علیرغم راههای زیادی که برای ارتباط با دوستان، خانواده، و حتی همکاران وجود دارد، تنهایی به عنوان یک اپیدمی مدرن شناخته میشود، در حقیقت، براساس نظرسنجی از ۲۰،۰۰۰ بزرگسال که توسط شرکت بیمه سیگنا و شرکت تحقیقات بازاری ایپسوس انجام شد، نزدیک به نیمی از آدمها (۴۶٪) گاهی اوقات یا همیشه احساس تنهایی میکنند.
مطالعهی دیگری که توسط سیگال بارساد استاد دانشگاه وارتون و هاکان اوزچلیک استاد دانشگاه کالیفرنیا منتشر شد، نشان داد تنهایی بر عملکرد فرد در محل کار نیز تاثیر زیانباری دارد.
یک مطالعهی میدانی به نام ” جزیرهی بدون کارمند: تنهایی در محل کار و عملکرد شغلی”، از ۶۷۲ کارمند و ۱۱۴ سرپرست آنها در طیفی از نقشهای مختلف در ایالات متحده نظرسنجی کرد.
بارساد میگوید دو دلیل برای اثر مخرب تنهایی بر عملکرد فرد در محل کار وجود دارد.
اول آن که “تعهد افراد تنهاتر نسبت به سازمان به تدریج کاهش مییابد.”یعنی اهمیت کمتری میدادند و انگیزهای نداشتند که سخت کار کنند و همین امر عملکردشان را پایین میآورد.
دلیل دیگر آن است که همکارانشان متوجه میشدند افرادی که از تنهایی رنج میبرند چندان “خوشبرخورد” نیستند.
به گفته او این مسئله تاثیر منفی بر عملکرد کاری داشت، زیرا فقدان تعامل به معنی به اشتراکگذاری کمتر اطلاعات با همکاران بود، و احتمال کمتری وجود داشت آنهایی که از تنهایی رنج میبردند منابع مورد نیازشان را دریافت کنند.
این یافتهها با آنچه معمولا در مورد تنهایی تصور میشود در “تناقض” بود: بر اساس یک دیدگاه “تکاملی و انگیزشی” تصور بر این است که فرد تنها ملزم میشود از دیگران کمک بگیرد.
او میگوید ” آنچه درباره تنهایی میدانیم این است که متاسفانه با عبور از یک آستانه خاص باعث میشود محتاطتر رفتار کنیم”.
بارساد اشاره میکند که با توجه به رابطهی بین همکاران و عملکرد حرفهای، از نظر ارائه بازخورد و توصیه، واقعا با عقل جور در میآید که تنهایی تاثیر منفی بر عملکردِ فرد داشته باشد.
مطالعه سیگنا-ایپسوس نشان داد تنهایی در محل کار تاثیر منفی بر سلامت دارد. به نظر میرسید حدوداً ۹ نفر از هر ۱۰ نفر (۸۹٪) که گفتند رابطهی مثبتی با همکارانشان دارند، در وضعیت سلامتی خوبی به سر میبردند، در مقابل دو سومِ (۶۵٪) کسانی که ارتباط نسبتا خوب یا ضعیفی با همکارانشان داشتند.
چطور به بهبود تنهایی در محل کار کمک کنیم
بارساد میگوید تاثیر مسری عواطف در محل کار به معنای آن است که کارفرمایان برای کمک به کارمندان تنها، ابتدا باید به فرهنگ عاطفی شرکت خود توجه کنند.
او میگوید “مثل موجی است که تمام قایقها را بلند میکند چرا که نمیتوانید فقط فرد تنها را مورد هدف قرار دهید. این کار را برای همه انجام میدهید – نسبت به همه علاقه، توجه، محبت و شفقت نشان میدهید.”
یکی از اشتباهاتی که کارفرمایان ممکن است مرتکب شوند آن است که گمان کنند خود فرد مقصر تنهاییاش است، در حالی که باید ببینند آیا ممکن است این امر انعکاسی از یک مسئلهی سازمانی باشد؟
او میگوید: وقتی به نظر میرسد افراد مشکلات روحی روانی دارند، میگوییم “مشکل خودش است.”
بارساد میگوید یک فاکتور مهم بررسی فرهنگ شرکت است که شاید ندانسته آدمها را کنار میگذارد. اشتباه دیگر جمع کردن افراد تنها با هم است.
به گفته او این مطالعه نشان داد اصطلاح “خرمن سوخته همه را خرمن سوخته خواهد” در واقع موقعیت را بدتر میکند، زیرا افراد تنها ممکن است مهارتهای اجتماعی خود را از دست بدهند.
او میافزاید “یک تصور غلط درباره افراد تنها این است که ذاتاً از مهارتهای اجتماعی ضعیفتری برخوردارند، در حالی که تنهایی وابسته به شرایط است.”
او اشاره میکند که “ممکن است در محل کارتان احساس تنهایی کنید اما در زندگی شخصی یا رمانتیکتان اصلا تنها نباشید.”
“در جایی که نوعی تنهایی و طرد شدن را احساس میکنید، کم کم ساکت شده و بعد توانایی تعاملتان را از دست میدهید.”
همچنین، کارفرمایان نباید معاشرت را تحمیل کنند، بلکه باید با گامهای کوچکتر شروع کنند، حتی تنها از طریق تعامل بیشتر با کارمندانی که علائم تنهایی را نشان میدهند، مثلا با پرسیدن نظرات و توصیههای آنها.
این امر میتواند به تقویت اعتماد و شمولیت، و وارد کردن آنها “به جمع کارمندان” کمک کند.