پروژه کاسا یک‌هزار (CASA-1000) یکی از پروژه‌های بزرگ منطقه‌ای آسیای مرکزی است که انرژی برق مازاد قرغزستان و تاجکستان را با تمدید ۱۲۵۰ کیلومتر لین با ولتاژ بلند ۵۰۰ کیلو وات به افغانستان و پاکستان انتقال می‌دهد.
با این وجود این پروژه برای افغانستان یکی از پروژه های بزرگ عایدات منطقه‌ای به شمار می رود که این کشور از مدرک هر میگاوات برق، یک دالر و بیست و پنج سنت عاید به دست می آورد. مجموعه درآمد سالیانه افغانستان از این پروژه 30 تا 40 میلیون دالر برآورده شده است.
طرح انتقال این پروژه پنج‌شنبه هفته گذشته با حضور عبدالله عبدالله، رییس اجراییه دولت افغانستان و نمایندگان عالی رتبه تاجیکستان، قرغزیستان و پاکستان رسمن افتتاح شد.
عبدالبصیر عظیمی، سخنگوی وزارت انرژی و آب افغانستان در گفتگو با خبرنامه گفت این پروژه دارای سه استیشن تبدیل برق «ای سی» به «دی سی» در مناطق سنگتوده تاجکستان، کابل و پشاور خواهد بود. سخنگوی وزارت انرژی و آب در عین حال تاکید کرد که این پروژه تا پایان سال ۲۰۱۸ میلادی تکمیل خواهد شد.
بودجه این پروژه حدود یک میلیارد دالر برآورد شده که قرار است از سوی بانک جهانی، بانک انکشاف اسلامی و آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده پرداخت شود. با تکمیل این پروژه و هزینه یک میلیاردی، قرار است سالیانه افغانستان حدود ۴۵ میلیون دالر از حقوق ترانزیتی خود بابت انتقال این برق از خاک افغانستان به پاکستان عاید داشته باشد.
جمهوری تاجیکستان و قرغزستان دو کشور در آسیای مرکزی می‌باشد که دارای بالاترین منابع برق آبی در جهان اند. این موضوع و نیازمندی شدید کشورهای جنوب آسیا به انرژی، باعث شده تا سیستم جدید انتقال برق میان چهار کشور عضو این گروه، بنام «کاسا یک‌هزار» ایجاد شود.
این پروژه در سال ۲۰۰۵ از طریق کنفرانس همکاری‌های اقتصادی منطقه‌ای افغانستان (ریکا) پیشنهاد شد و در ریکای ششم که در اکتوبر سال ۲۰۱۵ در کابل دایر شده بود، جزییات اجرایی این پروژه مورد توافق قرار گرفت.
این لاین برق که از ولایت‌های بغلان، پروان، کابل، و ننگرهار افغانستان می‌گذرد، ظرفیت آن در مناطق سنگتوده تاجکستان ۱۳۰۰ میگاوات، در کابل ۳۰۰ میگاوات و در پشاور ۱۳۰۰ میگاوات، می‌باشد.
دستاورد منطقه‌ای
حضور افغانستان در سازمان ها و طرح‌های منطقه‌ای در سال‌های اخیر پر دستاورد بوده که کابل را در محور بسیاری از طرح های سیاسی- اقتصادی منطقه‌ای قرار داده است. در میان این طرح های کلان اقتصادی می توان، حضور افغانستان را در پروژه «کاسا یک هزار» که برق قرغزستان و تاجکستان را به افغانستان و پاکستان انتقال می‌دهد، طرح لوله انتقال انرژی تاپی که گاز ترکمنستان را به کشورهای پاکستان و هند منتقل می‌کند، طرح راه لاجورد که افغانستان را از طریق آسیای میانه به کشورهای اروپایی وصل می‌کند و پروژه توتاپ و مانند آن، نام برد.
علاوه بر این طرح های اقتصادی، کابل توانسته در بیش از یک دهه گذشته عضویت و حضور فعال در بسیاری از سازمان های مهم اقتصادی منطقه یی و جهانی را به دست آورد. این کشور، در سال ۱۹۹۳ عضو سازمان همکاری اقتصادی منطقه‌ای «اکو» شد. در سال ۲۰۰۷ میلادی، در چهاردهمین اجلاس اتحادیه همکاری‌های منطقه ای جنوب آسیا «سارک» از عضو ناظر به عضو دایم این سازمان تبدبل گردید. علاوه بر آن، این کشور در سال ۲۰۱۲ به عنوان عضو ناظر سازمان همکاری های «شانگهای» نیز پذیرفته شد.
از اهداف اصلی این سازمان‌ها بهبود شرایط توسعه اقتصادی پایدار کشورهای عضو است. علاوه بر آن حذف تدریجی موانع تجاری در منطقه و توسعه منابع انسانی در میان اعضا این سازمان‌ها از هدف‌های دیگر آن ها است.
عبدالله رحمانی همکار این گزارش بوده است.
افزودن دیدگاه