در میان رویدادهای تلخ و شیرین در افغانستان، کاربران رسانههای اجتماعی این کشور در اقدامی کم سابقه دست به دست هم داده و با اهدای کتاب، برای یک مکتب کتابخانه ایجاد کردهاند.
“کتابخانه مادر” با یک هزار و دوصد جلد کتاب در روزهای گذشته در منطقه لومان در شهرستان جاغوری ولایت غزنی افتتاح شد.
در میان خبرهای همیشگی جنگ و ناامنی در افغانستان، ایجاد این کتابخانه خبر نوید بخشی برای شاگردانی شد که با وجود علاقه به درس و کتابخوانی، از نداشتن کتاب و کتابخانه رنج میبردند. اما با یک فراخوان در فیس بوک، بسیاریها داوطلب شدند و با اهدای کتاب، نقشی در ایجاد این کتابخانه ایفا کردند.
احمد کهزاد چندی پیش این فراخوان را در صفحه فیسبوک خود اعلام کرد و نوشت که به فکر ایجاد کتابخانهای با نام مادر است و از همه خواست تا با اهدای کتاب در ایجاد آن سهم بگیرند. این طرح از سوی بسیاری از شهروندان استقبال شد و حتی آنهایی که در خارج از افغانستان نیز زندگی میکنند برای اهدای کتاب و ایجاد این کتابخانه داوطلب شدند.

این دومین بار است که جوانان افغانستان با استفاده از رسانههای اجتماعی دست به ایجاد کتابخانه میزنند. پیش از این یک دختر خلاق از طریق فیسبوک؛ با فروش تابلو و فراخوانی برای اهدای کتاب در کابل توانست برای کودکان یک منطقه محروم در شهر کابل، کتابخانه ایجاد نماید.
جوانان سنت شکن
جمعآوری کتاب برای ایجاد کتابخانه در یک منطقه دور افتادهی ولسوالی جاغوری ولایت غزنی، طرح تازهای از انجمن اجتماعی- فرهنگی دید نو است.
انجمن دید نو در کابل به ابتکار احمدشاه کهزاد و لطیفه روحانی دو جوانی که چندی پیش با صرف نظر از برگزاری محفل نامزدی با مقداری از هزینهی آن برای تعداد از مکاتب ولسوالی جاغوری کتاب هدیه کردند با استقبال گرمی روبرو شد. خبرنامه با پوشش این ابتکار و همگانی سازی روایت یک داستان متفاوت و مثبت زمینه ساز توجه عمومی به تابوشکنی این دو جوان افغان شد و در این فرآیند، علاوه بر توجه کاربران رسانههای اجتماعی رسانههای تصویری نیز به صورت گسترده این داستان متفاوت را پوشش دادند. این موضوع زمینه ساز ابتکار جدی تری انجمن دید نو و این زوج جوان شد.

این بار احمدشاه کهزاد با تعدادی از دوستانش فراخوان جمعآوری کتاب را از طریق شبکههای اجتماعی مانند فیسبوک آغاز کردند. این طرح آقای کهزاد و همراهانش در انجمن دید نو نیز موثر بود تا آنجا که از این طریق زوج دیگری نیز در شهرستان جاغوری، در یک اقدام نمادین به عنوان هدیه نامزدی شان، 15 جلد کتاب به این کتابخانه اهدا کردند.
استقبال گسترده
فراخوان اهدای کتاب برای ایجاد این کتابخانه در رسانههای اجتماعی بازتاب گستردهای یافت. بسیاریها از داخل و یا خارج از افغانستان با اهدای کتاب و یا پرداخت پول نقد از این طرح انجمن دید نو، استقبال خوبی کردند.
آقای کهزاد میگوید که “بگو مگوها در ارتباط به ایجاد کتابخانه مادر از یک سال بدین سو ادامه داشته اما از یک ماه گذشته، برای تاسیس کتابخانه مادر و جمع آوری کتاب اقدامات عملی صورت گرفته است.”
احمدشاه کهزاد مسوول انجمن دیدنو و راه اندازیکننده این فراخوان به خبرنامه میگوید که تا کنون به کتابخانه مادر یک هزار و دوصد جلد کتاب و بیشتر از ۱۵۰ هزار افغانی کمک نقدی صورت گرفته است.

او میافزاید که در ماههای اخیر و پس از آنکه ساختمان جدید لیسه نسوان لومان افتتاح شد و ساختمان قبلی آن به کتابخانه مادر اختصاص یافت، شرایط ایجاد این کتابخانه با جمع آوری کتابهای اهدایی فراهم شد.”
به گفته کهزاد اگر همکاری و همراهی شهروندان از داخل و خارج از افغانستان نمیبود، ایجاد این کتابخانه برای شاگردان این مکتب کاری غیرممکن و سخت بود.
آغاز راه
مسوولان انجمن دید نو میگویند که با ایجاد این کتابخانه برای کودکان به یکی از برنامهها و اهدافشان دست یافتهاند اما برای کمک به دانشآموزانی که سالها از داشتن کتاب و کتابخانه محروم بوده و مکاتبشان نیز از فضای مناسبی برخوردار نبوده، بسیار خوشحالند.
افتتاح این کتابخانه به این جوانان انگیزه بیشتری داده است تا در پی تحقق برنامههای مفید و موثر دیگری نیز باشند.
آقای کهزاد به خبرنامه گفت که او به همراه مسوولان و بزرگان منطقه، در صدد یافتن دانشآموز نیازمندی هستند تا مسوولیت این کتابخانه را برعهده بگیرد.

کهزاد میگوید:« کتابخانه لومان به تمام مربوط خواهد بود و همه میتوانند از آن استفاده نمایند. ما در صدد آن هستیم که دانشآموزی را پیدا نماییم که او را مسوول کتابخانه مقرر کنیم تا ضمن درس خواندن بتواند مسوولیت کتابخانه را پیش ببرد.»
به گفته مسوول انجمن دید نو، با سپردن مسوولیت این کتابخانه به این دانش آموز، مقداری هزینه به عنوان حقوق هم به او پرداخت خواهد شد تا هم کمک مالی برای این کودک نیازمند محسوب شود و هم زمینه ادامه تحصیل او نیز فراهم گردد.
گامهای موثر و مفیدی که از سوی این جوانان مسوولیتپذیر افغانستان نسبت به جامعه و بخصوص کودکان صورت گرفته است، نشان میدهد که شهروندان افغانستان نیز از اجرای چنین طرحهایی به خوبی استقبال میکنند. چنین خبرهایی در جامعه کنونی افغانستان، خبرهایی خوشایند و صد البته امیدوار کننده است اما با توجه به میزان مشکلات و محرومیتهایی که در این کشور وجود دارد، این اقدام جوانان و استقبال شهروندان افغانستان، آغاز راهی است که میتواند نسل آینده این کشور را به سمت علم و دانش سوق دهد.