یکی از مسائل مهم در دوره بلوغ فرزندان، نحوه رفتار والدین با آنان می‌باشد. اکثر والدین تا زمانی که فرزندان‌شان چه دختر چه پسر به سن بلوغ نرسیده‌اند، با مشکل خاصی مواجه نمی‌شوند، اما زمانی که فرزندان‌شان وارد دوران بلوغ می‌شوند، تازه مشکلات‌شان آغاز می‌شود.
اکثر والدین از آنجایی که برای رفتار صحیح با فرزندان‌شان در سن بلوغ آموزش ندیده‌اند، سعی دارند با آنها با همان حال و هوای کودکی‌شان رفتار کنند. اما فرزندان در این سن، سعی در پیدا کردن جایگاه و شخیصت و هویت خود هستند؛ به همین دلیل نیازهای‌شان با نیازهای دوران کودکی متفاوت است، آنها در این سن سعی دارند تصمیمات زندگی‌شان را خودشان بگیرند؛ به همین دلیل سرکشی و مخالفت مکرر این فرزندان با پدر و مادر، نکته‌ای است که بیشتر در دوران بلوغ فرزندان به چشم می‌خورد.
برخورد صحیح با نوجوانان یکی از مشکلات والدین امروزی است. در این مقاله قصد داریم 16 نکته اصلی برای رفتار اصولی با نوجوانان مخصوصا در سن بلوغ را به شما بگوییم.
آنها را با نوجوانی خودتان مقایسه نكنید
هیچ چیز بیشتر از گستاخی آشکار فرزندان، کاسه صبر پدرومادرها را لبریز نمی‌کند. برای والدینی که خودشان در شرایطی پرورش پیدا کرده‌اند که هیچ نافرمانی تحمل نمی‌شده، و چاره‌ای جز پذیرش بدون چون و چرای قوانین خانه نداشته‌اند، سخت است که مبارزه‌طلبی‌های نوجوان را تحمل کنند؛ زیرا خودشان هیچ‌گاه فضایی برای ابراز مخالفت نداشته‌اند.
گاهی ارتباط این پدرومادرها در سنین نوجوانی‌شان با والدین خود، به حدی رسمی و محدود بوده که درست مانند یک مهمانی فقط بهترین رفتارها امکان بروز داشته‌اند. بنابراین طبیعی است که چنین مکالماتی که امروزه شاهد آن هستیم، در دنیای دیروز آن‌قدر امکان بروز نداشته‌اند.
صدای‌تان را بالا نبرید
با بالابردن صدای‌تان احساس قلدری به شما دست می‌دهد. شاید به تصور بعضی پدرومادرها، ساده‌ترین راه نشان‌دادن به نوجوانان مبنی بر این‌كه مشكلی وجود دارد، از كوره در رفتن است! در حالی كه این بدترین راه است؛ چون تنها به نوجوان‌تان می‌آموزید كه فریادزدن پاسخ مناسبی است و در ادامه این چرخه منفی كه به راه انداخته‌اید، كسی كه در معرض فریاد قرار می‌گیرد، نهایتا خودتان هستید.
اگر ارتباط با نوجوان بر اساس عشق و علاقه و صمیمیت استوار باشد، اعتمادبه‌نفس را در او تأمین و تضمین می‌كند؛ در حالی كه اگر بر مبنای فشار و خشونت باشد، ممکن است موجب اختلال عصبی و دشواری‌های روانی در او شود.
نوجوان را به حال خود رها نكنید
بزرگترین اشتباه تنها گذاشتن نوجوانان است. هرچه زمان كمتری با آنها بگذرانید، آنها بیشتر احساس «غریبگی» می‌كنند و رفتارشان بدتر خواهد شد. در برخورد با مسائل نوجوان بهتر است از خودش کمک بگیریم؛ یعنی این واقعیت را بداند که نخستین مسئول حل مشکل او، خودش است و برای حل آن، باید اقدام كند و والدین فقط وظیفه راهنمایی او را دارند که از عواقب تصمیم خودش مطلع شود.
باب گفت‌وگو را باز كنید
برای اجرایی‌كردن این قانون، باید از دوران كودكی تلاش كنید تا بتوانید با فرزندتان صمیمانه گفت‌وگو كنید تا در دوران نوجوانی، فرزندتان با پذیرش بیشتری بتواند مشكلاتش را با شما مطرح كند و با گفت‌وگو با شما به نتایج منطقی‌تری برسد.
اعتمادسازی
باید بتوانید حس اعتماد نوجوانان را نسبت به خودتان جلب کنید. اگر اعتماد میان نوجوانان و والدین کمرنگ شود، او برای حل مشکلاتش به سراغ دیگران می‌رود. از آنجایی که افراد در سن نوجوانی بیشترین تاثیرپذیری را دارند، مشورت گرفتن از دیگران می‌تواند بسیار برای آنان خطرناک و مشکل‌ساز باشد.
دوران نوجوانی را به او بشناسانید
او را از ویژگی‌های دوران نوجوانی آگاه سازید تا بتواند با بینش صحیحی با مشکلات و تغییرات مواجه شود.
نظارت غیرمستقیم، اما همیشگی
نظارت بر دورادور خود بر روابط عاطفی، اجتماعی و مجازی او را تداوم دهید تا چنانچه با مشکلی مواجه شد، به موقع او را راهنمایی کنید.
اصرار و پافشاری فقط در مسائل مهم
به عقایدش احترام بگذارید تا حرمت شما را هم حفظ کند. برای هر اشتباه کوچکی، جایگاه والدگری خود را برای جدل با او خدشه‌دار نسازید؛ بلکه از تذکرهای کوتاه و تأثیرگذار استفاده کنید. در واقع قاطعیت و اصرار خود را برای مسائلی که از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند، هزینه کنید.
جملات دستوری
در زمان برخورد با فرزندان در سن بلوغ نباید نقش دستور دهنده داشته باشید. به جای آن ایفای نقش همراه و حامی می‌تواند بسیار نتایج رضایت‌بخش‌تری داشته باشد.
استفاده از روش نادیده گرفتن
از موثرترین روش‌های تربیتی می‌توان به روش تغافل اشاره داشت. روش تغافل یعنی مسائل و مشکلات نوجوانان را بزرگ نشان ندهیم که در او ایجاد وحشت نماییم و او را از لحاظ رفتاری دائم بازخواست نکنیم. والدین توجه داشته باشند نباید نوجوان را در حالت ترس و هراس نسبت به خود قرار دهند. شاید گاهی لازم باشد تا از خطاهای نوجوانان چشم‌پوشی شود و به روی‌شان نیاوریم که همین امر سبب می‌شود تا حرمت‌ها در خانه و خانواده شکسته نشود که سبب تحکیم بیشتر خانواده می‌شود. البته تشخیص این مورد باید با هوش و ذکاوت خودتان صورت گیرد.
تکیه بر نقاط قوت
بهتر است به جای صحبت با نوجوانان در مورد ضعف‌ها و کاستی‌های او با تحقیر و سرزنش و مقایسه کردن وی با بقیه نوجوانان، بر روی نقاط قوت او دست بگذاریم و سعی در از بین بردن ضعف‌هایش داشته باشیم.
انتظارات بی‌جا نداشته باشیم
با کسب شناخت از نوجوان در سن بلوغ، باید بدانیم که در حال تکامل بخشیدن به ویژگی‌های رفتاری و اخلاقی خودش است و یک شخص کامل نشده و خطا و اشتباه در بسیاری از رفتارها و برخوردهای وی دیده می‌شود. اما باید صبر و حوصله داشته باشید و کم کم مشکلاتش را با توجه به ظرفیتی که از وی سراغ دارید، برطرف نمایید.
برقراری رابطه دوستانه با نوجوانان
اگر والدین علاوه بر ایفای نقش پدری و مادری خود، دوست و رفیق فرزندان‌شان باشند و یک رابطه صمیمی با آنان داشته باشند، می‌توانند تا حد زیادی در برطرف کردن مشکلات و جلوگیری از خطا رفتن آنان موثر باشند. از جمله کارهایی که می‌تواند صمیمیت والدین با فرزندان را افزایش دهد، گوش دادن به حرف‌های آنان به دور از هرگونه قضاوت و تحقیر، وقت گذاشتن برای نوجوانان، سرکوب نکردن ایده‌های آنان و … اشاره داشت.
آموزش به نوجوانان
همیشه آگاهی داشتن نسبت به یک موضوع، ترس و اضطراب نسبت به آن را کم می‌کند. والدین با آموزش دادن در مورد بلوغ، مهارت دوست‌یابی، مهارت حل مساله، نحوه گذارندن اوقات فراغت، مهارت برنامه‌ریزی درسی و… می‌تواند تا حد زیادی مشکلات دوران بلوغ نوجوانان را کاهش دهد.
پرهیز از مناقشات و دعوای خانوادگی
خانه بایستی محل آرامش و امن مستحکمی برای تمامی اعضای خانواده باشد. وجود این مکان امن و آرامش‌بخش برای نوجوانان، از اهمیت بیشتری برخوردار است. جر و بحث والدین با یک‌دیگر می‌تواند بسیار بر روی رفتار نوجوان و دوری گزینی وی از خانواده تأثیرگذار باشد.
جلوگیری از تنهایی فرزندان پس از بلوغ
فرزندان بعد از به بلوغ رسیدن نیاز به مراقب و جلوگیری از تنهایی دارند، چرا که با بسیاری از مسائل و مشکلات دنیای امروز آشنا نیستند. بسیاری از انحرافات با توجه به تحقیقات روان‌شناسی ریشه در تنهایی دارد که سبب می‌شود فرد برای پر کردن تنهایی‌هایش، مسیرهای درستی را برنگزیند.
افزودن دیدگاه