زلمی رسول یکی از نامزدان پیشتاز انتخابات سال 2014 میلادی و وزیر خارجه پیشین در حکومت حامد کرزی، دارای دیدگاه های خواندنی نسبت به وضعیت موجود و انتخابات آینده است. او اخیرا در گفتگو با طلوع نیوز در مورد سیاست افغانستان صحبت کرده است.
آقای رسول در این برنامه در مورد انتخابات و صلح افغانستان صحبت کرده که «خبرنامه» به مهمترین نکات صحبت‌های زلمی رسول پرداخته است.
تقلب وحشت ناک
“انتخاباتی که در سال 2014 برگزار شد ما در آن از هر نقطه نظر متاسفانه شاهد یک تقلب بسیار وحشت ناک بودیم و این تقلب به سویه‌ای بود که افغانستان را به سوی یک وضعیت خراب می برد. سرانجام آمریکا و ملل متحد در این انتخابات دخالت کردند و حکومت وحدت ملی را ساختند که البته این حکومت از نظر قانون زیاد مشروعیت نداشت. اما برای این که نگذاریم افغانستان با توجه به مشکلاتی که داشتیم، به سوی یک بحران برود، من فکر کردم که بهتر است به حکومت وحدت ملی فرصت بدهیم تا بتواند براساس تفاهم‌نامه تشکیل این حکومت به وظایفی که برایش سپرده شده عمل کند. برخی دوستان از من خواست که به میدان براییم اما من گفتم اگر حکومت وحدت ملی بتواند ثبات را در افغانستان تامین بسازد ما کدام ادعای دیگری نداریم.”
اپوزسیون
“مشکل این بود که ما در دور دوم انتخابات با داکتر صاحب عبدالله بودیم. داکتر عبدالله خودش جزیی از حکومت وحدت ملی بود…ما نتوانستیم، خصوصا در شروع و در سال های اول امکانات ساختن یک اپوزسیونی که راستی اپوزسیون باشد و از تنها یک قوم، یک جبهه و یک حزب نمایندگی نکند، مشکل بود و بدست نیامد. از این خاطر صبر کردیم و موفق نشدیم.”
خیانت به آرای مردم
“یک تجربه بسیار کلانی که از انتخابات سال 2014 بدست آوردیم این است که گفته می شد که افغانستان برای دموکراسی آماده نیست اما وقتی که به انتخابات اشتراک کردیم و برای مبارزات انتخاباتی در اطراف افغانستان رفتیم، دیدیم مردم به بسیار جدیت و صمیمیت از مبارزات انتخاباتی حمایت کردند.
https://youtu.be/672XGDh902Y
مردم افغانستان پرنسیب دموکراسی را پذیرفته اند. خطر را پذیرفتند، نفر کشته شد، انگشت ها بریده شد. اما خود موسساتی که آنها تحصیل کرده بودند و آنها باید رای مردم را به حقیقت تبدیل می کردند، به رای مردم خیانت کردند.”
دموکراسی
“در انتخابات گذشته جوانان ما بسیار فعال بودند، خانم ها در انتخابات شرکت داشتند و همین بود که به انتخابات ارزش بیشتر داده شد. مجادله ما بر این است که دموکراسی یا اراده مردم افغانستان که توسط انتخابات تمثیل می شود، در آینده از بین نرود. اگر چه که دموکراسی بهترین راه حل نیست اما راه حل دیگری در افغانستان برای تبدیل قدرت وجود ندارد.”
وضعیت کنونی
“من فکر می کنم که افغانستان هیچ وقت در تاریخ معاصر خود مقابل این طور یک خطر کلان که فعلا قرار دارد قرار نداشته است. در گذشته ما مشکلات زیادی دیدیم اما دوست و دشمن مشخص بود. اگر گروپ های مختلف در افغانستان می جنگیدند، به نام افغانستان جنگ می کردند، امروز تهدید ما تهدید داخلی است. وحدت ملی ما صدمه کلان دیده است و این برای افغانستن یک زهر است. نه تنها وحدت بین اقوام بلکه وحدت بین الاقوام هم صدمه دیده که نتایج آن قابل مشاهده است. امنیت ما بدتر شده، اقتصاد ما تقریبا به صفر رسیده. هزاران سرمایه گذار خُرد و بزرگ افغانستان را ترک کرده و در کشورهای خارج سرمایه گذاری می کنند.”
حرکت عاجل
“حکومت وحدت ملی یک حرکت عاجل بود مثلی که یک مریض را یک دفعه دوای عاجل برایش می دهید. در تفاهم نامه تشکیل این حکومت گفته شده بود که این حکومت برای دو سال است و در این دو سال انتخابات می شد، قانون اساسی تغییر می کرد و بر اساس آن یک حکومت نو تشکیل می شد ولی هیچ یک آن عملی نشد.”
حاکمیت حامد کرزی
“در زمان حکومت حامد کرزی مطبوعات افغانستان آزاد شد، وحدت ملی تحکیم شد، با وجود روابط نزدیک با آمریکا و حضور نظامیان آن کشور در افغانستان باز هم سیاست خارجی ما مستقل بود و روابط خوبی با کشورهای همسایه و منطقه داشتیم. اما در جمله نقاط منفی که در زمان حکومت حامد کرزی وجود داشت این بود که در آن زمان بنا بر مجبوریت های امنیتی به زیربناهای اقتصادی توجه کافی نشد. با آن هم بیشتر پروژه های اقتصادی که در حال حاضر افتتاح و عملی می شود، در زمان کرزی و یا پیشتر از آن سرمایه گذاری شده بود…در حال حاضر اما فکر می کنم که روابط حکومت فعلی با برخی از کشورهای منطقه خوب نیست. ما در این منطقه زندگی می کنیم و در آینده هم زندگی می کنیم. این حیاتی است که با کشورهای منطقه روابط خوبی داشته باشیم اما داشتن روابط خوب به این معنی نیست که از منافع ملی خود دفاع نکنیم.”
قناعت پاکستان
“ما کوشش خود را کردیم، اگر چه دستگاه سیاسی پاکستان خوب می فهمید که ثبات در افغانستان به دراز مدت به سود پاکستان است ولی متاسفانه دستگاه نظامی و استخباراتی پاکستان به دلایلی که خودشان داشتند به این نتیجه رسیده بودند که از طالبان که مربوط پاکستان هستند یک استفاده ابزاری در افغانستان کنند. البته که یک حصه‌ی آن مشکلاتی است که پاکستان با هند دارد و هیچ وقت حاضر نشد که یک حرکتی سازنده را در آوردن صلح در افغانستان انجام دهد. با این حال وضعیت در حال حاضر فرق کرده و امکان دارد با فشارهای که به پاکستان وارد شده، این فشار ها در گذاشته نبود. امیدوار هستیم بر این که صلح یگانه راهی است که برای آینده افغانستان داریم.”
هزینه صلح
“این تصمیم مردم افغانستان است که آماده پرداختن کدام قیمت است. در ابتدا باید در افغانستان اجماع ملی در مورد صلح صورت بگیرد که خارجی ها بتوانند در این زمینه کمک کنند.”
افزودن دیدگاه