نادیه ندیم؛ از زندگی در یک خانواده نظامی تا افتخارآفرینی در میدان رقابت‌های ورزشی

با آن که به موانعی که در جامعه ی سنتی افغانستان سد راه دختران قرارد داشته، اما در بیش از یک دهه‌ی گذشته آنها تا حدی توانسته اند گام‌های استوار تری در این زمینه بردارند و اندکی از چالش‌ها را از مسیر شان کاهش دهند. تعدادی به گونه اجباری و تعدادی هم با تشویق خانواده توانسته اند در عرصه‌های مختلف جهانی به نام افغانستان افتخار کسب کنند.

یکی از آنها نادیه ندیم است. جنگ‌های طالبان او و خانواده اش را مجبور به مهاجرت کرد تا این که به دامن یک جغرافیای کاملن نا آشنا چنگ انداخت و در کنار زندگی در مهاجرت، فوتبال هم در گوشه‌یی از فعالیت‌های زندگی اش جا خوش کرد.

مرگ پدر

نادیه ندیم در سال 1367 خورشیدی در کابل به دنیا آمده است. او آموزش‌های ابتدایی اش را در شرایطی که فضای جنگ در افغانستان حاکم بود گذراند و زمانی که دوازده ساله بود پدرش به طور مرموزی کشته شد. پدر نادیه ژنرال ارتش افغانستان بود.

نادیه در سال 1379 خورشیدی همراه با مادر و چهارخواهرش از شدت جنگ، افغانستان را ترک کرد و راهی دیار مهاجرت شد تا آنجا که سر از دانمارک بیرون آورد. دانمارک جایی که به گفته‌ی خود نادیه برای او و خانواده اش زندگی دوباره داد. هرچند جنگ و کشمکش‌های داخلی او را از کشورش دور کرد اما مهر و علاقه افغانستان از دل او فراموش نشد و او هنوز هم به نام افغانستان در میدان‌های فوتبال حاضر می‌شود و افتخار کسب می‌کند. تا جایی که او به عنوان یک دانمارکی افغانی الاصل در تیم ملی زنان فوتبال دانمارک بازی کرده است.

فوتبال به عنوان سرگرمی

نادیه زمانی که در افغانستان بود هر از گاهی با پدرش فوتبال بازی می‌کرد و رفته رفته ذوق او به فوتبال فوران پیدا کرد تا این که مهاجر شد. در دنیای مهاجرت هم زمانی که او و خانواده اش در کمپ مهاجرین زندگی می‌کرده، شاهد بازی فوتبال در آنجا بوده است. او و خواهرانش در کنار میدان فوتبال می‌نشست و توپ خارج شده از میدان را به بازیکنان می‌آورد. بعدا در کنار این میدان با دیگر بچه‌های کمپ فوتبال را آغاز کرده است.

با این حال نادیه می‌گوید که بازی فوتبال را به طور اتفاقی در اردوگاه مهاجرین آغاز کرده است. او برای مدت کوتاه توانست الفبای فوتبال را بیاموزد. نادیه در ابتدا فکر نمی‌کرد که روزی بتواند ستاره فوتبال زنان در جهان شود اما همیشه به تلاش و پشتکاری که داشته باورمند بوده است از همین رو امروز او در جایگاهی قرار دارد که دیروز به آن باور داشته است.

نادیه همچنان گفته که او فوتبال را به عنوان یک سرگرمی آغاز کرده و در این زمینه از هیچ کسی الهام نگرفته است.

فوتبال در دانمارک

نادیه تمرینات ابتدایی فوتبال اش را در ورزشگاهی در کنار اردوگاه مهاجران در یوتلاند آغاز کرد. در این زمان یکی از مربیان نادیه به مادرش تماس گرفته و از استعداد زیاد او در فوتبال برایش قصه کرده است. او همچنان از مادر نادیه اجازه خواست تا او در یک باشگاه مهم فوتبال به نام بی 52 آلبورگ بپیوندد. نادیه به این باشگاه می‌پیوندد و به سرعت به یک بازیکن ماهر فوتبال زنان در دانمارک تبدیل می‌شود.

نادیه اما به دلیل این که تابعیت دانمارک را نداشت، از شرکت در مسابقات نوجوانان دانمارک بازماند.

از آن‌جایی که براساس قانون مهاجرت در دانمارک، مهاجران نمی‌توانند پیش از ۱۸ سالگی برای شهروندی در این کشور درخواست بدهند، نادیه سال‌های زیادی به‌دلیل نداشتن شهروندی دانمارک نتوانست در بازی‌های ملی فوتبال در این کشور شرکت کند. اما، پس از آن‌که در سال ۲۰۰۹ شهروندی دانمارک را به‌دست آورد، یکی از مربیان تیم ملی دانمارک با او تماس می‌گیرد و از او دعوت می‌کند تا به تیم ملی فوتبال زنان دانمارک بپیوندد.

نادیه برای بار اول به نمایندگی از تیم دانمارک در جام فوتبال زنان آلگارو (Algarve) به مصاف تیم فوتبال زنان آمریکا در پرتغال شرکت کرد اما تیم دانمارک در این مسابقه مغلوب آمریکا شد.

پس از آن نادیه در سال 2009 همزمان با آن که در لیگ اروپایی فوتبال زنان در فنلاند شرکت داشت، به یکی از مهم‌ترین باشگاه‌های فوتبال زنان در دانمارک Fortuna Hjørring پیوست.

از سویی هم نادیه در لیگ اروپایی فوتبال زنان در سال 2013 در سویدن نیز شرکت کرد و با به ثمر رساندن دو گول در برابر فرانسه و ناروی توانست تیم دانمارک را به مرحله نیمه نهایی این بازی‌ها بالا ببرد.

نادیه در آخرین بازی سه شب قبل اش در فینال جام ملت‌های اروپا میان زنان، در ترکیب تیم ملی زنان دانمارک به مصاف هالند رفت اما تیم دانمارک در این بازی نتوانست به قهرمانی برسد و در نهایت با قبول شکست 4-2 به نائب قهرمانی دست یافت. تیم او در این مسابقات مدال نقره‌ی مسابقات قهرمانی فوتبال زنان در اروپا را به دست آورد.

با آن‌که در سال‌های اخیر فوتبال زنان در اروپا رشد بی‌نظیری داشته و علاقمندی زیادی به آن جلب شده است، هنوز هم در جامعه سنتی افغانستان، معمولن فوتبال یک بازی مردانه پنداشته می‌شود. با این حال به گفته‌ی نادیه، در حالی‌که خانواده‌اش همیشه از او حمایت می‌کردند، اما شماری از اعضای جامعه افغان‌ها در دانمارک در مورد روی آوردن او به فوتبال بدگمان بودند و به مادرش می‌گفتند که “چرا دخترت وقت خود را در فوتبال ضایع می‌کند؟”

اما به مرور زمان با توجه به افتخاراتی که نادیه در فوتبال کسب کرد، سبب شد تا بیشتر کسانی که او را نقد می‌کردند، تغییر دیدگاه دهند و حتی دختران خود را تشویق کنند که مثل نادیه به فوتبال روی بیاورند.

نادیه می‌گوید این تغییر دیدگاه برایش بسیار جالب است. زیرا در حال حاضر، تعدادی زیادی از افغان‌ها از نقاط مختلف جهان با او تماس می‌گیرند، او را تشویق می‌کنند و می‌گویند که به نادیه به عنوان یک فوتبالیست افتخار آفرین افغانستان می بینند.

نادیه و فوتبال در آمریکا

در مسابقه ای میان تیم‌های فوتبال سکای بلو و باستن بریکرز درایالت نیوجرسی، نادیه با تمام توان می‌دوید و تلاش می‌کرد تا گولی را به ثمر برساند. نادیه دراین فصل ِرقابت‌ها در آمریکا هفت گول به ثمر رساند و به عنوان چهره‌ی جدید پیروزی در تیم سکای بلو یا آسمان آبی شناخته شد.

نادیه و رشته پزشکی

نادیه در کنار فوتبال، رشته پزشکی را در یکی از دانشگاه‌های دانمارک خوانده است. او با سخت کوشی اش به دیگران ثابت کرده است که تنها درس خواندن بهانه یی برای وقت گذراندن نیست و او توانسته است در کنار رشته‌ی پزشکی، فوتبال را نیز دنبال کند.

نادیه تاکید کرده که فوتبال تنها سرگرمی است که او انتخاب کرده ولی لازم است که در کنار سرگرمی، چیزی دیگری هم داشته باشد. چون زندگی تنها با سرگرمی پیش نمی رود و معنایی ندارد.

آروزهای تحقق نیافته

با آنکه نادیه 17 سال می‌شود دور از افغانستان زندگی می‌کند، اما همواره دلش برای افغانستان تپیده و تنگ می‌شود. او می‌خواهد در آینده، تیم ملی فوتبال بانوان افغانستان را تقویت کند و خودش به عنوان مربی یا عضو تیم با دختران فوتبال باز افغانستان بازی کند. در عین حال، نادیه آرزو دارد روزی بتواند در افغانستان مدرسه فوتبال ایجاد کند و دختران افغان را در این زمینه آموزش دهد.

از سویی هم او راه دیگری نیز برای خدمت به مردم افغانستان را در فکر دارد؛ او که در رشته پزشکی تحصیل کرده است، می‌خواهد در بخش جراحی کار کند. این بخش جراحی چهره‌ی مردم را بعد از جراحت بهبود می‌بخشد و نادیه این کار را صرف برای بدست آوردن پول انجام نمی‌دهد.

با این حال، نادیه تنها دختری نیست که به نام افغانستان بازی می‌کند و در میدان‌های فوتبال افتخار کسب می‌کند. همزمان با او دختران افغان دیگر نظیر شکردخت جعفری فعالیت‌های بزرگی را در عرصه‌های مختلف از جمله پزشکی انجام داده است. شکردخت، دختری از ولایت دایکندی در عرصه‌ی پزشکی، یکی از وسایل پرتو درمانی بیماری سرطان را ابداع کرده که برنده‌ی جایزه زنان در نوآوری سال 2016 بریتانیا شد.

در عرصه‌ی ورزش و فوتبال هاجر ابوالفضل نیز نزدیک به دو هفته پیش جایزه‌ی جهانی شجاعانه ورزشی سازمان فراتر از ورزش را دریافت کرده است. این‌ها همه داستان‌های الهام بخش از رشد زنان افغان در داخل و خارج از افغانستان است.