دهلی و کابل در یک نگاه؛ 11 نکته خواندنی از گفتگوی طلوع نیوز با سفیر پیشین هند در افغانستان

توسطاحمد شاه کریمی

تیر ۱, ۱۳۹۸ به روز رسانی : بهمن ۲۸, ۱۴۰۲ , ,

اخیرا طلوع نیوز در گفتگوی که با امر سینها سفیر پیشین هند در افغانستان و از دیپلمات های کارکشته هندی داشته به مسائل مهم پیرامون افغانستان و هند، روابط دو کشور، دیدگاه های دهلی جدید در باره مسائل جاری سیاسی افغانستان پرداخته است. بخش های از این گفتگو به صورت نکته وار در ادامه آمده است.

هند با مردم افغانستان ایستاده

امر سینا می گوید که “بیبینید، فکر می کنم که از نخست هند با مردم و نظام افغانستان ایستاده است. به این معنی که هر حکومت که در کابل باشد هند از آن حمایت می کند. از همین رو در روند صلح ما هرچه زودتر در افغانستان صلح می خواهیم و ما صلح را در چارچوب جمهوری اسلامی افغانستان می خواهیم. می خواهیم که تمام دستاوردهای 18 سال اخیر حفظ شود و مردم از آزادی برخوردار باشند. هم چنان می خواهیم که طالبان سرانجام افغان هستند، برگردند، به خشونت پایان دهند، زندگی عادی را آغازکنند و به جای ویران سازی ملت شان که اکنون انجام می دهند به ملت سازی کمک کنند.”

طالبان کشتار افغان ها را پایان دهند

سفیر پیشین هند در افغانستان می گوید که “خوب تا هنگامی که هردو طرف برای صلح اراده داشته باشند و برای این هدف کار کنند یک گامی خوب است. اما همانگونه که  خلیلزاد گفت پس از شش دور گفتگو ها بحث روی جزییات است. ما خواست های دقیق طالبان را نمی دانیم. نمی دانیم که مردم و حکومت افغانستان با چه شرایطی توافق نامه صلح را خواهند پزیرفت. این پس از لوی جرگه روشن شد که اخیرا برگزار شد. خط های سرخ مشخص را ارایه کردند که ما به آنها حرمت میگزاریم. این ها حداقل خواست ها هستند اما از دید شخصی من اگر طالبان جدی هستند گام نخست باید کاهش خشونت ها باشد، باید به کشتار افغان ها پایان دهند و به تبادل نظر بیبینند. آنان ازسوی امریکایان در باره بیرون شدن نیروهای خارجی اطمنان یافتند که یکی از خواسته اصلی شان بود. با این کار آنان باید به گام بعدی بیبینند که به فکر من منطقی ترین گام است.”

حمایت همه جوانب از مصالحه

امر سینا در عین حال گفت که “نخست ازهمه نمی شود که توافق صلح تنها میان طالبان و ایالات متحده باشد. این بسیار واضح است. تلاش های منطقه را حتما دیده اید چه در مسکو و چه در چارچوب سه جانبه. امریکا نیز می داند که این توافق به حمایت، درک و پذیریش تمام همکاران منطقوی نیاز دارد. دوم این که از دید طالبان هم آنان توافق نامه ای را با امریکا می خواهند که از سوی همکاران منطقوی تظمین شود یعنی هند، پاکستان، چین، روسیه، ایران و کشورهای دیگر باید نقش داشته باشند. اکنون هند از گفتکوهای مستقیم دور نگه داشته شده است زیرا ما باور داریم که طالبان باید سرانجام این مسایل را با مردم افغانستان با نمایندگان مردم افغانستان به شمول حکومت به بحث بگیرند. آنان همواره گفتگوهای مستقیم را با حکومت رد کرده اند هرچند که باید با مقام ها در کابل گفتگو می کردند و در باره ادغام شان بحث می کردند.”

پاکستان یک گام به عقب

سفیر پیشین هند تاکید کرده که “اکنون مخالفان صلح اندک هستند حتی پاکستان که بسیاری از مردم درباره ان بد گمانی های دارند نیز شاید صلح بخواهد اما صلح با شرایط خودشان. مشکل این است که افغان ها صلح را با شرایط خودشان میخواهند که از راه گفتتگو ها میان افغان ها بدست بیاید نه از راه شرایط که ازسوی طرف های منطقویی هرقدر که هم در این مسله دخیل باشد برآنان تحمیل شود. اگر این پیام به پاکستان برسد که اگر برای صلح صادقانه کارکنند یا اگر در افغانستان صلح میخواهند باید یک گام به عقب بردارند و فعال نباشند زیرا هنگامیکه یک طرف منظقویی بخواهد نیرومندانه وارد صلح شود تنها مسایل را پیچییده تر خواهد ساخت و صلح را به تاخیر خواهد انداخت بجای انکه آنرا تصریح بخشد.”

صلح مورد نظر هند

به گفته آقای سینا “نمی توانم از کشورهای دیگر سخن بگویم اما هند میخواهد صلح باشد که حقوق تمام اقلیت های قومی، زنان، جوانان حرمت گذاشته شود، افغانستان به یک کشور مدرن تبدیل شود، دست آوردهای 18 سال اخیر حفظ شوند و نابود نشوند. نیاید درتاریخ یک گام به عقب برگردیم. برای مدیریت یک کشور مدرن باید بر توسعه اقتصادی، آموزش و قطع روابط با تمام گروه های هراس افگن تمرکز شود. و پس از چهل سال جنک افغانستان به یک کشورعادی مبدل شود. شاید بعضی از کشورها انتظار داشته باشند که هر ساختار سیاسی یا قدرت سیاسی که سرانجام در کابل به قدرت می رسد باید با آنها گوش دهد و از سوی آنها اداره شود. ما همین قدر می خواهیم که با حکومت افغانستان روابط عادی و دوستانه داشته باشیم. هرحکومت را که مردم افغانستان بپزیرد ما آماده هستیم که از آن حمایت کنیم. امیدواریم که تمام کشورهای منطقه همین درک را داشته باشند. این کشورها باید تصمیم مردم افغانستان را بپزیرند و این کلیدی است.”

حمایت از اصول سیاست جنوب آسیای آمریکا

سفیر پیشین هند تاکید کرد که “بیایید اینگونه بگوییم که ما از اصول این سیاست حمایت می کنیم. ما همکار نزدیک امریکا هستیم، ما به همکاری های راهبردی مان می بینیم و به جنبه های مختلف کار میکنیم. شاید با تمامی جزییات کوچک این سیاست موافق نباشیم مثلا درباره گفتگوهای صلح ما کاملا از آن حمایت می کنیم  اما اینکه چه تعداد سرباز شان را بیرون می کنند چه تعداد سربازشان می مانند تصمیم امریکا است. ما شاید با سناریوی که شما گفتید موافق نباشیم. یعنی اینکه امریکا کاملا از افغانستان بیرون شوند. فکر نمی کنم که این کار برای منطقه و افغانستان خوب باشد، فکر نمی کنم که این یک سیاست خوبی امریکا باشد. اگر این گونه شود ما حتما ارزیابی های مان را به آنها خواهیم رساند. ماشاید در باره نظام قانونی افغانستان ملاحظات داشته باشیم. مثلا نباید به یک حکومت موقت که از بیرون تحمیل شده باشد بیبینیم. اما یک حکومت موقت یا هرچه که آنرا بخوانید، هرنام که به آن بدهید باید بخشی از روند عادی توسعه دموکراتیک در افغانستان باشد که باید در چارچوب قانون اساسی شما باشد. فکر می کنم که اگر کسی بگوید که باید قانون اساسی را برداریم به زمان پیش ازنشست بن برگردیم و قانون اساسی را از سر بنویسیم، ما بسیار نگران خواهیم شد.”

جایگاه افغانستان در سیاست خارجی هند

سفیر پیشین هند گفت که “…سوال درباره هند این است که ما افغانستان را چگونه می بینیم؟ ما افغانستان را همچون بخشی از جنوب آسیا می بینیم، همچون یک همسایه بسیارمهم، یک همسایه بسیار نزدیک، یک عضو مهم سارک و همچون یک پل مهم میان جنوب آسیا و آسیایی مرکزی می بینیم. ما آینده افغانستان را همچون یک پیوند دهنده مهم میان آسیایی جنوبی و مرکزی می بینیم. اما تنها به امید داشتن این کار نمی شود. سرانجام سیاست ها درمنطقه باید تغیبر کند. پاکستان باید واقعیت را درک کند و به جای رویارویی با این سیاست که حکومت افغانستان از اسلام آباد اراده شود منافع ادغام منطقویی را بپذیرد.”

سیاست توسعه طلبانه پاکستان

سفیر پیشین هند تصریح کرده که “… تنها پیوند (میان کشمیر و افغانستان) که می بینیم این است که پاکستان یک سیاست توسعه طلبانه دارد، یعنی می خواهد منطقه ای را که مربوط هند است، بدست آورد و شاید بخش های را که افغانستان اداره می کند نیز بخواهد. یا اگر این گونه نباشد حکومتی باشد که کاملا از سوی آنان اداره شود. این از نارضایتی خودشان از مساحت کنونی پاکستان و درک شان از خودشان در میان کشورهای دیگر سرچشمه می گیرد. این اشتباه هند نیست که هند، چین و برخی از همسایه های نزدیک دیگر پاکستان از رهگذر مساحت و توانایی ها بزرگتر هستند. آنان نباید حسی پست بودن داشته باشند، کشورهای کوچک با همکاران شان به زندگی ادامه می دهند. ایالات متحده شاید یک مثال کلاسیک باشد و دشواری های بسیاری هم در اروپا هستند. کشورهای کوچک با توانایی های اندک هم از رهگذر اقتصادی به مردم شان خدمت کرده اند اما متاسفانه پاکستان حامی منطقه با ذهنیت کاملا امنیتی برخورد کرده است. می دانید که چرا این سیاست دنبال می شود زیرا برای بیشترین وقت در تاریخ پاکستان ارتش قدرت را در دست داشته است.”

دستاورد بزرگ دیپلماتیک

امر سینها گفته که “درست می گویید، گنجانیدن نام شان (مسعود اظهر) در فهرست یک پیروزی است. زیرا برای 10 سال اخیر کوشش می کردیم که این موضوع مورد توجه جهاینان قرار بگیرد، اما این این پایان کار نیست. درست اشاره کردید که دیگرانی هم در این فهرست هستند اما آزاد هستند که فعالیت کنند، حملات را طرح ریزی می کنند و کارهای می کنند که در هر کشور عادی باید ممنوع باشد. اما همین که جامعه جهانی بار دیگر حافظ سعید و برخی از کسانی دیگری که گروه های هراس افگن را که در طرف ما و شما فعال بودند تمرکز کرده است مهم است. تمامی گروه های هراس افگن در منطقه باهم پیوند دارند. موضوع مهم دیگر این است که صبر چین نیز پایان یافت. زیرا می دانیم که آنان در نشست های خصوصی با پاکستان می گفتند که موقف شان را عادل تر بسازند و تغیبر دهند. اما برای 10 سال از پاکستان حمایت کرد اما سرانجام تصمیم گرفتند که با نظر عمومی موافقت کنند. زیرا این به منافع چین بسیار تعیین کننده خواهد بود که در محضر عام از کسی حمایت کند که هراس افگنی را در منطقه ترویج می کند.”

همکاری هند و چین

سفیر پشین هند گفته است که “فکر می کنم که در بخش بازسازی یقینا کار کرده می توانیم، هم اکنون هم برنامه های آغاز کرده ایم که گام های کوچکی هستند. ما با آموزش دادن دیپلوماتان افغان آغاز کردیم اما امکان کار بیشتر نیز وجود دارد، اما فکر می کنم که هند می خواهد که به چین این گونه پیشنهاد دوستی بدهد که در افغانستان نقش بازسازی کننده داشته باشیم. ما اقتصادهای بزرگ هستیم و با هم کار کرده می توانیم، اما نظر شخصی من این است که چین اندکی تردید دارد. زیرا در پاکستان این گونه تصور خواهد شد که این کار به منفعت پاکستان نیست. تا اکنون چین در هر مسله مهم بین المللی با پاکستان همسو بوده است و از این کشور حمایت کرده است…درچنین حالتی چین همکاری را با کشورهای دیگر دشوار بیبیند. اما ما در افغانستان در چارچوب های گوناگون با چین گفتگو می کنیم.

 ما در نشست سه جانبه روسیه، هند و چین می بینیم. در چارچوب سازمان بریکس می بینیم. چین هم موقف اش را در برابر هراس افگنی تغییر داده است. اکنون در برابر هراس افگنی جهانی موقف نیرومندی دارد. تمامی کشور ها را فرا خوانده اند که از حمایت از هراس افگنی دست بردارند. خواهیم دید اما درباره اینکه همکاری دوجانبه در افغانستان چگونه پیش خواهد رفت اطمینان نداریم. اما این احساس را نیز داریم که چین می خواهد با ما و همکاران دیگر نه حتما به شمول پاکستان در باره مسایل افغانستان کار کند. گزینه های وجود دارد باید هزینه و سود را بسنجند. فکر می کنم که اگر افغانستان با ثبات و صلح آمیز باشد به سود تمام کشورهای منطقه خواهد بود.”

چقدر این پست مفید بود؟

روی یک ستاره کلیک کنید تا به آن امتیاز دهید!

میانگین امتیاز 0 / 5. تعداد آرا: 0

تا الان رای نیامده! اولین نفری باشید که به این پست امتیاز می دهید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *