دیده بان جهانی حقوق بشر(HRW) امروز سه شنبه (9 ثور) در گزارشی گفته است که زنان و دختران معلول افغانستان در دسترسی به کمک‌های دولت، مراقبت های بهداشتی و مدارس، با موانع، تبعیض و آزار جنسی روبرو هستند.
دیده بان جهانی حقوق بشر در گزارش 31 صفحه ای با عنوان “معلولیت ضعف نیست: تبعیض و موانعی که زنان و دختران معلول در افغانستان روبرو هستند”، به صورت مفصل موانع روزمره ای را که زنان و دختران معلول در یکی از فقیرترین کشورهای جهان با آن روبرو هستند، بیان می کند.
بر اساس این گزارش، دهه نزاع باعث کاهش نهادهای دولتی شده، و تلاش ها برای توسعه نتوانسته است به بسیاری از جوامع که نیاز بیشتری دارند، کمک کند. دولت افغانستان باید فورا سیاست‌ها را اصلاح كند تا زنان و دختران دارای معلولیت از حقوق اساسی خود در زمینه بهداشت، آموزش و كار بهره‌مند شوند. کشورهای کمک کننده به افغانستان باید از حقوق همه افراد دارای معلولیت حمایت کنند.
پاتریشیا گاسمان، مدیر آسیایی دیده بان جهانی حقوق بشر و نویسنده این گزارش می گوید: “همه افغان های دارای معلولیت در دریافت خدمات دولتی با ننگ و تبعیض روبرو هستند، اما زنان و دختران قربانی نامرئی این سوءاستفاده هستند.”
وی می‌افزاید: “بحران ویروس کرونا، دریافت مراقبت های بهداشتی مناسب را برای زنان و دختران معلول سخت تر می کند.”
بر اساس این گزارش، افغانستان یکی از بزرگترین جمعیت سرانه معلولان جهان را دارد. بیش از چهار دهه جنگ، میلیون ها شهروند افغانستان را با قطع عضو، ناتوانی بینایی یا شنوایی و افسردگی، اضطراب یا استرس پس از آسیب روبرو کرده است. خدمات بهداشتی و درمانی کم در افغانستان نتوانسته نیازهای این جمعیت را برآورده سازد، و زنان و دختران دارای معلولیت ب کمتر می‌توانند از آن ها کمک بگیرند.
دیده بان حقوق بشر در این گزارش با 26 زن و دختر معلول و خانواده های آن ها در شهرهای کابل، هرات و مزارشریف و 14 متخصص بهداشت و آموزش در این شهرها مصاحبه کرده است.
این نهاد خاطرنشان کرده که همه گیر شدن ویروس کرونا معلولان را با مشکلات بسیاری روبرو می کند. برای زنان معلول افغانستان که در مناطق روستایی و به دور از کلینیک‌ها زندگی می کنند، نبود تسهیلات حمل و نقل، عدم وجود جاده های آسفالت و مسافت طولانی برای رسیدن به درمانگاه ها می تواند موانع غیرقابل عبور برای به دست آوردن مراقبت های بهداشتی ایجاد کند. دولت افغانستان برای بهبود دسترسی به خدمات بهداشتی در این مناطق، باید یک بررسی جامع در زمینه خدمات درمانی برای معلولان، به ویژه در مناطق روستایی انجام دهد.
بر اساس این گزارش، یک زن جوان که خانواده اش به دلیل ناتوانی به شهر نقل مکان کرده، گفته است: “من افرادی را می شناسم که در مناطق دور افتاده هستند، اما از آنجا که امکان مراجعه به مراکز را ندارند، نمی توانند از خدمات [مراقبت های بهداشتی] بهره‌مند شوند.”
دیده بان جهانی حقوق بشر در عین حال تأکید کرده که مقامات دولتی به زنان دارای معلولیت آزار و اذیت جنسی رسانده اند؛ از جمله هنگام مراجعه به وزارت ها برای مطالبه مزایای معلولیت. ننگ در ارتباط با گزارش این موارد سوءاستفاده، به این معناست که تعداد معدودی از زنان، به ویژه زنان دارای معلولیت، در مورد برخورد مسئولان گزارش می دهند. یک زن در کابل گفت: “من برای دریافت گواهینامه کمک به وزارت رفتم. آن ها از من پرسیدند که آیا ازدواج کرده ام و وقتی گفتم نه، به من گفتند که می توانند برایم شوهر پیدا کنند. وقتی امتناع کردم، کارمند وزارت به من گفت که من می توانم این گواهی را دریافت کنم، فقط اگر موافقت کنم که دوست دختر او باشم.”
تبعیض وارد شده به این معناست که معلولین برای آموزش، اشتغال و مراقبت های بهداشتی، مطابق حقوق تضمین شده در قانون اساسی افغانستان و قوانین بین المللی حقوق بشر، با موانع قابل توجهی روبرو هستند. به عنوان مثال، بسیاری از افراد دارای معلولیت در افغانستان نتوانسته اند تذکره مورد نیاز را برای به دست آوردن بسیاری از خدمات دولتی دریافت کنند.
بر اساس گزارش دیده بان جهانی حقوق بشر، تخمین زده می شود 80 درصد دختران دارای معلولیت در مکاتب ثبت نام نمی کنند. مقاومت مدارس برای اسکان كودكان معلول، عدم حمل و نقل اختصاصی و عدم تمایل خانواده ها برای ارسال كودكان معلول به مکتب، از عوامل اصلی جلوگیری از حضور كودكان معلول در مکتب است. دولت افغانستان باید راه حل های پایداری را جهت افزایش دسترسی به آموزش فراگیر برای كودكان معلول، ایجاد كند.
جهت مطالعه مقاله ها و اخبار سبک زندگی اینجا را ببینید.
افزودن دیدگاه