در آغاز دهه‌ی آخر قرن بیستم – دوران سقوط شوروی و فروپاشی بخش اعظم جهان سوسیالیستی – مولدووا نیز از سرزمین‌هایی بود که از اتحاد جماهیر شوروی اعلام استقلال کرد. در این میان منطقه‌ای بنام ترانس‌نیستریا –باریکه‌ای بین مولدووا و اوکراین – محل زندگی تعداد زیادی از روس‌ها و روسی زبان‌ها بود که با به‌رسمیت شناخته‌شدن مولدووا در سازمان ملل خود را اقلیت و منزوی احساس کردند. بر این اساس آنها نیز تحت پشتیبانی روسیه اقدام به جدایی‌طلبی کرد و اعلام استقلال نمود.
دو سال بعد در 1992 دولت مولدووا برای سرکوب جدایی طلبان ترنس‌نیستریایی‌ها با این منطقه وارد جنگ شد. جنگی که به نام «جنگ ترانس‌نیستریا» نام گرفت.
این جنگ 800 نفر قربانی گرفت و به نحوی برای هردو جانب شکست به بار آورد. جنگ کوتاه ترانس‌نیستریا چند ماه بعد با امضای قرارداد آتش‌بس پایان یافت اما داستان استقلال سرزمین ترانس‌نیستریا منجمد ماند.
ترانس‌نیستریای امروز
اکنون پس از گذشت دو و نیم دهه اعلام استقلال ترانس‌نیستریایی‌ها، این منطقه به گونه‌ی غیررسمی کشور پذیرفته شده اما در بسیار روایت‌ها از آن به عنوان جمهوری خودمختاری که با ملدووا در تنش حل‌ناشده باقی مانده است، یاد می‌شود؛ زیرا هیچ پیمان رسمی میان مولدووا و ترانس‌نیستریا کشیده نشده است.
در جانب دیگری 1200 سرباز حافظ صلح روسی نیز در کنار ارتش ترانس‌نیستریا، از این قلمرو باریک محافظت می‌کنند.
ترانس‌نیستریای امروز حدود 505 هزار نفر جمعیت دارد و تیراسپول، بزرگ‌ترین شهر را به عنوان پایتخت آن برگزیده اند. این کشور دارای قانون اساسی، پارلمان، ارتش منظم، پول ملی و سرود ملیِ با عنوان “ما به ستایش ترانس‌نیستریا می‌خوانیم” می‌باشد، خلاصه در ظاهر دارای ساختار یک نظام فعال سیاسی است و همانند یک کشور مستقل عمل می‌کند.
کشوری که نیست
علی‌رغم داشتن نظام فعال سیاسی، ترانس‌نیستریا اما روی بسیاری از نقشه‌ها نیست. زیرا هیچ کدام از کشورهای عضو در سازمان ملل متحد، عضویت آن را نپذیرفته و موجودیت آن‌را به رسمیت نمی‌شناسد.
یا به عبارت بهتر، آن‌را کشور حساب نمی‌کنند؛ مساله‌ای که از نظر ترانس‌نیستریایی‌ها اصلا اهمیتی ندارد.
مردمان وطن‌پرست
در آخرین گزارش‌ها از این کشور جالب، جستین بارتون عکاس‌خبرنگار بریتانیایی که از آن بازدید کرده گفته است که اکثر مردم این سرزمین به‌شدت وطن‌پرست است. او اما به تعدادی نیز اشاره می‌کند که ناخواسته در این وضعیت گرفتار شده اند.
در روایت همتا از تام وندن، عکاس‌خبرنگار نشنل جیوگرافیک نیز ترانس‌نیستریایی‌ها بسیار وطن‌پرست (ترانس‌نیستریا پرست) اما وفادار به روسیه، آمده است.
روابط با روسیه
واحد پولی ترانس‌نیستریا، روی ترانس‌نیستریایی (TJS) است. اما روی اسکناس‌های آن تصاویر شخصیت‌های ملی روس نقش شده است.
به همین ترتیب در برابر دروازه‌ی ورودی پارلمان این کشور، مجسمه‌ای عظیم لنین هنوز پابرجاست و عکس‌های استالین و پوتین در کنار عکس یوگنی شوچوک، رئیس جمهوری آن، مشاهده می‌شود.
روسیه نیز در مقابل، گاز رایگان در اختیار آنها قرار داده و حقوق بازنشستگی ترانس‌نیستریایی‌ها را پرداخت می‌کند و برعلاوه 1200 نیروی نظامی روسیه که از مرزهای آن محافظت می‌کند، به آنها کمک مالی نیز می‌نماید.
با تمام این‌ها اما روسیه نیز از به رسمیت‌شناختن این جمهوری خودمختار، خودداری کرده است.?
افزودن دیدگاه