او سالهای اول زندگی خود را در بمببارانهای کابل گذراند و تلاش کرد تا در یک کمپ پناهندگی زنده بماند. بنابراین هنگامی که «وحید آرین» در سن 15 سالگی توسط پدرش به بریتانیا فرستاده شد، این کودک افغان میدانست که باید برای زندگیاش کاری انجام دهد.
باوجود رؤیای یک دکتر بزرگ بودن، این کار غیرممکن به نظر میرسید، اما او حاضر به رها کردن این فکر نبود؛ در کنار کار کردن، تحصیلات خود را ادامه داد.
او زمانی مصممتر به رؤیایش فکر کرد که برای ادامه تحصیل در بخش طب به کالج کمبریج راه یافت.
زمانی که آرین به عنوان دکتر اناچاس(NHC) از این رشته فارغ شد، سوگند یاد کرد چیزهایی را که مردماش از دست داده و هنوز باعث رنج کشورش است، بازگرداند.
بنابراین، او چهار سال قبل آرین تلهیل (Arian Teleheal) را تأسیس کرد. این مرکز یک مؤسسه خیریه است و این امکان را به پزشکان بیکار در بخش اناچاس فراهم میکند تا در کشورهای جنگزده با مبادله مشاوره در گوشیهای هوشمند خود کار نمایند.
سرویس پیامرسانی که دهها زندگی را نجات داده، توسط سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شده است، و در اوایل ماه جاری، دکتر آرین جایزه بینالمللی صلح روتاری را به دست آورد که از افرادی که جوامع را در سراسر جهان جمع میکنند، ستایش میکند.
شب گذشته دکتر آرین، که این خیریه را با همکارانش در دانشگاه اینتری، شفاخانه لیورپول توسعه داده است، گفت: “من آرین تلهیل را تأسیس کردم تا مردم در شرایط وحشتناک بتوانند با استفاده از فنآوری، از سلامت جهان استفاده کنند. با این حال، ما نیز جوامع را به هم وصل میکنیم”.
دکتر آرین، متولد سال 1983 در کابل است. او کودکی خود را در دوران جنگ افغانستان و شوروی، در زیرزمینی که پیوسته گلوله و موشکها از آن میگذشت، سپری کرد.
زمانی که او پنج سال سن داشت، پدر عتیقه فروشاش، تاج محمد، خانوادهاش را به خاطر امنیت نسبتا خوب به پاکستان برد.
اما این سفر هفت روزه تا مرز، در کوهها خطرناک بود. او گفت: “ما سه بار مورد حمله قرار گرفتیم ـ بدترین آن زمانی بود که توسط یک هلیکوپتر جاسوسی شناسایی شدیم و در عرض چند دقیقه، موشک پرتابشده هواپیما به ما رسید”.
“تمام چیزی که به یاد دارم، فقط گرد و غبار زیاد و سقوط موشک به طرف ما است. به طرز معجزهآسایی، ما زنده ماندیم”.
آنها را به کمپ مهاجران در پیشاور بردند، اما شرایط دشواری بود. هر ده نفر آنها ـ پدر و مادر و هفت خواهرش ـ در یک اتاق با غذای کم و بدون بهداشت زندگی میکردند. همه آنها مبتلا به مریضی ملاریا بودند و وحید هم از مریضی سل رنج میبرد.
اما این چیزی بود که سبب شد رویای دکتر شدن و تحصیل در رشته طب در وجود او ریشه بگیرد ـ پزشک کمپ به او یک کتاب رساله قدیمی و استتوسکوپ داد؛ به این خاطر که او هیچ اسباب بازی نداشت.
سه سال بعد، آنها به کابل برگشتند و او با گوش دادن به سرویس جهانی، به آموختن انگلیسی پرداخت.
سپس زمانی که او 15 سال سن داشت، پدرش خانه خود را فروخت و مبلغ 10 هزار دالر به قاچاقبری پرداخت تا پسرش را به خارج از کشور بفرستد.
او با صد دالر و یک شماره تلفن از دوستی که در لندن زندگی میکرد، به این کشور رسید.
آرین با رسیدن به لند، در یک دکان وظیفه گرفت، اما زمانی که از رؤیای دکتر شدن با دوستاناش صحبت میکرد، آنها میگفتند “فراموشش کن”.
او قادر نبود در کنار کارش که باید پول آن را به فامیلاش میفرستاد، به مکتب نیز برود. او با استفاده از کتابهای خودآموز درسی جیسیاسای(GCSE) تلاش کرد که درسها را بیاموزد.
دکتر آرین، که در حال حاضر با همسرش داوینا و پسر دو سالهاش زین در چستر زندگی میکند، سرانجام در یکی از 5 کالج درجه یک، قبل از درخواست برای ترنتی هیل، کمبریج، به سطح A دست پیدا کرد.
دکتر آرین روزی را که به او پیشنهاد تحصیل در رشته طب شده بود را به عنوان “یکی از شادترین روزهای زندگیاش” میداند.
او در سال 2012 به عنوان یک دکتر شایسته شناخته شد و دو سال بعد، تلهیل را راه اندازی کرد که اکنون بیش از 100 پزشک متخصص (NHS) را با شفاخانهها در افغانستان، سوریه، اوگاندا، آفریقای جنوبی و نایجریا وصل میکند.
دکتر آرین از گرفتن معاش از خیریه خودش خودداری میکند و به جای آن، در تعطیلات آخر هفته برای پرداخت صورتحسابها به عنوان وکیل در A&B کار میکند.
او میگوید: “آرین تلهیل برای نجات جان انسانها است، اما این بیشتر از چیزی است که گفته شده. من در مورد NHS حساس هستم و این فرصت تحمیلشده باعث به تحقق پیوستن رویای من است”.
نویسنده: لیز هول
منبع: دیلی میل