بی توجهی دولت، سبب شکست ورزش‌کاران افغان در مسابقات ریو

در هر کشوری اداره ورزش، تبدیل به تنها نهادی شده است که به راحتی توانسته، اقشار مختلف مردم را دور هم جمع کرده و اتحاد عجیبی را ایجاد کند. شاید پاک و بی ریا بودن ورزش خود عاملی می شود که مردم تمامی کینه و رقابت های سیاسی قومی شان را کنار گذاشته و به عنوان شهروندان متعلق به یک جغرافیا فکر کنند.

در افغانستان نیز این رشته تا حدی زیاد توانسته است مردم را دور هم جمع کند و حتا گاهی شده پیروزی برخی از ورزشکاران و یا تیم های ورزشی سبب شود افراد خیلی رقیب همدیگر شان را در بغل بگیرند و یک جا تجلیل کنند. مانند پیروزی تیم فوتبال افغانستان در جنوب آسیا و مدال آوردن نیکپا برای اولین بار از بازی های المپیک در تاریخ افغانستان.

اما رقابت ها و نگاه های بیشتر قوم گرایانه و یا سمتی سبب دوپارچه شدن اداره بخش ورزش به ریاست تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک شد، نهادی که باید یک مدبر و توانمند و در عین زمان پاسخ ده داشته باشد.

اکنون بخش ورزش نیز مانند حکومت دو رهبر دارد که هر کدام نه برای بهبود وضعیت ورزش تلاش دارند بلکه برای مات کردن حریف شان بیشتر نیرو و انرژی مصرف می کنند. اختلافات سیاسی و سلیقه‌یی میان ریاست تربیت بدی و کمیته ملی المپیک سبب شده است که امسال افغانستان هیچ دست آوردی از بازیهای المپیکی نداشته باشد.

افغانستان در چهارده سال گذشته دست آوردهای خوبی در رشته های مختلف ورزشی داشته است. دو مدال برنز از بازیهای جهانی المپیک و شمار زیادی مدالهای طلا و نقره از مسابقات جهانی افغانستان به عنوان یک کشور قدرت مند در بخش ورزش دست کم در جنوب آسیا معرفی کرد که در مدت زمان اندک توانست پیشرفت های خوبی داشته باشد.

در بخش فوتبال تا قهرمانی جنوب آسیا پیش رفت و در بخش کرکیت نیز، تیم افغانستان به عنوان یک تیم قدرت مند در مسابقات جهانی کرکیت راه پیدا کرد و تیم های بسیار قدرت مند جهان را به زانو در آورد.

اما اختلافاتی که بر سر تصاحب پست مدیریتی ورزش افغانستان از چهار سال به این سو شروع شده است، اکنون ورزش افغانستان به سوی از هم پاشیدن به پیش می‌برد. یک و نیم سال پیش، حکومت محمود حنیف را به عنوان رییس تربیت بدنی تعیین کرد؛ اما اعضای بورد کمیته ملی المپیک پس از فهیم هاشمی، در یک انتخابات ظاهر اغبر را به جای آقای هاشمی به عنوان رییس کمیته ملی المپیک انتخاب نمودند. اکنون تمامی پول های که حکومت باید در اختیار اداره ورزش افغانستان قرار بدهد، از طریق محمود حنیف به مصرف می‌رسد که زیر مجموعه‌های محمد ظاهر اغبر از این پولها بی بهره اند.

المپیک بدون بودجه

علی رضا آغازاده سکرتر جنرال فدراسیون فوتبال افغانستان در گفتگو با خبرنامه از این اختلافات و چالش ها یاد آوری کرده می گوید: “بودجه‌های مالی که از طرف دولت برای ورزش کاران در نظر گرفته شده بود، قطع شده است. طبق حکم رییس جمهوری قبلی حامد کرزی، سالانه یک میلیون دالر به حساب مالی فدراسیون فوتبال برای تمویل ورزشکاران و مربیان ورزش پرداخته می‌شد. همچنان بودجه دیگری برای مصارف و حفاظت استدیوم‌ها داده می‌شد؛ اما این بودجه مدت 9 ماه است که از طرف ریاست تربیت بدنی متوقف شده است”.

آقای آغازاده همچنان تأکید می کند که بودجه های سایر فدراسیون ها به طور مکمل داده نمی‌شود. به گفته‌ای او 50 میلیون افغانی برای مسابقات ریو از سوی حکومت در نظر گرفته شده بود که از طرف ریاست تربیت بدنی اخذ و تا به حال به مصرف نرسیده است. آغا زاده دلیل قطع شدن این بودجه ها را اختلافات بین ریاست تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک می داند.

این در حالیست که ریاست تربیت بدنی، کمیته ملی المپیک را به رسمیت نمی‌شناسد و ورزشکارانی که به کمیته المپیک مربوط می‌شوند از سوی ریاست تربیت بدنی، مورد حمایت مالی قرار نمی‌گیرند. پولی که از سوی حکومت تنها به ریاست تربیت بدنی به عنوان مرجع بالاتر ورزش افغانستان پرداخته می‌شود.

سکترجنرال فدراسیون فوتبال افغانستان می  افزاید، : کیمیا یوسفی یکی از دونده های کشور، زمانی که از ایران به افغانستان آمد حتا مکانی برای بود و باش نداشت. در قسمت تهیه امکانات مالی کمیته ملی المپیک با توجه به ارتباطاتی که با کمیته جهانی المپیک داشت، از طریق آنها یک مقدار هزینه فراهم ساخت و بخشی از مصارف را خود ورزش کاران از بودجه شخصی شان پرداختند.

احسان الله میرو سخنگوی و مسوول مطبوعاتی کمیته ملی المپیک در گفتگو با خبرنامه، حمایت های مالی از سوی حکومت برای مسابقات ریو را رد می‌کند و تأکید دارد که حکومت مسوول اصلی این همه مشکلات و نگرفتن نتیجه مطلوب در مسابقات ریو است.

آقای میرو می‌گوید: “حکومت در قسمت مصارف تکت رفت و برگشت، جای بود و باش، فرستادن ترینر و تیم همراه پزشکی، هیچ نوع همکاری و حمایت با این سه ورزشکار نکرده است. همین بی توجهی‌های حکومت در قسمت ادارات ورزشی و عدم حمایت شان باعث شد تا ما تنها سه ورزش کار در دو رشته، به مسابقات جهانی المپیک بفرستیم و نتیجه هم به دست آورده نتوانیم. ”

بی توجهی به ورزشکاران

با ا ین حال ورزشکاران و مربیان سایر رشته های رزمی از برگزار نشدن مسابقات در سطح افغانستان برای انتخاب چهره های جدید و تعیین کردن اعضای تیم ملی شکایت دارند.

آنها می گویند در سال های اخیر هیچ مسابقه‌ای که فراگیر و از سوی کمیته ملی المپیک باشد برگزار نشده و ریاست تربیت بدنی نیز هیچ توجه به ورزشکاران و انتخاب چهره های برتر در کشور ندارد. ورزشکاران همین مسله را یکی از دلایل ناکامی نمایندگان افغانستان در مسابقات جهانی می دانند.

به نظر می رسد آنطوری که احسان الله میرو سخنگوی کمیته ملی المپیک می گوید نه تنها در بخش نمایندگان افغانستان در مسابقات جهانی امسال توجه نشده است، در بخش های دیگر نیز دلیل عمده ناکامی ورزشکاران همین بی توجهی و اختصاص نیافتن بودجه برای آنها است.

محمد اعظم کوهی آمر عمومی فدراسیون های تربیت بدنی به خبرنامه می‌گوید:  “دلیل تاخیر در برگزاری مسابقات داخلی، یک سلسله مشکلات در قسمت پولهای ما از سوی وزارت مالیه بوده که بدون این حمایت مالی ما قادر به دایر کردن مسابقات نبودیم.

او تاکید می کند اکنون این مشکلات رفع شده و به ورزشکاران وعده می دهد که در آغاز ماه سنبله و میزان مسابقات انتخابی تیم ملی در بیشتر از ده رشته در سطح کشور برگزار می شود. قرار گفته های کوهی، این مسابقات در رشته های بوکس، پرورش اندام، پینگ پانگ، باسکیت بال، هندبال، کاراته و کشتی می باشند.

حضور افغانستان در بازی های جهانی ریو

مسابقات جهانی المپیک پس از هر چهار سال یک بار در کشورهای مختلف جهان برگزار می شود. امسال این بازها در کشور برازیل بر گزارش شد که سی و یک مین دور مسابقات در سطح جهان است.

در این مسابقات افغانستان نتوانست در هیچ رشته‌ی جواز رسمی حضور را کسب کند. تنها با سه نماینده، محمد توفیق بخشی در رشته جودو، عبدالوهاب ظاهری و کیمیا یوسفی در رشته دویش با اعتبار کارت‌های سفید و افتخاری کمیته بین المللی المپیک، جواز حضور در این رقابت‌ها را به دست آوردند.

شاید اولین تأثیر اختلافات درونی همین است که کمیته بین المللی المپیک حتا یک چهره از افغانستان را مورد تأیید برای اشتراک در بازیهای جهانی قرار نمی دهد. حتا امسال روح الله نیکپا نیز این فرصت را به دست نیاورد که در این مسابقات اشتراک کند، کسی که دوبار توانست به نمایندگی از افغانستان در این دست مسابقات اشتراک کرده و مدال بیاورد.

توفیق بخشی ورزشکار با تجربه سی سال در وزن 100 کیلوگرام در رجته جودو برای نخستین بار در مسابقات المپیک اشتراک کرد و در عرض 9 ثانیه از حریف پرتگالی اش شکست خورد.

کیمیا یوسفی دختر مهاجر افغان است که در ایران تولد شده و تحصیلات اش را نیز در همانجا به پایان رسانیده است. او با درخشش در مسابقات مهاجرین مقیم ایران، طرف توجه المپیک افغانستان قرار گرفت و توانست با کنار زدن تهمینه کوهستانی در رشته صد متر قهرمان داخلی شود. خانم یوسفی از سوی کمیته ملی المپیک افغانستان برای شرکت در مسبقات ریو انتخاب شد؛ اما در رقابت با 24 اشتراک کننده، به مقام 22 دست یافت. و عبدالوهاب ظاهری نیز در دوره اول مسابقات میان هشت تن اشتراک کننده گان توانست مقام هفتم را کسب کند.

کارشناسان ورزش به این باور اند، که تنها راه بیرون رفت از این وضعیت، پاک کردن اداره ورزش افغانستان از تعصبات قومی و سمتی است. اداره ورزش به عنوان یک نهاد کاملن غیر سیاسی و تخصصی باید مورد توجه قرار بگیرد و دولت نیز برای موفقیت بیشتر ورزش کاران، به این اداره بودجه اختصاص بدهد.

چهار سال دیگر مسابقات المپیک در جاپان بر گزار می شود، و اگر قرار باشد وضعیت به همین منوال ادامه یابد، احتمال این که افغانستان از اشتراک در این بازی محروم شود خیلی جدی است.