کشورهای جهان سومی، معمولن بازار خوبی برای فروش جنس های لیلام و یا دست دوم کشورهای پیشرفته و صعنتی می‌باشد. افغانستان یکی از این کشورها است که معمولن بازار خوبی برای جنس های دست دوم کشورهای دیگر است.
در کلان شهرها به ویژه در هر گوشه، در کنار مارکیت های کلان تجاری، بازک ها و یا مارکت های خرد و کوچک دیگری نیز وجود دارند که در آن جنس های دست دوم به فروش می رسند. در کابل از این دست بازارها بسیار است.
لیلامی فروشی ها در شرایط کنونی نیازهای بسیاری از شهروندان کابل را بخوبی تامین می کند. ارزانی و گاهی پیدا شدن برخی از اجناس با کیفیت در میان این جنس های دست دوم، سبب مراجعه قشر معمولن بی پول و کم درآمد افغانستان به این مراکز خرید است.
تجارت اموال دست دوم، یک بخش عمده‌ی اقتصاد افغانستان را شکل می دهد و هزاران خانواده از این طرف کسب درآمد کرده و به زندگی شان ادامه می دهند. فاصله های طبقاتی در این گونه مکان ها به شدت مشخص است، هر چند که گاهی برخی از مردمان پولدار نیز به این جا سر می زنند و اجناس قیمتی و با کیفت آن را می خرند.
اجناسی برای اکثر مردم
اجناسی که در بازارهای لیلامی فروشی یافت می شوند، عبارت اند از: وسایل الکترونیکی ” برقی”، مبل و فرنچر، انواع فرش، کمپل و لحاف، وسایل تزئینی، انواع پرده، لوازم آشپزخانه، انواع پا پوش‌ها و لباس‌های شیک با مدل‌های متفاوت.
در برخی از این بازارها، حتا لوازم استفاده شده و یا مستعمل طبی نیز یافت می شوند، هرچند خریدار آنچنانی شاید نداشته باشد. اما در این شب و روزهای زمستانی که هوا نسبتا سرد شده است، بازار فروش بوت های مختلف و لباس های گرم، خیلی گرم است.
“ دیدنش رایگان است“؛ تبلیغات جالب فروشنده گان اجناس لیلامی است که هر رهگذری را وادار می‌کند، لحظه‌ی برای دیدن و ورانداز کردن وقت بگذارد. تنوع اجناس و مرغوبیت رنگ‌های لباس های مختلف و بوت های بزرگ و کوچک، این بازارها را تبدیل به محل پر رفت و آمد برای شهروندان کابل ساخته است.
افراد زیادی روزانه به این مکان ها سر می زنند و با دوره کردن در دوکان های پر از اجناس دست دوم دوره می زنند، تا بلکه یک جنس خوب و مورد علاقه شان را بیابند و آن را بخرند. گاهی اتفاق می افتد که افراد اصلن قصد خرید نداشته، ولی با دیدن یک جنس خوب، آن‌را می خرند. البته که این مساله بیشتر بستگی به هنر فروشنده دارد تا چگونه بتواند مشتری برای جنس های در دست داشته اش پیدا کند.
حمید الله، یکی از فروشندگان لوازم برقی و کمپیوتر است. او از دو سال به این سو در گوته سنگی شهر کابل دکان دارد و از کارش راضی است. حمیدالله به خبرنامه می‌گوید، روزانه ده‌ها نفرکه توان خرید جنس دسته اول را ندارد، برای خرید لوازم برقی به دکان او مراجعه می‌کنند. او همچنان در مورد کیفیت لوازم مستعل برقی‌اش می‌گوید، این اموال را از کمپنی‌های مشهور می‌خرند و در صورت نیاز، آنها را ترمیم کرده ضامن کیفیتش می‌شوند و در صورت بروز مشکل جنس را به کمپنی‌اش باز می‌گرداند.
سمیه بانوی که با دو کودکش مصروف جست وجوی لباس در یکی از دکان های لیلامی فروشی است می‌گوید، او هر هفته به کهنه فروشی‌ها سر می‌زند تا جنس جدید را به قیمت مناسب بدست آورد.
در یکی از مارکت‌های لیلامی فروشی، دخترانی خوش لباسی که ظاهرن لباس دلخواه‌شان را جست و جو می‌کنند، سرگرم پالیدن لباس برای شان هستند. یکی از این دختران به خبرنامه می‌گوید، که تا حال همیشه لباس‌های شان را از لیلامی خریده اند، درست می پوشند و هیچ تفاوتی با کسانی ندارند که لباس های را به نام های مختلف و برند از فروشگاه‌های قیمتی خریداری می‌کنند.
لیلما یکی از این دختران می‌گوید: “بار قبل که ازهمین دکان لباس خریدم، مارک دار بود و وقتی آن را در یک محفل پوشیدم همه آن را پسند کردند و آدرس محل فروش لباسم را پرسیدند؛ اما من نتوانستم بگویم که لباسم را از لیلامی خریده‌ام. تنها نام این جا بد است، گاهی لباس های خیلی خوب یافت می‌شود.”
این در حالی است که قمیت های لباس در لیلامی فروشی‌ها ثابت نیست و به گفته‌ای فروشندگان نظر به نوعیت، کیفیت و رنگ آنها، از سوی فروشندگان تعیین می‌گردد. لباس های لیلامی معمولن از پنجاه افغانی تا 2000 افغانی به فروش می رسند و گاهی هم بیشتر از آن به فروش می‌رسند.
بعد از لباس، دومین جنس پرطرف‌دار که در تمام اوقات سال خریداران خودش را دارد کفش و یا پاپوش است. به گفته ای فروشندگان بازارهای لیلامی، قمیت هر جوره کفش از100 افغانی تا 20000 افغانی است که نظر به نوعیت و شیپ و برند آن، تعین شده و به فروش می‌رسند.
منصور، یکی از فروشنده‌گان کفش لیلامی در چنداول کابل می‌گوید، از ده سال به این سو کفش‌های لیلامی می‌فروشد و عاید خوبی دارد. او در مورد قمیت کفش‌هایش به خبرنامه می‌گوید، اموالش با کیفیت است و به همین دلیل، قمیت ها از 400 افغانی شروع می‌شود.
او مدعی است که در جریان کارش به عنوان لیلامی فروش، یک بار یک کفش خاص فرانسویی را به قمیت 150000 افغانی به فروش رسانده است. او می افزاید، بعد از فروش آن بوت، سفارش های دیگری نیز دریافت کرده است، اما او نتوانسته است دیگر پیدا کند.
منصور می‌گوید، همیشه این طور نیست، کفش‌های که از تاجران می‌خرند را هم ابتدا می‌شویند و بعد از پاک کاری در صورتی که کفشها نیاز به ترمیم داشته باشند، ترمیم و پالیش کرده و آماده ی فروش می سازند. او می‌گوید، گاهی کفش‌های نیز در میان اجناس شان هستند که قابل فروش نمی‌باشند و آنها ضایعات و مشکلات را سنجیده و برای بوت‌های شان قیمت تعیین می کنند.
لیلامی در مقابل اجناس جدید و برند
فروشندگان بازار لیلامی می‌گویند، دوام زیاد، کیفیت و شیپی که کفش‌های لیلامی دارند، کفش‌های بازاری پاکستانی و چینی ندارد، اما نسبت به کیفیت و زیبایی که این کفشها دارند، قیمت شان زیاد نیست.
این در حالی است که کفش های نو در بازار کابل، از 200 افغانی شروع و تا 500 دالر امریکایی به فروش می‌رسند؛ هر چند که اکثرن از کیفت بد آن شکایت‌های وجود دارد.
یکی از خریداران بازار لیلامی چنداول کابل به خبرنامه می‌گوید، همیشه برای فرزندانش از لیلامی کفش می‌گیرد. او در این مورد گفت : “کفش‌های که از بازار می‌خرم بسیار زود کهنه و پاره می‌شوند. حتا به هفته هم نمی‌رسند. جنس لیلامی هم راحت است، هم محکم. به همین دلیل من از کهنه فروشی کفش می‌گیرم و راضی هم هستم.”
بازار لیلامی، فرصتی برای زندگی
شمار زیادی از مردم افغانستان به ویژه در شهر کابل، به دلیل بیکاری و نجات از فقر، به فروشندگی روی آورده اند. فروش اجناس لیلامی هم در بخش لباس و هم در بخش کفش، بهترین راه برای نجات از مشکلات برای این مردم شده است.
آنها هم می توانند با پول اندک کار برای شان ایجاد کنند و هم از بیکار و فقر نجات می یابند. این افراد که بیشتر شان دست فروش اند، در کنار جاده ها، اجناس ارزان تر و عمدتن کودکانه را به فروش می رسانند.
در کابل، در هر گوشه از خیابان‌هایش دست فروشان به چشم می خورند. برخی ها اجناس شان را روی سرک می گذارند و شماری هم که کمی امکانات بیشتر دارند، با خریدن یک کراچی، دست به کهنه فروشی می زنند.
این افراد از صبح تا شام، با دعوت از مردم مشتریان خود را پیدا می کنند، هرچند با سر و صدای زیاد، آلوده‌گی صوتی را به حد نهایی اش می رسانند؛ اما این افراد تنها با همین شیوه می‌توانند با بی رحمی‌های زندگی مبارزه کرده و خانواده‌های شان را از فقر و گرسنگی نجات دهند.
صدیقه رحیمی همکار این گزارش بوده است.
افزودن دیدگاه