دیروز شنبه دهم ستامبر، روز جهانی حقوق بشر بود. از روز جهانی حقوق بشر تقریبا در تمام کشورهای جهان تجلیل می گردد. نهادها و سازمان های مختلف و همچنان دولت های کشورهای جهان، همواره بر ختم نقض حقوق بشر در این روز تاکید دارند و اختصاص دادن یک روز به این مساله نیز به دلیل ایجاد تعهد برای این است که حقوق بشر در جهان باید جدی گرفته شود.
در این میان اما شماری از کشورها هنوز هستند که با وجود هشدارهای سازمان ملل متحد و یا نهادهای مختلف حقوق بشری، بدون توجه به کرامت و حقوق انسان‌ها، تجاوز و ظلم همچنان ادامه دارد و در مورادی فاجعه باز نیز می باشد.
خبرنامه به برخی از کشورهای که دارای بیشتر نقض حقوق بشری است، پرداخته که در ادامه می آید.
حقوق بشر در افغانستان
افغانستان در چند دهه‌ی اخیر خصوصا در دوران طالبان، همواره کشوری خشن و ناامنی بوده است. کشوری که در آن نقض حقوق بشری میزان بالایی داشته است. طالبان جنایت‌های بسیاری را در این کشور در زمان حاکمیت خود انجام داده اند و هنوز هم در نقاطی که این گروه بر آن، کنترول دارند جنایاتی صورت می‌گیرد که خشن و دل‌خراش اند. موارد عمده نقض حقوق بشر در افغانستان، شامل سنگ‌سار زنان، شلاق زدن و کشتن آنها در انظار عمومی، قطع عضو، تجاوز جنسی و کشتار غیر نظامیان می‌باشند.
حقوق بشر در عربستان سعودی
حکومت شاهی عربستان در عرصه نقض حقوق بشر همواره بر سر زبان است. زنان در این کشور به ویژه به شدت مورد تبعیض اند و از ابتدایی ترین حقوق انسانی شان برخوردار نیست. زنان در عربستان حتا حق رانندگی را ندارد و نمی توانند با خیال راحت به بیرون از خانه های شان بروند.
گروه های مذهبی که در اقلیت قرار دارند نیز در این کشور به شدت مورد تبعیض اند. یک نمونه آن گردن زدن شیخ باقرالنمر معروف به شیخ النمر یکی از رهبران شیعی در القطیف ایالت شرقی عربستان سعودی بود که دستگیری و اعدامش توسط دولت شاهی سعودی در جنوری 2016، تنش‌های دیپلماتیک را بین دولت‌های سنی و شیعه به وجود آورد.
مقامات سعودی در واکنش به انتقادهای این رهبر مذهبی، او را همراه با 35 تن دیگر از شیعیان، در جریان تظاهراتی در عربستان سعودی در سال های 2011 و 12 میلادی دستگیر کرده و گردن زدند.
بر اساس گزارش روزنامه گاردین، شیخ النمر یکی از منتقدان جدی حکومت رژیم حاکم بر عربستان بود.
حقوق بشر در چین
سال‌هاست که حقوق بشر در چین همیشه توسط نهادهای غیر دولتی و بین المللی هم‌چون سازمان دیده بان حقوق بشر، سازمان حقوق بشری چین، شهروندان این کشور، وکلاء و مخالفان سیاسی در داخل چین، مورد انتقاد شدید قرار گرفته است.
فعالان حقوق بشر در سال 2015 میلادی گزارش داده اند که چین همچنان به آزار و اذیت، زندانی کردن، اعدام و شکنجه دادن افراد متخلف، فعالان جامعه و فعالان سیاسی و اعضای خانواده آنان ادامه می‌دهد. چین مقام اول اعدام ها را در جهان دارد.
سازمان های غیر دولتی مانند سازمان عفو بین الملل و دیده بان حقوق بشر و همچنین نهادهای دولتی خارجی مانند وزارت امور خارجه ایالات متحده، به طور منظم شواهدی از نقض آزادی بیان، نقض آزادی جنبش‌های عدالت خواهانه و آزادی مذهب شهروندان و دیگر موارد حقوق بشری، در دستگاه قضایی چین ارائه کرده است.
حقوق بشر در برما/میان‌مار
حقوق بشر در میان‌مار تحت رژیم نظامی این کشور، یکی از جدی ترین اموری است که نگرانی های جهانی را همواره به بار می آورد. سازمان های بین المللی حقوق بشر به شمول سازمان دیده بان حقوق بشر، سازمان عفو بین الملل و انجمن آمریکایی برای پیشرفت ساینس، همواره گسترش نقض حقوق بشر در میان‌مار را به عنوان یک تراژیدی ثبت کرده است.
بر اساس گزارش سازمان عفو بین الملل، مردم مسلمان روهین‌گیا که زیر سلطه “برمه جنتا” قرار دارد، از سال 1978 میلادی به این سو همچنان از نقض حقوق بشر در برما رنج می‌برند و بسیاری از آنها به کشورهای همسایه مثل بنگلادیش فرار کرده اند.
این سازمان همچنان در سال 2004 میلادی اعلام داشت که بین سال‌های 1989 و 2004 بیش از 1300 زندانی سیاسی پس از محاکمه غیر عادلانه، زندانی شده اند.
حقوق بشر در کوریای شمالی
کوریای شمالی، در بین سرکوب کننده ترین کشورهای جهان جای دارد. تمام آزادی‌های اساسی به شدت زیر نظر خاندان سیاسی کیم محدود شده است. یک تحقیق کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد در سال 2014 نشان داد که سوء استفاده در کوریای شمالی در جهان بی سابقه می‌باشد. شکنجه‌های مانند قتل، زندانی کردن، شکنجه، تجاوز، سقط جنین اجباری، و خشونت جنسی از موارد عام و همیشگی در این کشور است.
ترس از مجازات جمعی برای ساکت کردن مخالفان استفاده می‌شود و همچنان هیچ رسانه‌ی مستقلی در حوزه‌ی جامعه مدنی و آزادی مذهبی در این کشور، فعالیت ندارد.
حقوق بشر در یمن
در دوران جنگ داخلی یمن، نقض حقوق بشر به گونه جدی در این کشور توسط گروه‌های مختلف صورت گرفته است. دو گروه به طور عمده در این نقض‌های حقوق بشری، متهم اصلی اند. هوادران عبدالرب منصور هادي، رئیس جمهور کنونی یمن و نیروهای علي عبد الله صالح رئیس جمهور پیشین این کشور.
رئيس جمهور هادی و کابینه‌اش در اوایل سال 2015 به عربستان سعودی فرار کردند و در ماه مارچ، ائتلاف عربستان سعودی، حملات هوایی علیه حوثی‌ها را راه اندازی کردند.
در نتیجه حملات هوایی این گروه، قوانین جنگ را نقض کردند و حوثی‌ها نیز ماین‌های زمینی کار گذاشته و از سلاح‌های ممنوعه در جهان، در حملات شان به صورت غیر قانونی استفاده کردند. بر اساس گزارش سازمان ملل در جنوری 2016، این جنگ‌ها جان 2795 نفر از شهروندان یمن را در 2015 گرفت.
حقوق بشر در ترکمنستان
در بخش نقض حقوق بشر، ترکمنستان نیز استثنا نیست. دولت پیشین این کشور نیز، محدودیت‌های سختی بر رسانه‌ها و آزادی مذهبی تحمیل می‌کرد و همچنان دسترسی به اطلاعات را به طور کامل در کنترول خود داشت.
منتقدان مستقل نیز با تهدیدات دولت رو به رو بودند. مقامات این کشور همواره ممنوعیت سفر رسمی و دل‌خواه را بر گروه‌های مختلف، از جمله دانشجویان ترک برای تحصیل در خارج، فعالان و بستگان مخالفان اعمال می‌کرد. دولت ترکمنستان از زندان و ممنوعیت سفر به خارج، به عنوان ابزار مقابله با مسایل سیاسی استفاده کرده است.
حقوق بشر در فلسطین
سال‌هاست که موضوع نقض حقوق بشر در فلسطین در مجامع بین المللی و رسانه های جهان مطرح است. این نقض حقوق بشر بیشتر هم بر می گردد به نیروهای اسرائیل. بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، در 23 نومبر سال 2015، نیروهای دفاعی اسرائیل 50 حمله نظامی بر نوار غزه را انجام داد.
در همان تاریخ 21 فلسطینی در نوار غزه به شمول آنانی که در جریان تظاهرات در حصار مرزی و کسانی که در حمله هوایی کشته شدند، بیش از 100 نفر نیز زخم برداشتند.
حقوق بشر در ایران
حالت حقوق بشری در ایران همواره از سوی ایرانیان، فعالان حقوق بشر بین المللی، نویسندگان و سازمان‌های غیر دولتی مورد انتقاد می‌باشد. مجمع عمومی سازمان ملل متحد و کمیسیون حقوق بشر، نقض حقوق بشری در ایران را در چندین قطعنامه محکوم کرده اند.
دولت ایران همواره به خاطر ایجاد محدودیت‌ها و مجازات‌های شدید مانند اعدام مورد انتقاد بوده است.
حقوق بشر در جمهوری کانگو
در تمامی نقاط جمهوری کانگو، حقوق بشر بسیار ضعیف بوده و نقض های متعدد و شدیدی نیز صورت گرفته است. قتل‌های غیر قانونی، ناپدید شدن، شکنجه، تجاوز، دستگیری و بازداشت خودسرانه توسط نیروهای امنیتی در طول سال‌ها افزایش یافته است.
دولت انتقالی این کشور، اقدامات انگشت شماری را برای مجازات افراد متخلف عملی کرده است. شرایط خشن و تهدید کننده زندگی در زندان، بازداشت پیش از محاکمه طولانی مدت، فقدان یک قوه قضائیه مستقل و موثر و مداخله خودسرانه در حریم خصوصی افراد، خانواده و خانه نیز از مشکلات جدی در این کشور تا هنوز باقی مانده است. نیروهای امنیتی کانگو، همچنان به جذب کودکان سرباز و کار اجباری بر کودکان و بزرگ‌سالان ادامه می‌دهند.
افزودن دیدگاه