پس از 19 سال جنگ، آمریکایی‌ها با نمایندگان گروه طالبان امروز شنبه (10 حوت) در شهرِ دوحه کشور قطر، توافقنامه‌ی صلح امضا نمودند. مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا در صحبت های امروز خود در دوحه گفت که توافقنامه مشروط بر عملی‌شدن تعهدات طالبان است. بعداز ملاعبدالغنی برادر به نمایندگی از «امارت اسلامی طالبان» گفت که طالبان بر این توافقنامه متعهد است و از همه‌ی جریان‌ها و رهبران سیاسی در داخل افغانستان خواست که صادقانه همکاری کنند تا صلح در افغانستان حاکم شود. بعداز آن توافقنامه بین زلمی خلیلزاد و ملاعبدالغنی برادر به امضا رسید.
بر مبنای این توافقنامه قرار است نیروهای آمریکایی و ناتو از افغانستان خارج شوند و در مقابل طالبان تضمین نمایند که به منافع و امنیت ایالات متحده آمریکا و متحدانش آسیب نرسانند. و همین‌طور، بعداز امضای توافقنامه صلح، طالبان تحت عنوان «مذاکرات بین‌الافغانی» باید با حکومت افغانستان وارد مذاکره و گفتگوها شوند. اما برخی از رسانه‌های آمریکایی از بندهای پنهانی ضمیمه‌ی این توافقنامه نیز نوشته ان؛ این‌که ارتش آمریکا و طالبان به طور بالقوه و یکجا با گروه‌های تروریستی بجنگندند و یک مرکز مشترک مبارزه با هراس‌افگنی را نیز ایجاد خواهند کرد. با آن‌که مقامات عالی‌رتبه پنتاگون در جلسه روز چهارشنبه(۷ حوت) کمیته خدمات مسلح مجلس نمایندگان آمریکا، از چنین بندهای در توافقنامه ابراز بی‌اطلاعی نموده، اما نمایندگان مجلس نمایندگان آمریکا تأکید کرده‌اند که باید تمام بندهای توافقنامه صلح آمریکا با طالبان علنی و آشکار باشد.
این در حالی است که عبدالمتین بیگ، رییس اداره مستقل ارگان‌های محلی و حمدالله محب، مشاور شورای امنیت ملی افغانستان، امروز عصر در ارگ ریاست جمهوری، در گفتگو با رسانه‌ها گفتند که؛ ما در افغانستان از تمام بندها و ضمایم توافقنامه صلح آمریکا با طالبان آگاه هستیم و خبر داریم، اما در برخی موارد موافق نیستیم. محب گفت که ما با عنوان «امارت اسلامی طالبان» موافق نیستیم، باید در توافقنامه عنوان «تحریک طالبان» می‌نوشتند.
با این‌همه، امروز دقیقاً پایان هفته کاهش چشم‌گیر خشونت‌ها در افغانستان و روز موعودِ امضای توافقنامه صلح آمریکا با طالبان است. با آن‌که دونالد ترامپ، رییس‌جمهور آمریکا در آغاز هفته‌ی کاهش خشونت‌ها گفته بود که «می‌خواهم ببینم این هفته چگونه می‌گذرد. اگر آتش‌بس در بقیه هفته نیز ادامه یابد، نامم را زیر توافق درج می‌کنم.» اما در نهایت پای توافقنامه صلح با طالبان، زلمی خلیلزاد به نمایندگی آمریکا امضا نموده است.
چنانچه زلمی خلیلزاد، نماینده‌ی ویژه آمریکا در امور صلح افغانستان، بعداز 9 دور مذاکره با نمایندگان طالبان در قطر، با پیش‌نویس توافق بر سر شرایط خروج نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا از افغانستان، و در مقابل تضمینِ این‌که امنیت و منافع آمریکا و هم‌پیمانانش از سوی طالبان تهدید نشود و طالبان هم رابطه‌ی شان را با گروه‌های تروریستی قطع نمایند، به توافق رسیدند. اما در نهایت با توییت دونالد ترامپ مذاکرات به بن‌بست رفت و لغو اعلان شد. ولی بعداز مدتی دوباره گفتگوهای آمریکا و طالبان در ادامه‌ی گفتگوهای قبلی شروع شد، تااین‌که در ماه فبروری ۲۰۲۰م، مایک پومپئو، وزیر خارجه آمریکا، بعداز 18 ماه مذاکرات، اعلان کرد که توافق جدید با طالبان روی دست است، که عبارت از توافقِ یک هفته‌ی «کاهش چشم‌گیر خشونت‌ها» در افغانستان به عنوان مقدمه یا پیش‌شرطِ امضای توافقنامه صلح آمریکا با طالبان بود.
توافقنامه‌ی صلح میان آمریکا و طالبان با فرازونشیب‌های زیادی همراه بوده، اما همچنان یکی از مراحل حساس تاریخ معاصر افغانستان نیز به حساب می‌رود. امارت اسلامی طالبان در سال 2001م، توسط حملات نیروهای ویژه ارتش آمریکا و حمایت نظامی ائتلاف بین‌المللی تحتِ عنوانِ «عملیات آزادی پایدار» در مدتِ بسیار کم سقوط کرد و رهبران طالبان در غارهای مناطق مرزی افغانستان با پاکستان پنهان شدند. عملیات آزادی پایدار، به زودی تبدیل به یک جنگ دوامدار و درازمدت شد، که هم برای ایالات متحده آمریکا و هم برای مردم افغانستان هزینه‌‌های سنگین انسانی و مالی بر جای گذاشته است.
افزودن دیدگاه