اگر دروغ‌هایی که در سنین پایین در کودکان گفته می‌شود، پس از ۶ سالگی هم ادامه پیدا کند، می‌تواند به عادت تبدیل شود. عادت دروغگویی در کودکان بیشتر به دلایل عاطفی است.
عادت به دروغ گفتن در کودکان از سنین پایین شروع می شود. دلایل عاطفی زیادی برای این عادت وجود دارد. برای کنار آمدن و رفع این مشکل، کار زیادی بر دوش والدین می افتد. یک متخصص تربیت کودک معتقد است که کودکان در 5 سال اول زندگی نمی توانند واقعیت را از غیر واقعی تشخیص دهند و داستان های تخیلی می سازند.
به عنوان مثال؛ پسر 3 ساله ای که هر روز صبح برادر بزرگترش را می بیند که کیفش را بر دوس دارد و به مدرسه می رود، می تواند به عمه اش بگوید من هم به مدرسه می روم. حتی در مورد تکالیفی که معلمش در مدرسه به او داده است صحبت کند. آن را با کوچکترین جزئیات ارائه دهد. این ها به اصطلاح دروغ هایی هستند که قبل از 6 سالگی دیده می شوند. همه این موارد محتوای خیالی دارند و ویژگی های دروغ به معنای واقعی را ندارند.
عادت دروغگویی در کودکان اگر بعد از 6 سالگی ادامه پیدا کرد، توجه کنید
اگر کودک حتی پس از 6 سالگی هم به دروغ گفتن ادامه دهد، باید در مورد این عادت بد صحبت کنیم. به عنوان مثال؛ اینکه یک کودک 8 ساله مدام به والدینش می گوید که تکالیفش را انجام می دهد تا از انجام تکالیف خودداری کند. به معلمش می گوید که هر بار برای فرار از کلاس، کتاب هایش را در خانه فراموش می کند. تقلب از دوستانش و …. همگی به ما نشان می دهد که دروغ گفتن در این کودک به یک عادت تبدیل شده است.
بیشتر بخوانید: ۹ راهکار طلایی برای متوقف کردن دروغگویی در کودکان
ویژگی های کودکان با عادت به دروغ گفتن
کودکانی که به دروغ گفتن عادت می کنند دو ویژگی دارند. ناتوانی آنها در کنترل خود و خودخواهی شدید. دلیل این دو ویژگی شخصیتی، روابط منفی خانواده و محیط با کودک است. یعنی اگر خانواده روابط اجتماعی سالمی با کودک برقرار نکرده باشد، کودک نمی تواند خود را کنترل کند. او با انجام رفتارهای بسیار خودخواهانه به دروغ گفتن ادامه می دهد.
بیشتر بخوانید: تشخیص دروغ: ۱۰ نشانه که آدم دروغگو را لو می دهند!
عادت دروغگویی در کودکان؛ عواملی که دروغ را فاش می کند
4 عامل باعث دروغگویی می شود. احساس حقارت، گناه، پرخاشگری و حسادت. به عنوان مثال، پدر و مادر؛ عواملی که منجر به دروغگویی می شود این است که دائماً کودک را با مقایسه با دیگران تحقیر می کند. دائماً او را به اشتباهاتش متهم می کند، کودک دائماً کنجکاو است و می خواهد چیزی را دستکاری کند. با ممانعت مداوم او را پرخاشگر می شود. حس ذاتی حسادت با نگرش های اشتباه این بار نوع و محتوای دروغ هایی که به دوره نوجوانی می رسد تغییر می کند. به عنوان مثال؛ می توانیم بگوییم که یک نوجوان وقتی برای فیلمی که دوستش دوست دارد، اما برخلاف نظر خودش نمی پسندد، کامنت های خوبی می دهد، یا به دوستی که دلش را به درد آورده است، آگاهانه دروغ می گوید. غالب چنین دروغ هایی که در نوجوانان دیده می شود، دروغ های اجتماعی است.
بیشتر خوانید: دروغ ناآگاهانه: ۹ دروغی که والدین هرروز به صورت ناخودآگاه به کودکانشان می‌گویند
محرک های ترس و فشار، عامل دروغ هستند
کودکان به 2 دلیل دروغ می گویند. اول؛ ترس و فشار. دوم؛ تقلید و الگوسازی است. مادری که کلیدش را گم کرده بود، دختر 5 ساله اش را تحت فشار قرار داد و او را متهم می کند که “می دانم کلید را گرفتی، اگر اعتراف کنی برایت اسباب بازی می خرم” و در نتیجه کودک می گوید: “بله گرفتم”. آن را اما نمی توانم پیدا کنم. چون نمی دانم که کجا پنهانش کرده ام. یا وقتی پدری از کودک 10 ساله‌اش می‌پرسد: سریع بگو این گلدان را تو شکستی؟ سوالی که او با عصبانیت پرسید: “نه، من آن را نشکستم.” آنچه او می گوید دروغی است که ناشی از ترس است.
بیشتر بخوانید: ۲۵ چیز که والدین هرگز نباید به کودکان خود بگویند
عادت دروغگویی در کودکان؛ کودکان از مادر و پدر تقلید می کنند
مادر به شدت به فرزندش هشدار داد که با وجود اینکه با کودک 6 ساله خود به خرید رفته‌اند، به او می گوید که به پدرت نگو که ما داریم خرید می‌کنیم. ممکن است باعث شود کودک از مادر الگوبرداری کند و به طور مشابه دروغ بگوید. یا وقتی پدر در حال رانندگی است، تلفنی به دوستش می گوید که در خانه استراحت می کند، کمی مریض است. ممکن است باعث تقلید کودک 4 ساله از پدر شود و به همین ترتیب کودک دروغ بگوید. همه این مثال ها در کودکی که نیازهای عاطفی و شرایط آموزشی او به اندازه کافی برآورده نشده است، رایج است.
بیشتر بخوانید: دلایل حرف گوش ندادن کودکان: ۴ دلیل اصلی که کودک تان به حرف تان گوش نمی
“آنها هرگز نباید از پاداش یا مجازات برای بیان حقیقت استفاده کنند”
والدین، ابتدا باید رفتار و نگرش خود را بررسی کنند. آنها باید فواید گفتن حقیقت را با روشی متناسب با سن و رشد کودک به کودک منتقل کنند. هرگز نباید برای بیان حقیقت به پاداش یا تنبیه متوسل شوند. آنها باید اجتماعی شدن کودک را تضمین کنند. باید بر اهمیت تعهداتی مانند دوستی، گروه، هیئت مدیره و نهاد تأکید کنند. آنها باید مفاهیم وطن و ملت را درونی کنند. آنها باید زندگی کنند و ارزش های اخلاقی و اخلاقی ما را زنده نگه دارند.
بیشتر بخوانید:علائم بیماری روانی در کودکان: ۱۳ نشانه هشدار دهنده که فرزندتان مشکلات روحی-
افزودن دیدگاه