جدید که از سوی شرکت ادریور آماده می‌شود، سطح اتفاق افتادن چنین مشکلاتی به حد صفر می‌رسد.
سواش در ادامه گفته‌هایش همچنان یادآوری کرد، امکان این وجود دارد که در آینده نزدیک، این طرح برای موترهای کوچک نیز پیاده شود، زیرا اکنون نیز بعضی از شرکت‌ها از این طرح استفاده می‌کنند، ولی اندک است و بیشتر روی موترهای بزرگ تمرکز شده است.
سیستم داخلی طراحی شده شرکت ادرایور، با بستن قرارداد، جواز استفاده از این طرح را به شرکت‌های موترسازی داده و به آنان این امکان را می‌دهد تا موترهای باربری را به این سیستم مجهز نمایند.
سواش که 20 سال است در لندن زندگی می‌کند، معتقد است هر جای دنیا که باشید، باید به ایجاد فرق، تفکیک نیازها و رفع آنان تلاش کرد تا جهان را به جایی متفاوت‌تر از گذشته برای زندگی تبدیل کرد.
او از موفقیت‌اش در زندگی گفت: “زمانی که فهمیدم نیازی در صنعت وسایل نقلیه وجود دارد، باعث شد که من به این فکر کنم که چطور می‌توانم آن را رفع کنم. به نظر من موفقیت زمانی ایجاد می‌شود که بتوانیم خود را پیدا کنیم، مشکلات را پیدا کنیم و حل آن باعث ایجاد تغییر در زندگی بشر می‌شود. این نکات کلیدی بود که موفقیت من را به دنبال داشت و دارد. با این حال من هرگز برای موفقیت کار نکرده‌ام، بلکه خواستم تا در زندگی متفاوت باشم و این شد که موفق شدم.”
نگاهی متفاوت به زندگی
مشوق و حامی پروفسور سواش در تمام لحظه‌های زندگی‌اش خانواده و دوستانی بوده که دقایق زندگی‌اش را دوره کرده است.
او از زمانی که مکتب رفته، سعی کرده همیشه متفاوت‌تر از دیگران رفتار کند و به دنبال تغییر بوده است.
محمدرفیق سواش خود را فرد خوشبختی می‌داند که در افغانستان به دنیا آمده و شخصیت او از 6 سالگی در حال شکل گرفتن بوده است. او به دنیا آمده تا تغییرات زیادی را نه در سطح کشور خود، بلکه در سطح جهان ایجاد کند. با شناخت مشکل، استفاده از ابتکاری کاملا جدید می‌تواند شرایط زندگی و تغییرات بزرگی را به همراه داشته باشد.
او افزود: “این همان چیزی بود که انگیزه دنبال کردن آن را در خود پیدا کردم. من برای حل مشکلات به دنیا آمدم و بزرگ شدم. وقتی که به کشوری مانند انگلستان آمدم، زمانی که نیازها را دیدم، این را فهمیدیم که می‌توانم مشکلات را حل کنم و این فرقی شد بین من و کسانی که در ردیف من قرار دارند.”
از اهداف او انگیزه استفاده از روشی متفاوت در آموزش است که فکر کند هیچ وقت پایانی نخواهد داشت. شاید برای دیگران این کارها بزرگترین کارها و خارق العاده باشد، ولی محمدرفیق سواش چنین نیست. او به این باور است که هنوز هیچ کاری نکرده و سعی دارد از لحظه‌های زندگی که در پیش دارد، در این راستا استفاده نماید.
او فکر می‌کند تا هنوز فقط سعی در هموار کردن مسیری کرده که قرار است پس از این برای رسیدن به آن هدف بزرگ، از آن استفاده کند.
آرزوی برگشت به افغانستان
با همه این‌های، پروفسور سواش به دنبال کارهایی ماندگار است که بعدها در تاریخ از او نام بگیرند و یکی از عناصری باشد که توانسته تاثیرگذاری بیشتر در زندگی بشر داشته باشد.
او چه در نقش یک مهندس، رهبر و یا یک معلم، سعی می‌کند بهترین باشد، و مانند هر کسی که از کشورش دور است، دوست دارد به افغانستان برگردد و برای وطنش نیز خدمت کند؛ با این که او گفت: “با این که در مقام یک انسان مسئولیت داریم که برای همه جهان کار کنیم، ولی به عنوان شهروند یک کشور که متعلق به آن هستیم، دوست دارم به افغانستان برگردم و برای کشورم کار کنم.”
او از زندگی که تا این لحظه داشته، راضی است و برای هرچه بهتر شدنش نیز سعی می‌کند. این مرد 34 ساله تجربه‌های زیادی در مسیر زندگی داشته که حالا به بار نشسته و او سعی در تکثیر کردن آن به بسیار نقاط جهان دارد.
افزودن دیدگاه