افسردگی به عنوان یک اختلال روحی و روانی طبقه‌بندی می‌شود. این اختلال ممکن است به عنوان احساس اندوه، فقدان تمرکز یا عصبانیت، که در فعالیت‌های روزمره‌ی فرد مبتلا تداخل ایجاد می‌کند، توصیف شود.
افراد به شکل‌های مختلفی افسردگی را تجربه می‌کنند. این بیماری روحی با ایجاد تداخل در کارهای روزانه، باعث اتلاف وقت و بهره‌وری کمتر می‌شود و در عین حال، می‌تواند بر روابط و برخی اختلالات مزمن تأثیر منفی بگذارد.
اختلالاتی که در اثر افسردگی بدتر می‌شوند، عبارتند از:
– آرتریت
– آسم
– سرطان
– دیابت
– چاقی
درک این نکته مهم است که گاهی اندوهگین بودن، بخشی عادی از زندگی هر انسانی است. اتفاقات غم‌انگیز و ناراحت‌کننده برای همه رخ می‌دهد، اما اگر به طور مرتب احساس غم و ناامیدی داشته باشید، احتمالا مشکل افسردگی دارید.
افسردگی یک اختلال جدی پزشکی محسوب می‌شود که بدون درمان مناسب، ممکن است بدتر شود. کسانی که به دنبال درمان می‌روند، فقط در عرض چند هفته بهبود علائم را مشاهده می‌کنند.
علائم افسردگی
افسردگی می‌تواند چیزی بیش از غم و اندوه مداوم باشد و علائم مختلفی را ایجاد کند. برخی از این علائم بر روح و روان شما تأثیر می‌گذارند و برخی دیگر جسم را تحت تاثیر قرار می‌دهند. علائم ممکن است ادامه‌دار باشند، یا بیایند و بروند.
علائم افسردگی در مردان:
– تغییرات روحی و روانی مانند عصبانیت، پرخاشگری، تحریک‌پذیری، اضطراب و بی‌قراری
– احساس خلاء، غم، اندوه و ناامیدی
– علائم رفتاری مانند از دست دادن علاقه به فعالیت‌هایی که برای‌تان جذاب بوده، زود خسته شدن، فکر کردن به خودکشی، نوشیدن بیش از حد الکل، و حضور در فعالیت‌های پرخطر
– کاهش میل جنسی، عدم عملکرد مناسبِ جنسی
– بروز مشکلاتی در توانایی‌های شناختی، مانند ناتوانی در تمرکز، مشکل در انجام کارها، تأخیر در پاسخ‌دهی هنگام گفتگو
– بیخوابی، بی‌قراری در خواب، خواب‌آلودگی بیش از حد
– خستگی، درد، سردرد، مشکلات گوارشی
علائم افسردگی در زنان:
– تحریک‌پذیری
– احساس خلاء یا غم، اضطراب، ناامیدی
– از دست دادن علاقه به فعالیت‌ها، کنار کشیدن از مشاغل اجتماعی، فکر به خودکشی
– نقص در توانایی‌های شناختی، مانند فکر یا صحبت کردن آرام‌تر
– بیخوابی در طول شب، زود بیدار شدن، خوابیدن بیش از حد
– کاهش انرژی، خستگی بیشتر، تغییر در اشتها، تغییر وزن، سردرد، افزایش گرفتگی عضلات
علائم افسردگی در کودکان:
– تحریک‌پذیری، عصبانیت، نوسانات خلقی، گریه
– احساس بی‌کفایتی یا ناامیدی، اندوه شدید
– مشکلات رفتاری مانند مشکل در مکتب یا امتناع از رفتن به مکتب، اجتناب از دوستان یا خواهر و برادر، فکر کردن به مرگ یا خودکشی
– مشکلات شناختی مانند دشواری در تمرکز، کاهش عملکرد در مدرسه، تغییر نمرات
– کم یا زیاد خوابیدن
– کم شدن انرژی، مشکلات گوارشی، تغییر در اشتها، کاهش یا افزایش وزن
علل بروز افسردگی
– سابقه‌ی خانوادگی؛ اگر این اختلال در یکی از اعضای خانواده‌تان رخ داده باشد، ریسک ابتلای شما نیز بالاتر است.
– آسیب روحی در اوایل کودکی؛ برخی از اتفاقات بر نحوه‌ی واکنش بدن شما نسبت به ترس و شرایط استرس‌زا تأثیر می‌گذارد.
– ساختار مغز؛ اگر لوب فرونتال مغز شما فعالیت کمتری داشته باشد، خطر افسردگی در شما بالاتر است. با این حال، دانشمندان نمی‌دانند که این اتفاق قبل از شروع علائم افسردگی رخ می‌دهد یا بعد از آن.
– برخی از اختلالات می‌توانند ریسک ابتلا به افسردگی را افزایش دهند؛ مانند بیماری‌های مزمن، بیخوابی، درد مزمن یا اختلال کم‌توجهی، بیش‌فعالی (ADHD).
– سوء مصرف مواد مخدر یا الکل
درمان افسردگی
زندگی با افسردگی سخت است، اما درمان آن می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی‌تان کمک کند. برای درمان این اختلال معمولا دارو و درمان‌های سبک زندگی با هم ترکیب می‌شوند. داروهای مورد استفاده برای درمان افسردگی عبارتند از: داروهای ضدافسردگی و ضد اضطراب، داروهای ضد روان‌پریشی.
برخی از درمان‌های غیردارویی افسردگی
۱. روانی‌درمانی
صحبت با یک درمانگر به شما کمک می‌کند که مهارت‌هایی را برای کنار آمدن با احساسات منفی یاد بگیرید.
۲. نوردرمانی
قرار گرفتن در معرض نور می‌تواند به بهبود خلق و خوی شما کمک کند. این روش درمانی بیشتر برای افسردگی فصلی استفاده می‌شود.
۳. درمان‌های جایگزین
از پزشک‌تان در مورد طب سوزنی یا مدیتیشن سوال کنید. برخی مکمل‌های گیاهی نیز برای درمان افسردگی استفاده می‌شوند.
۴. ورزش
۳۰ دقیقه ورزش به میزان ۳ تا ۵ روز در هفته می‌تواند تولید اندورفین (نوعی هورمون حس خوب) را افزایش دهد.
۵. روغن‌های گیاهی
برخی از کسانی که دچار افسردگی هستند، با استنشاق بوی روغن زنجبیل وحشی، بابونه، گل سرخ و برگاموت بهبود علائم را تجربه می‌کنند.
۶. ویتامین‌ها
تحقیقات نشان می‌دهند که ویتامین‌های B و D می‌توانند در بهبود علائم افسردگی تاثیر زیادی داشته باشند.
کلام پایانی
افسردگی می‌تواند موقتی یا طولانی‌مدت باشد. درمان این اختلال لزوما آن را به طور کامل رفع نمی‌کند، اما قطعا سبب می‌شود که مدیریت علائم برای فرد مبتلا راحت‌تر باشد.
اگر یک درمان برای‌تان موثر نبود، با درمانگرتان صحبت کنید. ممکن است او یک برنامه‌ی درمانی متفاوت برای شما ترتیب بدهد.