روز یک شنبه(10 حمل) حامدکرزی، عبدالرب رسول سیاف، یونس قانونی و محمدکریم خلیلی با عبدالله عبدالله دیدار داشته‌اند. به نقل از یکی از نزدیکان عبدالله عبدالله که نخواست نامش فاش شود در این دیدار روی بحران سیاسی فعلی در کشور بحث شده و همچنان در رابطه به ضرورت تشکیل شورای مصالحه نیز صحبت شده‌است. آقایان کرزی و سیاف قبل از این نیز تلاش‌های در راستای میانجی‌گری میان مدعیانِ ریاست جمهوری افغانستان (محمداشرف غنی و عبدالله عبدالله) انجام داده‌اند، اما تا کنون نتیجه‌ی مطلوبی در پی نداشته‌است.
شورای مصالحه
این در حالی است که حکومت افغانستان به ریاست جمهوری محمداشرف غنی در هماهنگی با دیگر جریان‌های سیاسی از جمله عبدالله عبدالله، فهرست هیأت مذاکره‌کننده صلح با طالبان را نهایی و اعلام نموده‌است. با این‌حساب، بحث روی تشکیل یک شورای دیگر در پیوند به صلح، آیا به معنای تقویتِ این هیأت مذاکره‌کننده است یا تضعیف؟ چنانچه به نقل از یکی از نزدیکان محمدکریم خلیلی، در جریان نهایی‌سازی فهرست هیأت مذاکره‌کننده حکومت با طالبان، اسدالله سعادتی، معاون دوم عبدالله عبدالله از سوی آقای خلیلی در ترکیب هیأت مذاکره‌کننده حکومت معرفی شده بود، اما آقای غنی آن را نپذیرفته، و همین‌طور جریان‌های سیاسی دیگر نیز که خود شان درخواست عضویت در هیأت مذاکره‌کننده را داشته‌اند، از سوی رییس‌جمهور غنی پذیرفته نشده و تأکید بر عضویتِ نمایندگان جریان‌های سیاسی شده‌است.
بنابراین، رهبران سیاسی به نوعی احساس می‌کنند که در متنِ مذاکره با طالبان قرار ندارند. در این‌صورت، تشکیل شورای مصالحه نوعی تضعیف موقعیتِ هیأت مذاکره‌کننده حکومت در برابر طالبان است، آن‌هم در شرایطی که طالبان همچنان دنبال بهانه‌اند تا هیأت مذاکره‌کننده حکومت را تحقیر کنند و همه‌شمول بودن آن را زیر سوال ببرند.
با این‌همه، به نظر می‌رسد که جریان‌های بیرون از حکومت در همسویی با عبدالله عبدالله، به نوعی تلاش می‌کنند تا از این طریق پروسه صلح را تنها در مدیریت حکومت به ریاست آقای غنی نگذارند؛ که این فرصتی است برای عبدالله تا از این طریق نیز موازنه قدرت ایجاد کند.
همتایانِ مایک پمپئو
مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا در توییت‌های که روز شنبه در صفحه توییتر خود گذاشته بود، از غنی و عبدالله با عنوان همتایانش به خاطر نهایی‌ساختن فهرست هیأت مذاکره‌کننده صلح با طالبان تشکری کرده بود و از هر دو همتای افغان‌اش خواسته بود که روی تشکیل یک حکومت همه‌شمول نیز تلاش نمایند.
بر مبنای ادبیاتِ دیپلماتیک، نه عبدالله و نه غنی، هیچ یک همتای پمپئو نیستند، بلکه همتای او وزیر خارجه افغانستان است. اما باز هم، پمپئو از هر دو رییس‌جمهور افغانستان با عنوان همتایانش تشکری کرده‌است. به نظر می‌رسد که آقای پمپئو از قصد این کار را کرده باشد، چرا که خواسته است تا جایگاه سیاسی افغانستان را نشان بدهد و هم به دو طرف منازعه قدرت در کابل یادآوری کند که هر دو در وضعیت یکسان نزد آمریکا قرار دارند. بنابراین، توییت‌های پمپئو بیانگر این است که عبدالله همانند غنی همتای آمریکا به حساب می‌رود و آمریکایی‌ها، با آن‌که در مراسم سوگند غنی اشتراک کردند، اما عبدالله را نمی‌توانند نادیده بگیرند.
تماس آنتونیو گوتریش با عبدالله
بعداز برگزاری سوگند دوگانه رؤسای جمهوری افغانستان در ارگ و سپیدار، محمداشرف غنی عملاً قدرت و منابع حکومتی را در اختیار داشته و همچون رییس‌جمهور به کار خود ادامه داده است. اما از سوی دیگر، عبدالله عبدالله بیشتر از وی مورد توجه کشورهای دخیل در امور افغانستان و نهادهای بین‌المللی قرار گرفته است. چنانچه در آخرین مورد، شام دیروز (10 حمل) آنتنیو گوتریش، سرمنشی سازمان ملل متحد طی از طریق تماس تیلفونی با عبدالله عبدالله، پیام تسلیت خود را در رابطه به حمله تروریستی به عبادتگاه/درمسال سیک‌ها در کابل، بیان داشته و آن حمله خونین را محکوم کرده‌است.
آقای عبدالله در صفحه‌ی فیسبوک خود نوشته‌است که؛ با یادآوری از شیوع ویروس خطرناک کرونا، جناب گوتریش توجه رهبران افغانستان را به رویدست گرفتن اقدامات لازم و فوری جلب نموده و آمادگی سازمان ملل متحد را برای کمک به مردم افغانستان در این زمینه اعلام داشت. همچنان آقای گوتریش، خانم دیبرا لاینس، نماینده خاص سرمنشی سازمان متحد برای افغانستان که اخیراً به این سمت انتخاب شده را به معرفی گرفت… سرمنشی سازمان ملل متحد با در نظرداشت بحران فراگیر ناشی از ویروس کرونا توجه رهبران سیاسی افغانستان را به وحدت و حل زود هنگام بحران سیاسی در کشور جلب نمود.»
روزهای بحرانی افغانستان
با این‌همه، به نظر می‌رسد که روزهای آتی کابل همچنان بحرانی خواهد بود و مسئله موازنه قدرت (نخست وزیری عبدالله و تقسیم قدرت) میان آقایان غنی و عبدالله حل‌نشدنی خواهد ماند؛ آن‌هم در شرایطی که کشور عملاً نیاز به یک اجماع عمومی و اتحاد واقعی دارد تا با مسایل جدی‌تری همچون شیوع ویروس کرونا و بازگشتِ طالبان به قدرت مقابله نمایند. اما اولویت‌ها در کابل بحران شیوع ویروس کرونا یا بازگشت طالبان نیست، بلکه موازنه قدرت است.
افزودن دیدگاه