رهبرها، ملت، جوامع و سازمانهای ما را شکل میدهند.
ما برای انتخاب مسیر درست و اتخاذ تصمیمات حیاتی که ادامه حرکت جهان را امکانپذیر میسازد، به رهبرانِ خوب نیاز داریم. شناخت یک رهبر بد، کار چندان دشواری نیست اما شناخت یک رهبر خوب چطور؟ یک رهبر خوب چه ویژگیهایی دارد؟
ویژگیهای یک رهبر خوب
بر اساس تحقیقات صورت گرفته، رهبران بزرگ و موفق این ده ویژگی هستهای را دارند:
– صداقت
– صلاحیت داشتن اختیار و مسئولیت
– توانایی ارتباطی قوی
– حس شوخطبعی
– تعهد
– رویکرد مثبت
– خلاقیت
– تواناییِ الهام بخشیدن
– قوهی شهود یا درونیافت
هرچند بسیاری از قدرتمندترین و موفقترین رهبران جهان، همهی این ویژگیها را یکجا ندارند و تعریف رهبر خوب میتواند تا حدی مبهم باشد، اما غالب رهبران موفق، دست کمی تعدادی از این ویژگیهای شخصیتی را دارند.
مطابق با تحقیقات برخی دیگر از ویژگیهای یک رهبر خوب عبارتند از:
– شجاعت
– توجه
– خوشبینی
– خویشتنداری
* شجاعت: دو جور شجاعت وجود دارد: فیزیکی و اخلاقی. یک رهبر باید به لحاظ اخلاقی شجاعت داشته باشد، به این معنا که پای اعتقاد و ارزشهایش بایستد و در عین حال ریسک قرار گرفتن در معرض انتقاد، نکوهش یا حتی استهزا را بپذیرد. شجاعت میتواند به معنای پذیرفتنِ خطر از دست دادن قدرت، موقعیت یا شهرت هم باشد. شجاعت اخلاقی احترام را در سایرین برمیانگیزاند به این دلیل که نوعی فداکاری است، به عنوان نشانهای از غلبه بر ترس دیده میشود، و نشان میدهد که رهبران، مسئولیت اقدامات خود را بر عهده میگیرند.
* توجه و شفقت: توجه به معنی نشان دادن علاقه و نگرانی واقعی و صادقانه نسبت به دیگران است. این ویژگی تامل، همدردی، همدلی، غمخواری و فرهیختن و آموزش دیگران را شامل میشود. در واقع رهبری که این ویژگی را دارد، انسانها را به عنوان مهمترین منابع سازمانی میبیند، منابعی که بیشترین پتانسیل را دارند. رهبران شفیق، در مقابل رفتارشان، حمایت و همکاری مردم را خواهند دید.
* خوشبینی: این ویژگی به معنای داشتن دیدگاه امیدوارانه و پراشتیاق است. رهبران خوشبین فرصتها، امکانات و جوانب مثبت را در هر موقعیتی میبینند. آنها غالبا بر این باورند که با تلاش، تمرکز و کمی شانس، رسیدن به یک نتیجهی مثبت امکانپذیر است. مردم معمولا به سمت رهبرانی جذب میشوند که مثبت و شاد هستند و در مورد تواناییهایشان در هر شرایطی تردیدی به دل راه نمیدهند.
* خویشتنداری: رهبران خوب باید در مورد درست و غلط امور تصمیم بگیرند و پیامدِ انتخابهایشان را بپذیرند. این ویژگی نظم شخصی در رفتار و سبک زندگی را شامل میشود. خویشتنداری به این معناست که به عنوان یک رهبر باید انگیزه و نوآوری کافی و در عین حال هدف روشن و تمرکز داشته باشید. رهبرِ خویشتندار پرانگیزه و متمرکز بر اهداف است و عزمِ حرکت دارد.
* توانایی برقراری ارتباط: البته که چندین روش برای ارتباط بین آدمها وجود دارد: مکتوب، شفاهی، علائم غیرکلامی و زبان بدن و همچنین برقراری ارتباط به وسیلهی عملکرد و ظاهر. گوش دادن نیز بخش مهمی از ارتباط است. ارتباطات یک رهبر در خلق بصیرت و آگاهی، جهتگیری، شکل دادن رویاها و اهداف، ترویج ارزشهای کلیدی و مشخص کردن وظایف، نقش تعیینکننده دارد. ارتباط، سبب ایجاد اتصال عاطفی میشود، چیزی که در یک رهبری موثر بسیار حیاتی است.
بکوشید این پنج ویژگی را در شیوهی رهبریتان تقویت کنید تا شخصیتتان به عنوان یک رهبر خوب، خیلی زود بدرخشد.