قرار است افغانستان بار دیگر تمرین دموکراسی کند و مردمش را در قدرت و سیاست شریک سازد؛ روندی که حالا به نظر شهروندان افغانستان، کمتر به روند انتخابات و شایستهسالاری میماند و بیشتر بازار نمایش قدرت و ثروت است.
با آغاز روند ثبتنام نامزدان انتخابات پارلمانی و شوراهای شهرستانها از پنجم جواز، نحوه ثبتنام نامزدان احتمالی انتخابات پیشرو و رفتن آنها به سوی کمیسیون مستقل انتخابات، با حاشیههای پر سر و صدایی همراه بوده است.
کاروان موتر
در یکی از حاشیههای ثبتنام نامزدان انتخاباتی، رفتن «مسلم شیرزاد»، گوینده مشهور تلویزیونی با کاروانی از حامیانش به سوی کمیسیون مستقل انتخابات، خبرساز شد.
کاربران رسانههای اجتماعی رفتار آقای شیرزاد و حامیانش را «قومندانمآبانه» و «مافیامآبانه» عنوان کرده، از آن به شدت انتقاد کردند. به باور این کاربران، آقای شیرزاد با قطار کردن موترها، به مردم نمایش قدرت داده و این نمایش در صورتی که او به عنوان نماینده مردم برگزیده شود، بدتر خواهد شد.
در پاسخ به این انتقادها، مسلم شیرزاد گفته است که «منتقدین را دوست داریم، حسودان را بیشتر؛ یکی پختهتر میسازد، دیگری مصممتر»
اما کار تنها به مسلم شیرزاد ختم نشد، بلکه «مسلم شیرزاد را بگو گوشه شو که فرهاد مجیدی آمد».
این جمله کنایهآمیز کاربران رسانههای اجتماعی در واکنش به کاروان حامیان موترسوار آقای مجیدی است که او را برای ثبتنام نامزدی در انتخابات پارلمانی، در مسیر حرکت به سوی کمیسیون انتخابات در ولایت هرات همراهی کردند.
در پی مانورهای انتخاباتی آقای مجیدی نیز خیلی از کاربران نوشتهاند که او و امثال آنها با چنین نمایشها، مردم را به تمسخر گرفتهاند.
کاروان بایسکل
به دنبال این دو نمایش که تنفر و انزجار کاربران رسانههای اجتماعی را برانگیخت، اما کاروان بایسکل یکی از نامزدان احتمالی انتخابات پارلمانی در ننگرهار، از این انزجارها کاست و با استقبال مردم روبرو شد.
«شکرالله مشکور»، یکی از فعالان مدنی ننگرهار در تاریخ ۱۵ جوزا با کاروانی از حامیانش، با بایسکل برای ثبتنام نامزدی به سوی کمیسیون مستقل انتخابات در شهر جلالآباد رفت؛ رفتاری که با استقبال مردم مواجه شد.
نماینده ملت باید همانند اعضای همان ملت باشد!
کاروان بایسکلسوار برای مردمی که همواره در معرض آزار و اذیت کاروانی از موترهای مقامات دولتی افغانستان بودهاند، چیزی تازه و جدید بود و آنها را به وجد آورد؛ اما اینکه چرا یک نامزد احتمالی انتخابات پارلمانی از این شیوه سود جسته؟ خودش میگوید: «نماینده ملت باید همانند اعضای همان ملت باشد. او باید به مردمش این حس را بدهد که او همطراز با مردم است و همیشه در کنار آنها است و صدای آنهاست».
مبارزه با فساد امکانات نمیخواهد
شکرالله مشکور که خود را به نمایندگی از مردم ننگرهار نامزد انتخابات پارلمانی کرده، میگوید که یکی از دلایل رفتنش به سوی کمیسیون مستقل انتخابات با بایسکل، کمپاین مبارزه با فساد است.
او خاطرنشان کرد: «پیام من مشخص است، من سالها با دوستانم برای برچیدن فساد تلاش کردیم و از سادهترین چیزها استفاده کردیم. خواستم به مردم بگویم که بلند کردن صدا ضد فساد و تبعیض، امکانات نمیخواهد، و همه باید به آن در حالی که است، نه بگویند».
این نامزد احتمالی انتخابات پارلمانی از ولایت ننگرهار میافزاید که راهکارهای مشخصی برای مبارزه با فساد دارد و اگر نماینده انتخاب شود یا هم نشود، فرقی نمیکند و او بر بر عملیسازی آن راهکار میکوشد.
او میگوید که یکی از راههای مبارزه با فساد در افغانستان، قانون مصونیت افشاگران است. آقای مشکور استدال میکند که با عملیسازی قانون مصونیت افشاگران، شهروندان به افشای مفسدان میپردازند و دیگر ترسی از مفسدان نخواهند داشت.
آقای مشکور اضافه میکند که تمام کشورها این قانون را دارند، اما افغانستان که جایگاه چهارمین کشور فاسد جهان را دارد، قانون مصونیت افشاگران را ندارد.
جایگزینی برای آلودهکنندههای محیط زیست
آقای مشکور در مورد دلیل دیگر استفاده از کاروان بایسکل میگوید: «دلیلی دیگر این است که محیط زیست به شدت آلوده شده و همه پا به سوی تجملات برمیدارند و برای تعدادی این ذهنیت به میان آمده که باید بیشتر از موتر …. استفاده کنی، در حالی این وسایط هر روز سبب مرگ میشوند. من اگر در انتخابات پیش رو کامیاب هم نشوم، پیامم به افراد آگاه این است که به محیط زیست سالم و سلامت مردم فکر کنند و به فکر پیدا کردن شهرت کاذب نباشند.»
وی تأکید میکند که متعهد است در صورتی که به عنوان نماینده مردم انتخاب شود، برای داشتن محیط زیست سالم تلاش میکند.
این نامزد احتمالی انتخابات پارلمانی از ولایت ننگرهار میگوید: «برای داشتن محیط زیست سالم باید از وسایط آلودهکننده استفاده نشود و به جای آن، از وسایط و وسایلی که کمتر آلودگی تولید میکنند، استفاده شود و من این را از خودم و تیم حامیانم آغاز کردم.»
این در حالی است تمایل مردم افغانستان به داشتن موتر شخصی افزایش یافته و هر روز در بزرگشهرهای این کشور، به شمار موترها افزاده میشود؛ چیزی که سبب نگرانی آگاهان محیط زیست در این کشور شدهاست.
به اساس آمار ارایه شده، بیش از ۵۰۰ هزار موتر تنها در شهر کابل، که زمانی برای گشتوگذار ۳۰ هزار موتر ساخته شده بود. رفت و آمد دارند. با این وجود قرار است به زودی ۶۶ هزار موتر فرمان دستراسته از چرخه ترافیک خارج شده و اوراق شوند.
شکرالله مشکور کیست؟
شکرالله مشکور، یکی از فعالان اجتماعی و مدنی ننگرهار و باشنده شهرستان سرخرود این ولایت است. او میگوید که تولدش همزمان با مهاجرت خانوادهاش به سوی پاکستان بودهاست.
شکرالله که حالا ۳۷ سال سن دارد، کودکیاش را در پاکستان و در کمپهای مهاجرین افغان سپری کرده و در ده سالگی، زمانی که حکومت طالبانی در افغانستان برقرار بود، دوباره به افغانستان آمده است.
او میگوید: «حکومت طالبانی که به نام امارت اسلامی بود، روزنهامیدی بود که فکر میکردیم جنگها تمام میشود و بیبندوباریها خاتمه مییابد اما….»
این فعال جامعه مدنی خاطرنشان میکند که برخلاف انتظار خانوادهاش، طالبان گروهی نبود که آنها در مورد آن فکر میکردند و به آن امید به افغانستان برگشتند: «با آمدن به افغانستان، رؤیاها و دیدگاههای ما عوض شد. ما طالبان را گروه افراطی یافتیم، گروهی که به نام اسلام بودند.»
او میگوید که همین تغییر دیدگاه و مخالفت با طالبان سبب میشود که او پدرش را نیز از دست دهد.
سرپرستی خانواده
شکرالله از لیسه چک نوری از جلالآباد فارغ شده و بعد از فراغت، آموختن را ادامه داد و راهی دانشگاه ساینس و تکنالوژی که در زمان طالبان فعال بود، شد. او میگوید: «در این دانشکده و براساس مقررات طالبان، مجبور شدم یک سال زبانی عربی بخوانم.»
اما بعد از درگذشت پدرش، شکرالله نتوانست تحصیلاتش را در رشته تکنالوژی و عربی ادامه دهد. او سرپرست خانواده 10 نفری پدر شد؛ کسی که باید به جای پدر به امور خانه و خانواده میرسید و فرزندان پدر را حمایت میکرد.
ولی شکرالله بعد از سقوط حکومت طالبان، وارد دانشگاه ننگرهار شد و رشته وترنری خواند. او در سال ۲۰۰۳ مدرک لیسانسش را از این دانشکده گرفت و به عنوان یک فعال اجتماعی به تمام معنا در اجتماع ظاهر شد.
او میگوید: «در کنار فعالیتهای اجتماعی، تلاشم این بود که ظرفیت علمی خود را بالا ببرم؛ از اینرو من در کورسهای آموشی شرکت میکردم که یکی از آنها خواندن BBA است که از سوی سویس برگزار شده بود.»
شبکه افغانی مبارزه با فساد
شکرالله با دوستانش در سال ۲۰۱۱ شبکه افغانی مبارزه با فساد را تاسیس کردند؛ نهادی که حالا عضویت سازمان ائتلاف بینالمللی مبارزه با فساد را دارد.
این شبکه در سراسر افغانستان ۱۸ هزار عضو دارد و در زیر مجموعه آن ۱۲۸ نهاد دیگر در بخشهای مختلف فعالیت میکنند.
با این وجود، به گفته آقای مشکور، تمام کسانی که در این نهادها همکاراند، به گونه داوطلبانه فعالیت میکنند و برای برنامههایی که این شبکه راهاندازی میکند، از پول خودششان هزینه میپردازند.
به هر حال شبکه مبارزه با فساد از سال ۲۰۱۱ تا کنون در سراسر افغانستان برای مبارزه با فساد، آگاهیدهی کرده و فعالیتهای ورزشی را نیز راهاندازی کرده است.
به گفته مسئولان این شبکه، یکی از مهمترین کارهای آنها، افشا کردن قضیه فساد مالی کابلبانک بودهاست. از فعالیتهای دیگری که مسئولان شبکه افغانی مبارزه با فساد نام میبرند، طرح ایجاد مرکز عدلی و قضایی مبارزه با فساد است.
این طرح در زمان حکومت حامدکرزی رییسجمهور قبلی رد شد و در دوران کاری اشرف غنی با اندک تغییر منظورشده و مرکز عدلی قضایی ایجاد شد.
شکرالله مشکور، مؤسس این شبکه میگوید: «باور ما این است که نهادهای عدلی و قضای نمیتوانستند به تنهایی از پس افراد مافیا و زورمند برآیند؛ از اینرو ایجاد مرکز عدلی و قضایی یکی از ضرورتها بوده و است.»
معرفی شخصیتهای شفاف
یکی از کارهایی که آقای شکرالله مشکور در قالب شبکه افغانی مبارزه با فساد، برای محو فساد در افغانستان انجامداده، معرفی افراد به عنوان شخصیتهای شفاف بوده است.
برای اولین بار شبکه افغانی مبارزه با فساد و اداره افغانى دیدهبان ضد فساد در سال ۱۳۹۲ برای جلوگیری از فساد، شخصیتهای شفاف را به معرفی گرفت و تندیس شفافیت را به آنها اهدا کرد.
آقای مشکور میگوید که مجازازت فاسدان و تقدیر از اشخاصی که فساد نمیکنند و به وظایفشان در قبال مردم صادق اند، یکی از راههای مهم و اساسی مبارزه با فساد است.
به هر حال، با آنکه شکرالله مشکور میگوید که ۱۲ سال به صورت جدی برای ریشه کن کرده فساد تلاش کرده، اما تاکنون خودش با آنکه در نهادهای مختلف کار میکند و معاش خوب هم دارد، در خانه کرایی زندگی میکند و مقدار زیادی از درآمدش را صرف مبارزه با فساد کرده است.
افزودن دیدگاه