«اگر این قرنطین ادامه یابد کسانی‌که بی‌بضاعت هستند و توان خریدنِ مواد غذایی را ندارند، شاید از گرسنگی بمیرند. کسی که غذای رایگان نمی‌دهد.» محمدعلی، وقتی کلمه‌ی «مردن» را بعداز «گرسنگی» به زبان می‌آورد، در ادامه به سخن خود می‌خندد. او باشنده ناحیه سیزدهم شهر کابل است و مسوول تهیه مخارج یک خانواد هفت نفری می‌باشد. پنج طفل و خانم محمدعلی چشم به تنها مردِ کارگر خانواده دوخته‌اند تا با دستمزد روزانه‌اش برای شان نان و غذا بیاورد.
در خانه ماندن
محمد علی همانند بسیاری از مردانِ مسوول در خانواده‌های فقیر، اکنون به دلیل شیوع ویروس کرونا و وضع محدودیت‌های گشت و گذار از سوی کابینه و نظارت و مدیریت وزارت داخله در شهر کابل، در خانه مانده است. او روزانه هیچ کاری ندارد و در خانه با اطفال بازی می‌کند. با آن‌که در طرح کمیته اضطراری جلوگیری از شیوع ویروس کرونا آمده است که؛ برای دستفروشان و کارگران روزمزد، طرح خاص توسط کمیته اضطراری ولایت کابل تهیه شده و به کمیته اضطراری جلوگیری از شیوع کرونا ارائه گردد. اما در عمل، به نظر می‌رسد که این فقط یک پیشنهاد بوده و در حد طرح باقی خواهد ماند.
خانه‌های کرایی
محمدعلی در خانه کرایی زندگی می‌کند که کرایه خانه‌اش ماهانه 3 هزار افغانی است.با وضع قیود گشت و گذار در کابل، او نیز در حالت قرنطین قرار گرفته است؛ چنانچه در مصاحبه‌‌اش با خبرنامه می‌گوید: «اکنون کاملاً بیکار هستم. قبلاً از کوچه‌ها آهن کهنه جمع می‌کردم و به سرای می‌بردم، ولی حالا نزدیک به 15 روز است که سرای قفل شده و من حدودِ دو هفته می‌شود که در خانه هستم.»
محمدعلی توان خرید یک بوجی آرد را ندارد و در شرایط بد اقتصادی قرار گرفته است. او در پاسخ به این سوال که این روزها برخورد خانواده همرایش چگونه است، می‌گوید: « به من می‌گوند که بروم بیرون پشت کار، اما کار کجا است؟»
پشتش نگرد!
پیشنهاد محمدعلی به حکومت این است که با مردم غریب همکاری کند. او در رابطه به کمک از جانب حکومت می‌گوید: « حکومت اگر هم کمکی می‌کند به مردم غریب نمی رسد، چرا که صاحبان حویلی آن را می‌گیرند. چند نفر اینجا آمده بودند، من رفتم و گفتم که خانه من کرایی است، مرا هم در لیست کممک بگیر. گفت تو را هم در لیست می‌گیریم، اگر شد که شد، اگر نشد هیچ پشتش نگرد.»
قرنطینه شهر کابل
تنها گزینه‌ی جلوگیری از شیوع ویروس کرونا در تمامی کشورهای جهان که درگیر این اپیدمی است، قرنطینه کردن و در خانه ماندن بوده‌است. بعداز این‌که ویروس کرونا در ولایت هرات رسید، کمپاینی با عنوانِ «در خانه بمانید!» در شبکه‌های اجتماعی شکل گرفت. بعداز این‌که نخستین مورد ابتلا به ویروس کرونا در کابل مثبت اعلام شد، کمیته‌ی اضطرار جلوگیری از شیوع ویروس کرونا، طرحی را به کابینه پیشکش نمود که در آن درخواستِ محدودیت گشت و گذار در کابل یا نوعی از قرنطینه شهر کابل مطرح شده بود که توسط کابینه به تصویب رسید. بر اساس این طرح، تمامی فعالیت‌های جمعی در کابل به مدت دو هفته تعطیل اعلام شده و به دنبال آن وزارت داخله از شدت محدودیت‌ها خبر داد و اعلام کرد که وضع قیود گشت و گذار را جدی‌تر می‌گیرد. حالا سه روز است که از وضع محدودیت گشت و گذار در کابل می‌گذرد، اما از همین حالا طبقه‌ی فقیر و متوسط رو به پایین از بیکاری و در خانه ماندن شاکی هستند.
افزودن دیدگاه