نویسنده: توماس گیبونز-نف، هلن کوپر، اریک اشمیت
نشر شده در: نیویورک تایمز
فرماندهان افغان خواستار كمك بيشتر هواپيماهاي جنگي آمريكا هستند، خواسته‌ای كه وابستگي آنها را به نيروي هوايي آمريكا نشان می‌دهد.
کابل، افغانستان – ایالات متحده در روزهای اخیر به پشتیبانی هوایی محدود خود از نیروهای امنیتی ملی افغانستان ادامه داده‌است، و در شرایطی که طالبان قبل از خروج کامل نیروهای آمریکایی به دستور رئیس جمهور بایدن، حملات خود را در جنوب این کشور بیشتر ساخته اند، نیروهای أمریکایی همه روزه چندین حمله هوایی را راه اندازی کرده‌است.
حتی در این شرایط، فرماندهان زمینی افغانستان تقاضای کمک بیشتری را از هواپیماهای جنگی آمریکایی دارند و به این ترتیب واقعیت بارز جنگ را در آنجا افشا می‌کنند: حتی در روزهای حضور مبهم آمریكا، وابستگی افغانستان به خلبانان و هواپیماهای جنگی آمریكایی به عنوان پشتیبان واضح و آشکار است.
پنتاگون اکنون در حال ارزیابی این است که چگونه وابستگی نیروهای امنیتی افغان را به خود از بین ببرد، کاری که نتوانسته از سال 2015 که ایالات متحده رسماً مأموریت جنگی خود را در این کشور پایان داد، انجام دهد. هفته گذشته، وزیر دفاع لوید جی. آستن اعلام کرد كه تصمیم‌گیری در مورد حذف این وابستگی بر عهده جنرال آستین اس. میلر، فرمانده ارشد آمریكا در افغانستان است.
آقای آستن در یک کنفرانس خبری گفت: “در مورد اینکه او تصمیم می‌گیرد چه زمانی و چه کاری انجام دهد، دلیلی وجود دارد و آن اینکه او یک فرمانده چهار ستاره است.”
دولت بایدن تلاش کرده‌است نیروهای امنیتی افغان را اینطور به تصویر بکشد که آنقدری مجهز شده‌اند که از عهده جنگ بربیایند، اما این دیدگاه به شدت متفاوت از واقعیت موجود است. از اول ماه می که ایالات متحده رسماً خروج خود را آغاز کرد، طالبان عملاً در هر گوشه از کشور جان گرفته‌است.
روز پنجشنبه، شش پایگاه نظامی در شمال بغلان سقوط کرد. روز دوشنبه، در ولایت غربی فراه، یک پایگاه نظامی گرفته شد. در جنوب، طالبان به غیر از محاصره مرکز ولایت هلمند، یک سد مهم را در همسایگی قندهار گرفتند.
بر اساس اطلاعات گردآوری شده توسط نیویورک تایمز، هفته گذشته دست کم 139 نیروی طرفدار حکومت و 44 غیرنظامی در افغانستان کشته شده‌اند که بالاترین نرخ کشته در یک هفته از ماه اکتبر تا کنون است. این درگیری‌ها هزاران خانواده را بی‌جا کرده و یک شفاخانه مهم در جنوب این کشور با هجوم تازه‌ای از زخمی‌ها و کشته شدگان مواجه شده‌است.
اما به گفته مقامات ارشد دولت بایدن، حکومت افغانستان عملکرد خوبی دارد.
آقای آستن گفت: “ما امیدواریم که نیروهای امنیتی ملی افغانستان نقشی اساسی در توقف طالبان داشته باشند.” او در مورد “عملکرد نسبتاً خوب” نیروهای ارتش افغانستان در لشکرگاه صحبت کرد، جایی که شاهد درگیری‌های زیادی در روزهای اخیر بوده‌است.
جنرال مارک ای. میلی، رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح آمریکا، گفت که نیروی هوایی افغانستان حدود 90 درصد تلاش و تقلا را انجام می‌دهد، اگرچه مشخص نیست که او دقیقاً چگونه به این آمار دست یافته‌است. فرماندهان در افغانستان می‌گویند که وابستگی زیادی به بمب افکن‌ها، جنگنده‌ها، هواپیماهای بدون سرنشین و سایر هواپیماهای جنگی آمریکایی دارند، به ویژه برای حمله به آن دسته از نیروهای طالبان که به نیروهای افغان نزدیک هستند.
جنرال میلى تأكید داشت كه “نمی‌توان یک نتیجه‌گیری قطعی داشت که طالبان حتما پیروز می‌شوند.”
آقای آستن گفت، ایالات متحده با کمک مالی و آنچه پنتاگون “حمایت فراافق” می‌نامد، به پشتیبانی از ارتش و حکومت افغانستان ادامه خواهد داد؛ فراافق یک اصطلاح نظامی است که برای حملات هواپیماهای بدون سرنشین و سایر تلاش‌های انجام شده توسط ناوهای هواپیمابر یا هواپیماهای جنگی از پایگاه‌های زمینی دور استفاده می‌شود.
اما دولت بایدن در هفته‌های اخیر مصرانه تاکید داشته‌است كه چنین حملاتی فقط به پیشبرد اهداف ضد تروریستی آمریكا محدود خواهد بود. هرچند دولت می‌تواند بگوید كه ارائه پشتیبانی هواییِ راه دور برای نیروهای افغان كه با طالبان می‌جنگند، این اهداف را تحقق می‌بخشد، اما این دولت عقب نشینی از افغانستان را به مردم آمریکا اینگونه ارائه نداده‌است.
جنرال میلى گفت كه ایالات متحده ممكن است پس از خروج به آموزش نیروهای امنیتی افغان- اما در سایر كشورها – ادامه دهد. وی گفت که مقامات هنوز در حال تدوین برنامه‌هایی برای شیوه ادامه پشتیبانی آمریکا از نیروهای امنیتی افغانستان هستند.
مقامات گفتند، پنتاگون در حال ارزیابی این است که آیا برخی قراردادهای نگهداری – که توسط پیمانکاران آمریکایی ارائه شده‌است – می‌تواند به برنامه کنترل افغانستان تبدیل شود. قوای هوایی افغانستان برای نگهداری و تعمیر ناوگان هواپیماهای جنگی خود، به پیمانکاران آمریکایی وابسته‌است.
حتی اگر پشتیبانی هوایی از نیروهای امنیتی افغانستان پس از توافق صلح طالبان و ایالات متحده در فبروری سال 2020 – که فقط به نیروهای آمریکایی اجازه می‌داد در شرایط خیلی بد از نیروهای افغان دفاع کنند – به میزان قابل‌توجهی کاهش یافته باشد، باز هم هواپیماهای بدون سرنشین و هواپیماهای شناسایی آمریکا در کمک به افغان‌ها برای هدف قرار دادن مواضع شورشیان با هواپیماهای خود بسیار حیاتی بوده‌اند. جت‌های F / A-18، هلیکوپترهای آتشبار AC-130، هواپیماهای بدون سرنشین، F-16 ها و بمب‌افکن‌های بزرگ دوره جنگ سرد B-52 مستقر در قطر همگی برای تأمین پوشش و حمایت همزمان با بسته شدن حدود ۱۲ پایگاه نظامی باقی مانده در این کشور آورده شده‌اند.
اما در حین اینکه طالبان حملات خود را افزایش می‌دهند و نیروهای افغان خواهان کمک هستند، فرماندهان آمریکایی باید در مورد جایگاه پشتیبانی تصمیم بگیرند، یک تصمیم به شدت دشوار، زیرا نیروهای امنیتی افغانستان سابقه درخواست پشتیبانی هوایی را با مشاهده اولین نشانه خطر دارند.
جنرال میلر، فرمانده مأموریت ایالات متحده در افغانستان، با فرماندهان نیروهای افغانستان که درخواست پشتیبانی می‌کنند یا او را در جریان وضعیت قرار می‌دهد، مکررا از طریق واتس‌اپ در تماس است. بنا به گفته یک مقام آمریکایی، قوانین مربوط به شمول نیروی هوایی آمریکا بسیار محدود کننده‌است، بدین معنا که در بعضی موارد تایید حمله ممکن است بیش از آنکه برخی از جت‌ها قادرند در هوا بمانند، طول بکشد. بسیاری از اهداف باید از قبل برنامه‌ریزی شوند و ساعت‌ها، اگر نگوییم روزها، توسط هواپیماهای بدون سرنشین و سایر هواپیماهای نظارتی مورد مشاهده قرار بگیرند، به این معنا که پشتیبانی بلافاصله از نیروهای افغان تحت محاصره به طور فزاینده‌ای دشوار است.
مقامات آمریكایی به دستاوردهای قوای هوایی افغانستان در سال‌های اخیر اشاره كرده‌اند. ناوگان آنها از هلیکوپترهای کوچک و هواپیماهای ملخی مسلح – که در یک فیلم سینمایی جنگ جهانی دوم منطقی‌تر به نظر می‌رسد – به طور فزاینده‌ای بهبود یافته‌اند، هرچند تلفات غیرنظامیان ناشی از حملات آنها افزایش یافته‌است.
اما با حدود 17000 پیمانکار نظامی که همراه با نیروهای آمریکایی و ناتو این کشور را ترک می‌کنند، حکومت افغانستان در هراس است که چگونه نگهداری از هواپیماهای خود را ادامه دهد. نگهداریِ کل نیروی هوایی به غیر از برخی از هلیکوپترهای دوران اتحاد جماهیر شوروی، تقریباً به طور کامل به پشتیبانی پیمانکاران وابسته‌است. یک پیلوت افغان گفت که پیمانکاران حتی تأمین سوخت را کنترل می‌کنند، زیرا در گذشته توسط نظامیان افغان دزدیده و فروخته شده‌است.
جنرال میلی با اشاره به موضوع پیمانکاران گفت که چیزهای زیادی با در نظر گرفتن شرایط امنیتی موجود تعیین می‌شود. وی گفت ، “هدف، حمایت دائمی از آنها است.”
افزودن دیدگاه