دو هفته پس از مرگ خانمی که در ولایت غور آتش زده شده بود، هنوز مراسم تدفین او برگزار نشده است.
زهرا زنی که حدود دو هفته پیش در ولایت غور در نتیجه خشونتهای خانوادگی توسط خانواده شوهرش آتش زده شد، پس از انتقال در بیمارستانی در کابل درگذشت و خانواده او حدود نزدیک به دو هفته است که برای دادخواهی اش خیمه تحصن برپا کرده اند.
خانواده این خانم قربانی خشونت گفته است تا زمانی او را دفن نمی کنند که قاتلین اش مورد بازخواست قرار گیرند.
محمد اعظم پدر این خانم به خبرنامه گفت که در جریان 11 روز تحصن آنان، هنوز دولت افغانستان اقدامی برای دادخواهی او انجام نداده است. او میگوید “با وجود که طب عدلی در گزارشش ثابت کرده است که جسم زهرا بیشتر از 90 درصد سوختانده شده، اما هنوز شوهر زهرا آزادانه در منطقهاش گشت و گذار میکند.”
خانواده این قربانی از دست گیری دو عضو خانواده شوهرش که او را آتش زده بودند، خبر می دهد اما می گوید که قاتلین اصلی این خانم هنوز بازداشت نشده اند.
بازیگر تئاتر
دو روز قبل علاوه بر مادر اندر و بقیه اعضای این خانواده، مادری که او را به دنیا آورده و از شوهرش جدا زندگی می کند نیز به مجموع تحصن کنندگان پیوسته است.
این خانم غوری می گوید که دخترش باهوش بود و عضویت تیم سرکس ولایت غور را داشت. او تاکید داشت که دخترش برای آموختن زبان انگلیسی نیز تلاش می کرد و کورسهای مختلف را دنبال می نمود.
مادر این قربانی خشونت خانوادگی میگوید که دخترش در چندین مراسم تئاتر در ولایت غور نقش بازی کرده و آخرین بازی او در نقش یک مرد بوده است. این مادر غوری به خبرنامه گفت که “برای بازی کردن آن نقش که باید بازیگر اش مرد میبود، هیچ مردی یافت نشد؛ اما زهرا در آن پارچه توانست نقش یک مرد را بخوبی بازی کند.”
به گفته مادر این دختر غوری، نقش مرد آخرین موردی بود که زهرا پیش از ازدواج اجباری اش در غور بازی کرد. پس از آن، او به عنوان آنچه که “طویانه” گفته می شود به خاطر عروسی پدرش به عقد برادر مادر اندرش درآمد. خانواده این دختر غوری می گوید که در طول دو سال ازدواج اش قبل از آن که او آتش زده شوده، زهرا در خانه شوهرش زندگی سختی داشته است.
گسترش تحصن
در کنار این خانواده غوری، دختر دیگری از شمال افغانستان برای دادخواهی پیوسته که ادعا می کند قربانی تجاوز جنسی است. زلفیه دختری است که 15 سال دارد و در ولایت سمنگان در شمال افغانستان مورد تجاوز گروهی قرار گرفته و اکنون در کنار این خانواده غوری برای دادخواهی تحصن کرده است.
این دختر اهل شمال افغانستان زمانی که دانش آموز مقطع لیسه در هرات بوده در غیاب او، از سوی پدرش به عقد کسی در آورده شده است. او با آگاهی از این موضوع با آن مخالفت می کند و در نهایت پدرش نیز این وصلت را برهم می زند.
اما نامزد او که به گفته زلفیه با طالبان ارتباط داشته، در صدد انتقام جویی بوده و در یکی از شب ها، بر خانه آنان هجوم آورده و او را می ربایند.
زلفیه می گوید که برای مدت یک هفته در یکی از مناطق تحت کنترول طالبان در سمنگان بر او تجاوز گروهی صورت گرفته و در عین حال استخوان های صورت اش نیز بر اثر ضربات این گروه شکسته است.
او سپس به بیمارستانی در سمگنان منتقل شده و پس از آن از سوی خانواده اش برای درمان به هند انتقال یافته است. اکنون این قربانی تجاوز گروهی در کنار خانواده غوری تحصن نموده و خواهان برپایی عدالت می باشد.
نقاشی برای دادخواهی
اما در این محل تحصن، تنها خانواده زهرا و دختر 15 ساله سمنگانی نیستند. یک جوان دیگر نیر در حمایت از حقوق زنان، به آنجا آمده و از دو روز به این سو دست به اعتصاب غذایی زده است. علی رضا یک جوان نقاش است.
او در گفتگو با خبرنامه گفت که “من این جا اعتصاب غذایی کردم و با نمایش دادن رسامیهایم از وضعیت بد زنان می خواهم بگویم که دیگر خشونت علیه زنان را خاتمه بدهید.”
علی رضا وضعیت رقت بار زنان در افغانستان را در رسامیهاش تصویر میکند و آرزو دارد روزی زیباییها را روی کاغذ رسم کند.
پیش از این خان ولی عادل جوانی از ولایت پکتیا نیز در کابل با برپایی خیمه تحصن خواستار پایان دادن به سنتهای شده بود که قربانی آن دختران میباشند. خان ولی عادل بیشتر از پنج ماه است که در خیمهای در کابل زندگی میکند و خواستار منع بد دادن دختران در افغانستان میباشد.
گسترش خیمه های تحصن خانواده های قربانی خشونت های فامیلی و جنسی در کابل برای برپایی عدالت در بخش های از ولایات افغانستان نگرانی ها را در باره افزایش خشونت ها علیه زنان در این کشور افزایش داده است. با توجه به فراگیری این پدیده، برخی از آگاهان بدین باورند که نیاز است تا به صورت گسترده فعالیت های فرهنگی و آموزشی و در عین حال حقوقی و جزایی برای کاهش این خشونت ها در برابر زنان افغان روی دست گرفته شود.