شماری از عالمان دین، رهبران سیاسی و چهر‌های پرنفوس هزاره، حکومت افغانستان را به بی‌پروایی در قبال حملات هدفمند بر یک قوم و مذهب خاص متهم کرده و تأکید می‌کنند که هیچ‌یک از این حملات تاکنون از سوی حکومت پی‌گیری نشده است.
شیعیان افغانستان در چهار سال گذشته محور اصلی حملات داعش در این کشور بوده‌اند. بر اساس یک گزارش تحقیقی خبرنامه، در مدت این چهار سال، به‌شمول حمله‌ی گردیز و حمله‌های اخیر بر دو مرکز آموزشی در غرب کابل، گروه داعش 22 حمله‌ی تروریستی را بالای مراکز دینی و آموزشی شیعیان در افغانستان انجام داده است.
در نتیجه این حملات، حدود 626 هزاره (شیعه‌مذهب) کشته شده و حدود 1هزار و 139 تن دیگر زخمی شده‌اند. این آمارها نشان می‌دهد که بیشترین حملات بالای مراکز مذهبی شیعیان صورت گرفته و بیشترین آمار قربانیان نیز در این مراکز بوده است.
البته ذکر این نکته مهم است، آماری که از تلفات این حملات در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته، آمار واقعی نبوده و آمار حقیقی حملات داعش بر هزاره‌های افغانستان، بالاتر از این آمار پنداشته می‌شود. از سوی دیگر، خبرنامه عمده‌ترین خبرهایی که رسانه‌ای شده را جمع‌آوری کرده و ممکن است برخی از حملات کوچک گروه داعش بر هزاره‌ها از قلم باقی مانده باشد.
کشته شدن به جرم شیعه بودن
سالم حسنی، عضو شورای علمای شیعه افغانستان به‌خبرنامه تأکید می‌کند که «دشمنان مردم افغانستان قوت ما را در دانایی و علم‌جویی و ارزش‌های مدنی ما می‌دانند، آنان به خاطری‌که بتوانند مردم ما را ضربه بزنند، نقطه‌های قوت ما را در نظر گرفته است. قوم هزاره از لحاظ جمعیتی یک اقلیت در افغانستان شمرده می‌شود، اما در سطح ملی و بین‌المللی، به لحاظ دانایی و صلح‌خواهی که دارند، یکی از کتله‌های تأثیرگذار محسوب می‌شود.»
از سویی هم محمد ناطقی، یکی از مسئولین حزب وحدت اسلامی مردم افغانستان تأکید دارد که حمله بر مراکز آموزشی و مساجد و کشتن اطفال و دانش‌آموزان به لحاظ سیاسی، خلاف قانون جنگ، خلاف اخلاق و انسانیت است و پلیدی و پستی نفس دشمن را نشان می‌دهد.
صادق مدبر، رییس حزب انسجام ملی افغانستان و یکی از رهبران سیاسی مردم هزاره هم با انتقاد از حکومت می‌گوید که هیچ‌گاه خود را در قبال این حملات در برابر یک قوم خاص، مسوول ندانسته است.
آقای مدبر به خبرنامه گفت: «واقعا این دردآور است که از چند سال بدین‌سو گروه‌هایی تحت نام داعش بالای مراکز دینی و مذهبی و علمی مردم هزاره حملات متعددی را داشته است که دولت در این قبال مسوولیت خود را ادا نکرده است. حملاتی که پیش از این رخ داده است هم دولت عاملان آن را شناساسی نکرده و به محاکم نسپرده است. این نقطه ضعف و سوال جدی است که حکومت باید به آن پاسخ بدهد.»
عارف رحمانی، عضو رهبری شورای عالی مردمی جنبش روشنایی می‌گوید که حکومت تاکنون مسوولیت‌پذیری لازم را درباره جلوگیری از هدف قرار دادن و نسل‌کشی هزاره‌ها نداشته است. یکی دو اقدام سطحی(مسلح کردن برخی از اعضای مساجد هزاره، تقسیم برچی به دو حوزه و ناحیه) قابل قبول نیست.
او تأکید می‌کند که بی‌توجهی به امنیت هزاره‌ها، آنان را نسبت به حکومت مشکوک کرده، چون آنان بارها از مسوولان حکومتی افغانستان خواسته‌اند که چه کسان و گروه‌هایی هزاره‌ها را قتل‌عام می‌کنند؟ اما از سوی حکومت هیچ‌گاهی جواب قانع‌کننده نشنیده‌اند.
شورای علمای شیعه: حکومت به وعده‌هایش عمل نکرده
اعضای شورای علمای شیعه افغانستان می‌گویند که از نگاه دینی، حملات بر مراکز آموزشی و دینی، به‌نوعی محاربه با دین و خدا محسوب می‌شود؛ چون باعث ایجاد وحشت و دهشت در یک جامعه اسلامی می‌گردد.
سالم حسنی، یکی از اعضای شورای علمای افغانستان به خبرنامه گفت: «این اعمال، ضد بشری و ضد انسانی است که قطعا از نگاه دینی حرام می‌باشد.»
وی تأکید دارد، شورای علمای شیعه افغانستان در ماه جوزای سال جاری نشستی با رییس جمهوری غنی در مورد تأمین امنیت مراکز دینی و آموزشی شیعیان افغانستان داشته است. به گفته‌ی او در این نشست، رییس جمهوری افغانستان هدایت داده که یک طرح کمربندی برای مراکز دینی ولایت‌های مرکزی و مناطق شیعه‌نشین به‌شمول دشت برچی ایجاد می‌کند.
آقای حسنی گفت: «شورای علما جلسه‌ای که با رییس جمهوری در هشتم جوزا داشت، هدایت مشخص رییس جمهور این بود که باید کمربند امنیتی ایجاد شود، و امنیت غرب کابل درست گرفته شود که در آن‌جا معین ارشد امنیتی، ستاد ارتش و رییس گارنیزیون کابل حضور داشت و قرار شد که آنان این تدابیر را بگیرند، اما متأسفانه شاهد عملی شدن این تدابیر نبودیم و این اتفاق ناگوار رخ داد.»
شورای علمای شیعه افغانستان تأکید دارد که از حکومت انتظار دارند به وعده خود که ایجاد کمربند امنیتی در مراکز دینی و آموزشی شیعه‌نشین افغانستان است، عمل کند.
تشکیل سامانه امنیتی هزارگی
شماری از رهبران و متنفذان هزاره تأکید دارند، گروه‌هایی که این قوم خاص را در افغانستان مورد هدف قرار می‌دهد، آدرس مشخصی ندارد که بتوان با آنان عمل متقابل را انجام داد. با این حال تأکید آنان این است که باید استحکامات و امنیت مراکز دینی و آموزشی مناطق آسیب‌پذیر و شیعه‌نشین بالا برود.
محمد عارف رحمانی، عضو رهبری شورای عالی مردمی جنبش روشنایی تأکید می‌کند که حکومت باید با مشارکت واقعی جامعه جهانی، یک واحد مبارزه با گروه‌هایی که هزاره‌ها را هدف قرار می‌دهند، تشکیل دهد.
او تصریح می‌کند که این واحد باید به تمام معنا هزارگی و البته تحت نظارت ریاست امنیت ملی و نمایندگان ناتو باشد. به گفته‌ی او، این واحد باید در سطوح پلان‌گذاری، استخباراتی و عملیاتی، اشراف کامل بر نیروهای تروریستی که هزاره‌ها را هدف قرار می‌دهند، داشته باشد.
آقای رحمانی در عین حال تأکید می‌کند: «اگر حکومت افغانستان در این قبال بی‌مسوولیتی می‌کند، هزاره‌ها نباید مانند یک جامعه مرده و بی‌عرضه و تسلیم‌شده عمل کند. آنان باید خود یک “سامانه امنیتی” بسیار قوی را که شامل بخش‌های کشفی، پلان‌گذاری و عملیاتی هست را بسازند! دفاع از جان و مال و ناموس یک وجیبه شرعی است. چون در حال حاضر خون ما به اندازه ریختن خون یک حیوان هم ارزش ندارد! وقتی ما چنین سامانه را بسازیم، دیگر پنجاه تا شصت درصد امنیت‌مان تأمین می‌شود.»
از سوی هم محمد ناطقی، یکی از مسئولین حزب وحدت اسلامی مردم افغانستان می‌گوید که اگر حکومت در قبال این کشتار، غیرمسوولانه عمل می‌کند، باید مردم، خود در قبال تأمین امنیت‌شان دست به کار شوند.
در عین حال صادق مدبر، یکی از رهبران سیاسی مردم هزاره و رییس حزب انسجام ملی افغانستان تأکید دارد که «اگر دولت در این مورد کاری نکند، مردم خود تصمیم خواهند گرفت و این برای دولت خطرناک خواهد بود و شیرازه وحدت ملی برهم خواهد خورد.»