طاهره دختر 18 سالهای است که هر هفته به بیمارستان جمهوریت مراجعه می‌کند تا دیالیز شود. او از دو سال قبل به بیماری کلیه دچار شد اما پس از اینکه تداوی طولانی او در بیمارستان‌های افغانستان به نتیجه‌ای نرسید، به پاکستان منتقل شد.
داکتران در پاکستان به علت اینکه بیماری کلیه او شدت یافته بود، یکی از کلیه‌هایش را برداشتند. اعضای خانواده او می‌گویند که داکتران در بیمارستان‌های افغانستان ابتدا بیماری او را سل (توبرکلوز) تشخیص داده بودند و در مدت 2 سال دوای زیادی هم به او دادند. اما پس از رفتن به پاکستان معلوم شد که او بیماری کلیه داشته است؛ اما این تشخیص بسیار دیر بود.
حالا طاهره مجبور است به صورت هفته‌وار به بیمارستان می رود تا دیالیز شود.
خانواده طاهره از بی کفایتی داکتران برخی شفاخانه‌های افغانستان شکایت دارند و می‌گویند که اگر بیماری او در ابتدا به درستی تشخیص داده می‌شد، کلیه‌اش را از دست نمی‌داد و مجبور نبود برای دیالیزشدن، در مسیر خانه و بیمارستان سرگردان باشد.
علی برادر طاهره که خودش قبلا سرباز ارتش ملی بوده و در جنگ معلول شده است به خبرنامه می‌گوید که تابحال برای درمان خواهرش بیش از 500 هزار افغانی هزینه کرده است. به گفته او دیالیز شدن خواهرش به دلیل مراجعان زیاد به بیمارستان‌های دولتی بسیار سخت و زمان‌گیر است و از سوی دیگر رفتن به بیمارستان‌های خصوصی نیز هزینه سنگینی دارد که آن‌ها از عهده‌اش بر نمی‌آیند.
هزینه سنگین دیالیز
بیماری کلیه در افغانستان در سالهای اخیر رو به افزایش است. همین افزایش بیماران، مراکز درمانی دولتی را با مشکلاتی روبرو کرده، اگرچه خدمات درمانی آن به صورت رایگان انجام می شود.
به گفته مقامات وزارت صحت افغانستان، انجام دیالیز بیماران کلیه در ولایت‌های کابل، هرات و بلخ در برخی از شفاخانه‌ها به صورت 24 ساعته و رایگان صورت می‌گیرد.
ناصر رسولی رییس شفاخانه‌های مرکزی وزارت صحت این کشور به خبرنامه می‌گوید که بیماران مبتلا به بیماری کلیه افزایش یافته و روزانه تعداد بسیار زیادی به این مراکز درمانی مراجعه می‌کنند. به گفته او تنها در شهر کابل در حدود 3300 بیمار مبتلا به بیماری کلیه به این مرکز مراجعه می‌کنند.
رسولی می‌گوید که هر بار دیالیز شدن، برای یک بیمار در بیمارستان‌های خصوصی دست‌کم 70 دالر هزینه دارد.
مرکز دیالیز رایگان
در همین حال جمعی در تلاش هستند تا برای رفع مشکلات بیماران رو به افزایش کلیه که نیاز به دیالیز دارند، راه دیگری بیابند.
به تازگی در شبکه اجتماعی فیس‌بوک فراخوانی به راه افتاده و از شهروندان این کشور خواسته شده تا برای راه‌اندازی یک مرکز دیالیز که برای راه اندازی با مشکل کمبود بودجه روبرو شده، کمک مالی کنند.
این مرکز دیالیز با نام “مرکز دیالیز بقیه الله” در منطقه خوشحال خان کابل ایجاد شده و از سوی دفتر آیت الله سیستانی و موسسه حمایت از بیماران کلیوی اداره می‌شود. این مرکز خیریه خصوصی و غیردولتی بوده و برای حمایت از این بیماران در سه طبقه ساخته شده است.
مسوولان این مرکز می‌گویند که حالا 5 دستگاه پیشرفته دیالیز خریداری شده ولی گنجایش آن تا 30 دستگاه است. گفته می‌شود که این مرکز، روزانه ظرفیت ارایه خدمات دیالیز به 90 بیمار را دارد.
داکتر ناصر محقق سرپرست این مرکز به خبرنامه می‌گوید که این مرکز به دلیل نداشتن بودجه کافی نتوانسته برخی وسایل مانند ماشین تصفیه آب، آمبولانس و تخت بیمارستان را تهیه کند.
درخواست همکاری
مسوولان این مرکز دیالیز می گویند که برای تامین کمبود بودجه این مرکز که 50 هزار دالر است، از مردم خواهان همکاری شده اند. این مقدار پول به 5 هزار سهم ده دالری تقسیم شده تا شهروندان به اندازه توان خویش در این کار سهم بگیرند.
به گفته آقای محقق زمین این مرکز هم اهدایی است و کار ساخت آن در 3 طبقه نیز از سوی دفتر آیت‌الله سیستانی صورت گرفته است.
به گفته او بیشتر افرادی که به بیماری کلیه دچار شده‌اند، باید دیالیز شوند و خون‌شان را تصفیه کنند اما به دلیل مشکلات اقتصادی و هم چنین هزینه بالا، این امکان برای همه وجود ندارد اما این مرکز در صورتی که فعال شود، به این بیماران خدمات رایگان ارایه خواهد کرد.
استقبال شهروندان
پس از اینکه مسوولان این مرکز، فراخوان کمک به بیماران کلیوی را به راه انداختند، بسیاری از شهروندان از قشرهای مختلف این کشور به آن پاسخ مثبت داده و هر کدام به اندازه توان خویش اعلام همکاری کرده‌اند.
در این میان هستند افرادی که یا خودشان مبتلا به بیماری کلیه هستند و یا یکی از اعضای خانواده‌شان از این بیماری و دشواری‌های دیالیز شدن رنج می‌برد.
ناصر بنیامین و همسرش به صورت مشترک، پرداخت 20 سهم 10 دالری را برعهده گرفته‌اند. او به خبرنامه می‌گوید که خدمات درمانی به بیماران کلیوی در بیمارستان‌های خصوصی بالاست و همه بیماران توانایی پرداخت این هزینه ها را ندارند. اما با راه‌اندازی این مرکز می‌توان به این بیماران کمک کرد تا به صورت رایگان و یا با کم‌ترین هزینه از خدمات دیالیز بهره‌مند شوند.
شهروندان دیگری هم به صورت داوطلبانه برای راه‌اندازی این مرکز درمان خیریه برای بیماران کلیوی پیش‌قدم شده‌اند. یکی از شهروندان با اهدای یک ویلچر خواسته است تا در راه اندازی این مرکز نقش داشته باشد.
این شهروندان با کمک‌های مالی خود به این فراخوان می‌خواهند جان بسیاری از بیماران مبتلا به نارسایی کلیه را از خطر مرگ نجات دهند. بیمارانی که ممکن است از هر قشر و تباری باشند و کمک این شهروندان نیز نمونه‌ای از حس انسان دوستی شهروندان افغانستان برای کمک به یک هموطن نیازمند است.
با توجه به تعداد بالای این بیماران و نبودن امکانات و مراکز درمانی لازم برای پاسخ‌گویی به نیازهای این بیماران نیاز است تا حکومت افغانستان نیز برای راه‌اندازی مراکز درمانی بیشتر، توجه جدی‌تر داشته باشد و از سوی دیگر شهروندان نیز می‌توانند برای کمک به این بیماران، در ساخت مراکز درمانی به اندازه توان‌شان نقش انسانی خود را ایفا کنند.
افزودن دیدگاه