کمیسیون حقوق بشر افغانستان می‌گوید، خشونت علیه زنان و کودکان در این کشور نسبت به سال گذشته 11 درصد افزایش داشته است. بر اساس گزارش حقوق بشر، در سال مالی 96 در افغانستان 4340 مورد خشونت علیه زنان ثبت شده است که از این میان، 228 مورد آن خشونتهای جنسی بوده است.
گرچند کمیسیون حقوق بشر در گزارش خود سن زنان مورد خشونت را تفکیک نکرده، اما چندی پیش فعلان جامعه مدنی از ولایت تخار 97 مورد آزار جنسی کودکان را گزارش کرده بودند. از میان این 97 مورد، 55 مورد آن بالای دختران و 42 مورد دیگر بر پسران رخ داده است.
به گفته فعلان مدنی در ولایت تخار، سالانه صدها مورد آزار و اذیت جنسی کودکان به پولیس گزارش داده می‌شود، اما به گفته آن‌ها، به دلیل فشارهای زورمندان، پولیس چندان میل به پیگیری پرونده‌های خشونت علیه کودکان را ندارد و سالانه پروندهای محدودی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
اما روان‌شناسان می‌گویند، سوءاستفاده‌های جنسی کودکان تاحدی ریشه در «بچه‌بازی» و «فقر» دارد که خانواده‌های فقیر نمی‌توانند به درستی از فرزندان‌‌شان حمایت کنند. به گفته متخصصان رفتار کودکان، خانوادها در افغانستان اطلاعات کمی از اذیت و آزارهای جنسی کودکان‌شان دارند و همچنین به کودکان نیز آموزش رفتارهای جنسی داده نمی‌شود، تا آن‌ها بتواند از خود دفاع کنند.
علایم کودک‌آزاری
اگر علائم ذیل بدون وجود علت مشخص در کودکان دیده شود، پدر و مادرها درباره یافتن دلیل آن کوشا باشند:
- پرخاش‌گری و خشونت بدون دلیل؛
- انزوا، در خود رفتن، سکوت و تلخی؛
- از دست دادن دوستان؛
- خودداری از مکتب رفتن؛
- همیشه نگران است و با کوچک‌ترین صدا یا اتفاقی، پریشان می‌شود؛
- خودآزاری و آسیب زدن به خود؛
- فرار؛
- خودکشی؛
پیش‌گیری
پدر و مادرها می‌توانند بدون به کار بردن عنوان آزار جنسی، پنج نکته اساسی را به کودکان خود (پنج تا ۱۱ سال) یاد بدهند. برای چنین آموزشی، پدر و مادرها نیاز ندارند که وارد گفت‌وگوهای دشوار شوند یا فکر کنند چطور می‌توانند چنین موضوع حساسی را به کودک خود یاد بدهند.
کودک باید حتما مفهوم عضو خصوصی را یاد بگیرد. هر چیزی که با لباس (زیرپوش، شورت، زیرشلواری) پوشانده شود، عضو خصوصی است. هیچ‌کس حق ندارد به آن‌ها دست بزند، هیچ‌کس حق ندارد که بخواهد آن را ببیند، هیچ‌کس حق ندارد درباره آن با شما حرف بزند. اگر چنین اتفاقی افتاد، کودک باید نه بگوید و بعد آن‌را با پدر و مادرشان در میان بگذارد.
ـ نکات اساسی
- به کودک یاد بدهید فقط موقع حمام، پدر و مادر و موقع درمان، پزشک یا پرستار اجازه دارند به بدن او دست بزنند، به شرط این‌که قبلا حتما از کودک اجازه بگیرند؛
- بدن کودک فقط متعلق به خودش و اختیار بدنش فقط دست خودش است؛ نه هیچ‌کس دیگر؛
- نه گفتن حق کودک است؛
- رازهای بد نباید راز بمانند؛
- کمک بخواه؛ همیشه کسی هست که کمک کند.
درباره آموزش کودکان کتابی به نام «من همه را دوست دارم اما» در زبان فارسی نیز وجود دارد.
درکنار ای‌نها، بهترین راه این است که پدر و مادرها از کودکان‌شان حمایت کنند و مهارت‌های اجتماعی را به به درستی به آن‌ها یاد دهند.