محیط خانه اولین محیط آموزشی ماست. به واقع زندگی خانوادگی، مدرسه ای است که اولین درس های عاطفی را به ما می دهد. ما یاد می گیریم که چگونه خودمان را ببینیم، چگونه دیگران ممکن است به خواسته های ما پاسخ دهند، چگونه امیدها و ترس ها را درک کرده و ابراز کنیم. ما ارزش یا بی ارزشی خود، اعتماد یا بی اعتمادی خود به زندگی را با درس هایی که از ارتباطات درون خانواده در سنین بسیار پایین می آموزیم، را آموزش می بینیم. در این مقاله راهکارهای ایجاد روابط مستحکم در خانواده میان فرزندان و والدین مورد بررسی قرار گرفته است. با خبرنامه همراه باشید.
بلوغ فرزندان
امروزه بسیاری از خانواده ها متوجه شده اند که نمی توانند در هنگام بلوغ فرزندان با آنها ارتباط برقرار کنند. اکثر خانواده ها فکر می کنند که این مشکل ناشی از غرور جوانی فرزند و یا حتی عوامل بیرونی است. لذا راه حل را در جای اشتباه جستجو می کنند. این در حالی است که نحوه برقراری ارتباط یا عدم امکان برقراری ارتباط از سنین پایین توسط خانواده آموزش داده شده است. بچه ها نیز با بزرگ شدن بازخورد این رفتار را به خانواده می دهند. به عنوان مثال، در خانواده هایی که انتقاد نوعی ارتباط است، کودکان یاد می گیرند که سرزنش کنند و کودکانی که شرمنده و مورد قضاوت قرار می گیرند، یاد می گیرند خود را سرزنش کنند. در خانواده هایی که رفتارهای مثبت بیان می شود، کودکان یاد می گیرند که قدردانی کنند.
بیشتر بخوانید:تعادل بین کار و خانواده: ۳ راهکار موثر برای ایجاد تعادل میان کار و زندگی
خانه محیط یادگیری
مهم نیست که در خارج از خانه، مدرسه، برنامه های تلویزیونی چه اتفاقی می افتد. دوستان نمی توانند مانع از کلمات محبت آمیز و دیگر اشکال ارتباطی شوند که والدین به طور مداوم و پیوسته از آن برای کودک استفاده می کنند. اما اگر ارتباطات ضعیف، ناکافی و منفی در خانواده وجود داشته باشد، آموزش در بیرون خانه شکل می گیرد و لذا عوامل بیرونی در اولویت قرار خواهند گرفت. در هر صورت خانواده خیلی دیر متوجه چنین وضعیتی می شوند.
یک مثال بسیار رایج امروزه این است که به دلیل مشغله کاری و یا دوره های پر استرس والدین، گذراندن وقت کودک با کامپیوتر طبیعی شده است. و در درازمدت تربیت کودک کامپیوتری از نظر والدین به عنوان یک مزیت تلقی می شود. اما این وضعیت می تواند سبب اعتیاد به کامپیوتر و گوشه گیری شود. رایانه، دوستی با عادات مضر، عصبانیت یا مواد مخدر می تواند جایگزین ارتباطات ضروری خانوادگی شود.
بیشتر بخوانید:خانواده همسر: ۵ نشانه که ثابت می کند خانواده همسرتان شما را دوست دارد
از راهکارهای ایجاد روابط مستحکم در خانواده؛ ایجاد ارتباط صحیح با کودک
معمولاً باید سه نوع ارتباط بین کودک و خانواده برقرار باشد. ارتباط عاطفی، کلامی و لامسه. از لحظه تولد نوزاد، او برای هر سه شکل ارتباط آمادگی دارد. به ویژه تماس های عاطفی و فیزیکی بیش از حد انتظار وارد سوابق عاطفی کودک می شود. این باید همیشه حالت طبیعی ما باشد که با فرزندانمان تماس فیزیکی داشته باشیم، نوازش کنیم، بغل کنیم، ببوسیم. برای این کار نباید به دنبال دلیل بود. روشی که زبان بدن ما عشق و اعتماد را بیان می کند نیز باید با ارتباطات کلامی که استفاده می کنیم هماهنگ باشد.
بیشتر بخوانید: ۳ دلیل برای اینکه هر خانواده ای به یک کد محرمانه خانوادگی نیاز دارد
یادگیری سریع کودک
آنچه والدین باید بدانند این است که هر بار که دهان خود را باز می کنند، آگاهانه یا ناآگاهانه چیزی به فرزندان خود آموزش می دهند. کودک در حین صحبت با یکدیگر یا با دیگران، چهره به چهره یا تلفنی، در حالی که در مورد آنچه در جهان می گذرد اظهار نظر می کند. او تمام سیگنال ها را دریافت می کند. به عبارت دیگر، کودک دائماً در حال ارتباط است. نحوه گفتار و سیستم های اعتقادی مورد استفاده خانواده به طور ناخودآگاه در مغز کودک ذخیره می شود. تکراری ترین آنها ناخودآگاه توسط کودکان انتخاب و استفاده می شود.
بیشتر بخوانید: ۸ نقشی که والدین کودکان موفق ایفا می کنند و فرزندانی فوق العاده بار می‌آورند
از راهکارهای ایجاد روابط مستحکم در خانواده؛ پاسخ به سوالات کودک
ازسوی کودک سوالاتی که صرفاً برای اینکه علاقه مند به آن هستند، پرسیده می شود. پاسخ و کلماتی که گفته می شود اگر معنی نداشته باشد و از نظر احساسی بارگیری نشود؛ توسط بچه ها درک نمی شود. او اگر نتواند آن را بیان کند، احساس را تجربه کرده و تشخیص می دهد. در این میان والدین خود را فریب می دهند و فکر می کنند که در حال برقراری ارتباط هستند. آنها در آینده با این مشکل مواجه می شوند، زیرا کودک با اجتناب از ارتباط با خانواده واکنش نشان می دهد.
بیشتر بخوانید:رشد شخصیت کودک: نکات مهم برای پرورش فکری و رشد شخصیتی کودک
ارتباط صحیح با کودک
صحبت با کودکان در سطح چشم، لمس کردن و استفاده از کلمات احساسی باید حالت طبیعی ارتباط ما باشد تا بتوانیم روابط سالمی برقرار کنیم. البته ارتباط یک طرفه نیست. ما همچنین باید بدانیم که چگونه به حرف های فرزندمان گوش دهیم. بیشتر والدین بر دریافت پاسخ هایی که می خواهند تمرکز می کنند. و آنچه را که فرزندشان می خواهد به او بگوید چه احساسی دارد را نادیده می گیرند. در حین گوش دادن به آنها باید با درک حالات عاطفی و همدلی آنها تلاش کنیم. تا به آنها گوش دهیم. کودکانی که فکر می کنند به آنها گوش داده نمی شود. یا درک نمی شوند، ترجیح می دهند به جای برقراری ارتباط، فرار کنند.
بیشتر بخوانید: ۸ مهمترین اشتباهات روابط زناشویی مربوط به اختلال غفلت عاطفی دوران کودکی
بیشتر اوقات، خانواده زمانی متوجه این موضوع می شوند که کودک عادت بدی پیدا می کند یا افسرده می شود. هدف کودکان از برقراری ارتباط، مشاوره یا نصیحت نیست. برای درک شدن، حمایت شدن و دانستن اینکه در هر موقعیتی دوستشان دارند، است. بهترین راه برای ابراز تفاهم و محبت، گوش دادن صد در صد با در نظر گرفتن وضعیت عاطفی کودک است.
از طرفی نباید فراموش کنیم که فرزندان ما معلمان ما هستند. در واقع، ما در حال تغییر و بهبود خود هستیم. در حالی که سعی می کنیم با فرزندانمان ارتباط خوبی برقرار کنیم. ما باید از آنها برای بهبودمان تشکر کنیم.
بیشتر بخوانید: دلایل حرف گوش ندادن کودکان: ۴ دلیل اصلی که کودک تان به حرف تان گوش نمی
افزودن دیدگاه