تیم پانزده نفری افغانستان که نایب قهرمانی را در پنجمین دور مسابقات بین المللی تکواندو به دست آورد، شامل ۵ دختر ورزشکار بود که تمام این دختران برای افغانستان مدال طلا آوردند. فرشته حسینی، معصومه حبیبی، تمنا فروتن، فرزانه فروتن و نرگس عرفانی شامل این فهرست می باشند.
در این رقابت ها تیم تکواندوی برزگسالان و نوجوانان افغانستان به شمول تیم تکواندوی قوای هوایی شرکت نموده بودند.
پنجمین دور مسابقات تکواندو برای دو روز به میزبانی هند برگزار شده بود ، در این مسابقات ورزشکاران کشورهای هندستان، ایران، افغانستان، پاکستان، اردن، نیپال، کانادا…. به رقابت پرداختند که دهلی جدید به مقام قهرمانی دست یافت و افغانستان به نایب قهرمانی رسید.
معصومه حبیبی
معصومه حبیبی نوجوان هفده سال افغان است که توانسته با شرکت در مسابقات هند با گرفتن مدال طلا برای افغانستان افتخار آفریند.
رشته ورزشی این نوجوان افغان تکواندو است. او به خبرنامه می‌گوید که از کودکی به ورزش علاقه داشته و به سختی توانسته در جامعه سنتی افغانستان به این رویایش برسد و ورزش نماید.
او می‌گوید: «از کودکی به ورزش به خصوص تکواندو علاقه داشتم و همیشه تلاش می‌کردم که آن را بیاموزم. اما با موانع مختلف روبرو می‌شدم.» او از جمله مهاجران افغان مقیم ایران بوده و می‌گوید که در ایران با ان که زمینه ورزش برایش فراهم بود، اما هزینه‌های سنگین برای مهاجران مانع می گردید تا نتواند ورزش نماید.
معصومه پس از آن که با خانواده‌اش به افغانستان برگشت، با مانع دیگری روبرو گردید. او اضافه می‌کند: «افغانستان آمدیم کمی از مشکلات حل شد، ولی مشکل دیگری وجود داشت که دختران به راحتی نمی‌توانستند ورزش کند.» او می‌گوید با این موانع مبارزه می‌کند و از اولین روز‌های که به ورزش روی آورده برای تمرین همیشه دروغ می‌گفته است.
این دختر افغان می گوید که : «طبعن در جامعه سنتی افغانستان برای خیلی از خانواده‌ها ورزش کردن دختران خوب نبود و خانواده من نیز در ابتدا مخالفت داشت. به یاد دارم که در اوایل به بهانه کورس رفتن از خانه برای تمرین می‌رفتم و خیلی بعد‌ها خانواده خبر شد، به من می گفتند که شرم است که دختر ورزش کند.»
معصومه تاکید می کند با تمام مخالفت‌ها تلاش می کند و نمی‌گذارد موانع باعث قطع ورزش او شود. به مادرش التماس می کند که موافقت پدرش را جلب کند و بگذارد که او ورزش کند. او می گوید که :”مادرم را به یک شکلی طرف‌دار خودم کردم؛ اما من از آن به بعد گوشه‌گیر شدم، وقتی در کوچه بیرون می‌شدم پسران صدا می‌کردند که با هم مبارزه کنیم تا قبول کنم که تو ورزش را یاد گرفته ای و حرفهای دیگر…”
او می‌گوید از این وضع خیلی خسته شده اما همچنان استوار خواهد ماند.
ورزش مخفی
حبیبی می‌گوید که او آنقدر به ورزش علاقه داشته که برای یافتن محلی برای ورزش بسیاری محلات را زیر و رور کرده است. او می گوید که : «در افغانستان حتا در کابل در اوایل کلپ برای دختران وجود نداشت. من به چندین کلپ رفتم با مسوولانش صحبت کردم، بسیاری‌ها نپذیرفتند و در نهایت موفق شدم که یک کلپ را پیدا کنم. ولی مسوول آن کلپ نیز برای من شرط تعیین کرد. او از من خواست که به شرطی او را تمرین می‌دهد که خودش بتواند دختران دیگر را به کلپ بیاورد تا او بتواند یک زمان مشخص برای تمرین آن ها اختصاص دهد.»
او می‌گوید که برایش سخت بوده تا توانسته برای خودش هم‌تیمی پیدا نماید. این ورزشکار افغان می گوید که: «در کورس و مکتب و با هر دختری که کمی شناخت داشتم صحبت کردم و آنها را برای آمدن به کلپ تشویق می‌کردم و در نهایت موفق شدم که چند دوستم را با خودم به کلپ ببرم. در اوایل ما همه مخفی تمرین می‌کردیم.»
گرفتن وام
حبیبی می‌گوید که آن ها با تمام مشکلات و مخالفت‌ها تمرین می‌کنند و تا حرفهای شوند. نبود کلپ مشخص برای دختران، نبود مربی زن، سنتی بودن جامعه و موارد دیگر از مشکلاتی بود که او را رنج می داد. مشکلات مالی معصومه حبیبی مسئله دیگری است. او حتا برای اشتراک در مسابقات هند، به صورت مخفیانه، قرضه گرفته بود. در این باره خانم حبیبی می گوید که: «خیلی زحمت کشیدم تا این جا رسیدم و یکی از راه‌های اثبات توانایی من در ورزش رفتن به مسابقات خارج مرزی و کسب مدال بود. ولی من برای رفتن به ورزش نیز به پول نیاز داشتم. چون هزینه سفرخرج به دوش خود ما بود.» او تاکید می‌کند که برای اشتراک به مسابقات هند، چهار‌و نیم صد دالر را از خانواده‌اش به گونه پنهانی قرض کرده است و آن را مصرف سفرش کرده است.
او اضافه می‌کند: «در جریان مسابقات همه‌اش به این فکر می‌کردم که اگر برنده نشوم، چه کار کنم. روحیه ام خیلی بد می‌شد. حالا شاید بتوانم با فروختن مدالم این قرض را برآورده سازم.»
او می‌گوید که پدرش شغل ثابت ندارد. معصومه سه برادر و یک خواهر دارد که همه آنها کوچک‌تر از او می باشند. یکی از برادرانش یازده ساله و دیگرش سه ساله است و خواهرش هفت سال دارد که دارنده کمربند آبی می باشد و با او تمرین می‌کند. خانم حبیبی می گوید که امید دارد که وضع بهبود یابد تا دختران دیگر مشکلاتی که او و هم‌قطارانش در عرصه ورزش داشته را تجربه نکنند.
فرشته حسینی
فرشته حسینی دختر طلایی دیگر افغانستان در رقابت های تکواندو است. او در کار‌نامه‌اش 36 مدال از مسابقات داخلی و برون مرزی دارد. فرشته حسینی از سال 1389 به ورزش روی آورده است. او می گوید که ”مشکلات کم نبود، اما مشکلات از عزم و اراده من بیشتر نبود. وقتی به ورزش شروع کردم همه مخالف ورزش کردن من بودند و مرا به هر ترتیب منع می‌کردند.” او تاکید می‌کند که در آن زمان حتا ملا امام مسجد نیز ورزش کردن زنان را ممنون نموده می‌گفت: “دخترانی که ورزش می‌کنند از دین خارج می‌شود و هزار و یک حرف دیگر… او مردم را بر ضد من تحریک کرده بود.”
خانم حسینی اضافه می‌کند که او شانس داشته که خانواده‌اش همیشه او را همراهی می‌کرده است. به گفته خانم حسینی “من در مقایسه به سایر دختران که در کنار مخالفت‌های اجتماعی با مخالفت خانواده‌های شان روبرو بودند؛ با داشتن خانواده که همیشه حامی‌ام بودند خوشبخت‌ترین دختر خودم را احساس می‌کردم. برادرم با ملا امام مسجد صحبت کرده او را قانع ساخت و اجازه ورزش کردنم را گرفت.”
خانم حسینی با اخذ اجازه از ملا امام مسجد می‌کوشد تا از حمایت خانواده‌اش سپاسگذاری نماید. او می‌گوید:” من در کنار مکتب تلاش می‌کردم و از سال 1389 که به ورزش در رشته تکواندو شروع کردم خیلی تلاش می‌کردم تا به همه نشان دهم که خانواده‌ام اشتباه نکرده و من افتخار شان می‌شوم و آنان را سربلند می‌کنم. تا به آنان بگویم که من لایق اعتماد شان هستم.”
فرشته با تلاش و پشتکار می‌تواند در اولین مسابقات ملی مدال طلا را بدست آورد و در همین سال عضو تیم ملی افغانستان شود.
با تکفیر و چاقو
فرشته حسینی تا کنون به چندین مسابقه برون مرزی شرکت کرده است. او از مسابقات هندوستان در 1396، مسابقات آسیای میانه در تاجیکستان در سال 1395 و از مسابقات ده فرج ایران در سال 1394 مدال طلا، نقره و برنز برای افغانستان آورده است.
این دختر افغان در عین حال، 29 مدال را از مسابقات داخلی افغانستان به دست آورده است. فرشته به خبرنامه می‌گوید: “22 مدال طلا، 4 نقره و 3 برنز را از مسابقات ملی بدست آورده‌ام.”
فرشته می‌گوید: “از 7 مدال که از مسابقات برون مرزی آورده‌ام. 3 مدال طلا، 2 مدال نقره و 2 مدال برنز است و تلاش می‌کنم که بر شمار این مدال‌ها بی افزایم.”
بدست آوردن این مدال‌ها برای او آسان نبوده است. فرشته می‌گوید: “با حمایت خانواده‌ام توانستم که همه مردم و حتا ملا امامی که ورزش زن را تکفیر کرده بود، قانع سازم که ورزش کردن زن گناه نیست و نه مانع دین یک دختر می‌شود؛ ولی با هر دست‌آورد. تهدید‌ها زیاد می‌شد حتا به حدی رسید که چندین بار مورد سوء‌قصد قرار گرفتم و چندین چاقو خوردم و خوشبختانه هیچ کدام مانع من نشد و من ادامه خواهم داد.”
از سرزمین بودا
این دختر مدال‌آور افغانستان 21 سال سن دارد و در سال 1375 هجری خورشیدی در ولایت بامیان به دنیا آمده‌است.
او در یک خانواده هفت نفری بزرگ شده است. خانم حسینی می‌گوید: “من سه خواهر و یک برادر دارم. خانواده ایدال با وضع اقتصادی متوسط از بامیان افغانستان.”
فرشته از شش سالگی به آموزش های ابتدایی شروع می کند و با استعداد منحصر به فرد که در جریان دوران های آموزشی داشته می‌تواند در 16 سالگی مکتب را تمام کند. اما به دلیل ورزش نمی‌تواند در آزمون سراسری کانکور شرکت نماید. او با این همه، به آموزش های عالی نیز ادامه می دهد.
وکیل مدافع
فرشته حسینی می‌گوید: “با آن که از آزمون کانکور باز ماندم، در سال 1391 هجری خورشیدی به تشویق خانواده و به خصوص برادرم در یکی از دانشگاه‌های خصوصی رشته حقوق را شروع کردم.”
فرشته حسینی در کنار ورزش و دیگر فعالیت‌های خودش موفق می‌شود در سال 1395 مدرک کارشناسی ارشد را از رشته حقوق و علوم و سیاسی بدست می‌آورد. با گذارآراندن دوره‌های پرکتیک حالا وکیل مدافع است.
تمنا فروتن
تمنا ورزشکار دیگری است که در رشته تکواندو ورزش می‌کند. ۵ مدال از مسابقات برون مرزی و ۱۸ مدال از مسابقات ملی درکار نامه‌اش دارد. او ۳ مدال طلا و دو مدال برنز برای افغانستان به ارمغان آورده است ولی از نبود امکانات ورزشی شکایت دارد. او می‌گوید: «در جامعه سنتی مثل افغانستان دختران ورزشکار برای حضور و افتخار آفرینی به حمایت نیاز دارند. اما ما در کشوری زندگی می کنیم که امکانات زیادی در ورزش به خصوص ورزش بانوان وجود ندارد. دولت بودجه ای به این امر اختصاص نمی دهد. جامعه سنتی، نبود ترنر ( مربی) زن و کم‌توجهی دولت مانع جدی برای حضور زنان در عرصه ورزش است.»
این ملی‌پوش تاکید می‌کند که ورزشکاران زمانی می‌توانند افتخار آفرینی کنند که از حمایت برخورد دار باشد و خوب تمرین کرده باشد. اومی‌گوید: «در حالی خودم را برای رقابت های قهرمانی جهان آماده می‌کنم که در هفته دو روز تمرین داریم.»
فروتن می‌گوید که از کودکی به ورزش روی آورده و با مشکلات زیادی مبارزه کرده است. او تاکید می کند که تا کنون در پنج مسابقه با هزینه شخصی‌اش شرکت کرده است.
تمنا پنج مدال برون مرزی برای افغانستان آورده است. این ورزشکار می‌گوید که اگر حمایت خانواده‌اش نبود به حمایت دولت که تنها یک هزار افغانی در ماه معاش می دهد، هرگز موفق به کسب این مدال ها نمی‌شد.
تمنا فروتن در عین حال می‌گوید که دوصد دختر در رشته تکواندو به عنوان ملی پوش تمرین می‌کنند و همه آن ها از نبود امکانات، رنج می‌برند.
افزودن دیدگاه