عبادتگاه (درمسال) سیکها در منطقهی شوربازارِ شهر کهنه کابل در حوزه اول امنیتی در فاصله یک کیلومتری ارگ ریاست جمهوری، صبح امروز مورد حمله انتحاری پیچیده قرار گرفته که تا کنون در آن دست کم ۱۱ تن کشته و بیش از ۱۰ تن دیگر زخمی شده اند.
این حمله ظهر امروز پس از کشته شدن چهار حمله کننده انتحاری پایان یافت. نرندرسنگ خالصه، نمایندهی اهل هنود و سیکها در مجلس نمایندگان اعلام داشته که ممکن است تمامی افرادی که داخل عبادتگاه بوده، کشته شده باشند. باآنکه طالبان دست داشتن شان در این حمله را رد نموده، اما منابع امنیتی به رسانهها گفتهاند که این حمله توسط شبکه حقانی صورت گرفته است.
کشتار هدفمند
حمله امروز تازهترین مورد از کشتار هدفمند سیکها در افغانستان است. ستوان سنگ، برادر نرندر سنگ خالصه عضو مجلس نمایندگان افغانستان، در تماس با خبرنامه از محل حادثه داشت، ضمن انتقاد شدید از حکومت گفت که نزدیک به پنجاه تن، به شمول زنان و کودکان در داخل درمسال گیر ماندهاند.
در افغانستان درمسال تنها عبادتگاه سیکها و هندوها نیست، بلکه خانه و جای زندگیشان نیز است. یعنی اکثر سیکها در کابل خانه ندارند و در درمسالها زندگی میکنند.
این رویداد خونین تنها حمله نیست که بر سیک ها انجام شده بلکه بعداز حملهی انتحاری 1397 در شهر جلال آباد که در آن ۱۹ تن از سران و رهبران اهل هنود و سیک کشته شدند، بزرگترین حملهی تروریستی در این چند سال به حساب میرود.
ناکامی حکومت
بیشترین مورد حملات علیه هندوها در زمان حکومت به رهبری محمد اشرف غنی انجام شده است. بسیاری از شهروندان و نهادهای حقوق بشری حکومت را در زمینه حفاظت از این اقلیت قومی و مذهبی ناکام می دانند و خواهان تدابیر شدید برای محافظت از این گروه شده اند. عفو بین الملل در واکنش به حمله امروز اعلام داشته که مقامات مسول اند تا از اقلیت ها و عبادتگاه های آن ها محافظت کنند و عاملان حملات علیه آن ها را مجازات کنند.
حذف ساختاری اهل هنود و سیک
حملات هدفمند اخیر علیه این اقلیت مذهبی تنها چالش بزرگ در برابر آن ها در افغانستان نیست. بلکه بر اساس تحقیقات قانون اساسی افغانستان یکی از منابع اساسی تبعیض علیه اقلیتهای هندو و سیک در افغانستان است. بر اساس یافتههای این تحقیق قانون اساسی فعلی افغانستان در مواردی همچون «ماده 3، ماده 4، ماده 13، ماده 19، ماده 45، ماده 62» حقوق اساسی اقلیت اهل هنود و سیک را نایده گرفته است.
کاهش ۹۹ درصدی
تازهترین آمارها نشان میدهد که جامعه سیکها و هندوباوران افغانستان به کمتر از 700 نفر میرسند و آنها کاملاً امید و اعتماد شان را از حکومت افغانستان از دست داده اند. سیکها و هندوها در سالهای جنگ و منازعه مهاجرت گسترده کردهاند. اما از همین اندک خانوادههای که در ولایتهای کابل، جلال آباد، غزنی و … باقی ماندهاند 60.7 درصد گفته اند که در صورت میسربودنِ فرصت از افغانستان میروند و مهاجرت میکنند. این در حالی است که در دهه هشتاد میلادی حدود ۲۰۰ هزار سیک و هندو در افغانستان زندگی می کردند.