آدم‌های سمی وارد زندگی ما می‌شوند و از زندگی‌مان می‌روند؛ اما به نفع‌مان است که حضور آنها را تا جایی که امکان دارد محدود کنیم تا اثرات‌شان بر زندگی‌مان در حد امکان کاهش بیابد. در این نوشتار با ۵ نوع آدم سمی آشنا می‌شویم که بهتر است هر طور شده از آنها دوری کنیم.
۱. آنهایی که تقصیرشان را گردن دیگران می اندازند
اینها کسانی هستند که از هرگونه احساس مسئولیتی دوری می‌کنند. درعوض می‌کوشند تقصیر را برگردن کسی بیندازند که شایسته چنین برخوردی نیست.
تقریباً همیشه، افرادی که دائماً دیگران را سرزنش می‌کنند فاقد هرگونه کنترل بر خورد یا خود انضباطی هستند. آنها معمولا شخص دیگری را برای محافظت از “نام خوب” خود فدا می‌کنند.
۲. آنهایی که همیشه شکوه و شکایت دارند
تعامل با شخصی که دائماً شکایت می‌کند دشوار است. بنابراین، فقط گوش کنید و به دنبال توضیحات باشید. اگر آنها واقعاً دلیل منطقی برای شکوه و شکایت‌شان دارند، به خودتان بستگی دارد که گفتگو را ادامه بدهید یا نه. در غیر این صورت، فقط آنها را نادیده بگیرید و دور شوید!
۳. آنهایی که شایعه‌پراکنی می‌کنند
غالباً، ناامنی ریشه شایعات است، زیرا نقل شایعات (غالباً غیر واقعی) در مورد انسان دیگری باعث می‌شود شخص حس بهتری پیدا کند. متأسفانه، چنین افرادی غالباً از شرایط نامساعدی که دیگران پشت سر می‌گذارند، رشد می‌کنند. آنها هیچ همدلی و دلسوزی نسبت به کسی که در موردش اظهارات منفی (اغلب غیرواقعی) دارند، در خود حس نمی‌کنند.
شایعه‌سازها علاوه بر آسیب رساندن به خود و قربانی‌شان، در اطرافیان نیز ذهنیت منفی ایجاد می‌کنند.
۴. آنهایی که فقط به منافع خودشان فکر می‌کنند
آدم‌هایی که همیشه سوال‌شان این است که “چه فایده‌ای برای من دارد؟” اغلب متقلبان اصلی هستند، و از این نگرش برای نفع شخصی خود استفاده می‌کنند. این افراد علاوه بر داشتن استعداد لازم برای دوز و کلک، خودشیفتگی زیاد هم دارند.
متأسفانه، چنین افرادی دیگران را وسیله‌ای برای رسیدن به هدف‌شان می‌دانند، نه بیشتر.
۵. کسانی که به دنبال جلب توجه دیگران هستند
افرادی که می‌خواهند در مرکز توجه باشند، غالباً حراف هستند و به طرز آزاردهنده‌ای پیگیر رسیدن به این خواسته‌شان هستند. آنها از بودن در مرکز توجه فقط لذت نمی‌برند، بلکه به آن نیاز دارند.
از بسیاری جهات، این ویژگی محصول جانبی ذهن توسعه‌نیافته است. کودکان به دنبال توجه هستند و مغز کودک هنوز در حال تکامل است. اما اینکه یک فرد بالغ همچنان اصرار دارد در مرکز توجه باشد، مطمئناً این یک ناهنجاری روانی وجود دارد.
افزودن دیدگاه