چرا عشق کوره؟ همه ما تجربه کردهایم که عشق میتواند واقعاً ما را گیج کند و منطق را به کنار بزند. یک مطالعه پیشگامانه در استرالیا نشان میدهد که عشق رمانتیک به معنای واقعی کلمه مغز را به هم میریزد و توضیح میدهد که چرا ما بعضی افراد را روی سرمان می گذاریم، به گونهای که نقصهایشان ناپدید میشود و فقط جنبههای مثبتشان را میبینیم.
این مطالعه نشان داد که اکسی توسین، همراه با دوپامین، مسیرهای پاداش مغز را فعال میکنند و شریک زندگی ما را به مرکز زندگیمان تبدیل میکنند. این یافتهها به ما کمک میکنند تا بهتر بفهمیم چرا عشق کوره و چرا گاهی احساس میکنیم هیچ منطقی در عشق وجود ندارد. در این مقاله به نتایج مطالعه مذکور پرداخته ایم. با خبرنامه همراه باشید.
تجربه مشترک همه انسانها
همه ما لحظاتی را تجربه کردهایم که عاشق کسی میشویم و انگار همه چیز و همه کس دیگر بیاهمیت میشود. ناگهان یک نفر، تنها یک نفر، تمام جهان ما میشود. دوستان و خانواده ممکن است بپرسند چرا اینقدر به او وابستهایم، و پاسخ ساده اما پیچیده است: چون عشق کوره! این پدیده نشان میدهد که عشق رمانتیک میتواند مغز ما را به گونهای تغییر دهد که منطق و استدلال کنار گذاشته میشوند و فقط احساسات ما فرماندهی میکنند.
چرا عشق کوره؟ بررسی علمی
مطالعهای در سال ۲۰۲۴ توسط محققان دانشگاه ملی استرالیا، دانشگاه کانبرا و دانشگاه استرالیای جنوبی نشان داد که عشق رمانتیک واقعاً مغز را به هم میریزد. در این مطالعه بیش از ۱۵۰۰ بزرگسال جوان که خود را «عاشق» میدانستند، مورد بررسی قرار گرفتند تا نحوه واکنش مغز آنها نسبت به شریک زندگیشان بررسی شود.
نتایج نشان داد که تعاملات عاشقانه باعث فعال شدن مسیرهای پاداش مغز میشود و احساسات مثبت شدیدی ایجاد میکند. این دقیقاً همان چیزی است که توضیح میدهد چرا عشق کوره و چرا افراد عاشق گاهی رفتارهای غیرمنطقی از خود نشان میدهند.
بیشتر بخوانید: ۶ راهکار که هورمون عشق را در بدن افزایش دهید
هورمونها و شیمی مغز در عشق
اکسی توسین، که به «هورمون عشق» معروف است، مسئول احساس سرخوشی هنگام عاشق شدن است. وقتی با معشوق خود وقت میگذرانیم، سطح اکسیتوسین در مغز و جریان خون ما افزایش مییابد و باعث میشود احساس نزدیکی و وابستگی بیشتری کنیم. اما فقط اکسیتوسین کافی نیست.
دوپامین، ماده شیمیایی دیگری که هنگام عشق رمانتیک آزاد میشود، مسیرهای پاداش مغز را فعال میکند و تمرکز ما را روی شریک زندگیمان افزایش میدهد. این ترکیب دقیقاً همان چیزی است که توضیح میدهد چرا عشق کوره و ما به طور موقت دنیای اطراف را فراموش میکنیم.
عشق رمانتیک در طول تاریخ
عشق رمانتیک فقط یک تجربه مدرن نیست؛ این پدیده تاریخی طولانی دارد. دانشمندان بر این باورند که عشق رمانتیک حدود پنج میلیون سال پیش، پس از جدایی انسانها از اجداد میمونهای بزرگ، شکل گرفت. حتی یونانیان باستان به شدت به فلسفه و شعر در مورد عشق علاقه داشتند و عشق را هم تجربهای شگفتانگیز و هم گاه آسیبزا میدانستند.
قدیمیترین شعر عاشقانهای که تاکنون پیدا شده مربوط به حدود ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد است. این نشان میدهد که عشق رمانتیک و حالت «چرا عشق کوره» برای بشر چیزی جدید نیست و همیشه بخشی از تجربه انسانی بوده است.
نقش عشق در رفتار انسان
محققان دریافتند که عشق رمانتیک نه تنها احساسات را تغییر میدهد، بلکه رفتارهای ما را نیز تحت تأثیر قرار میدهد. ما زمان و انرژی بیشتری را صرف شریک زندگیمان میکنیم، حتی گاهی به قیمت نادیده گرفتن سایر جنبههای زندگی. آدام بود، محقق ارشد دانشگاه ملی استرالیا، میگوید: «ما هنوز اطلاعات زیادی درباره تکامل عشق رمانتیک نداریم، اما هر یافته جدید ما را یک قدم به درک این معما نزدیکتر میکند.» این یافتهها نشان میدهد که حالت «چرا عشق کوره» دقیقاً به دلیل عملکرد خاص سیستم پاداش مغز اتفاق میافتد.
آینده تحقیقات عشق
محققان اکنون قصد دارند تفاوتهای بین نحوه تجربه عشق توسط مردان و زنان را بررسی کنند. آنها امیدوارند که با درک بهتر این تفاوتها، بتوانند به ما کمک کنند تا تصمیمات عاطفی بهتری بگیریم و کمتر دچار اشتباهات عاشقانه شویم. اما تا آن زمان، یکی از اسرار جاودانه انسان باقی میماند: چرا عشق کوره و چرا گاهی این احساس آنقدر قوی است که عقل و منطق را کنار میزند.
افزودن دیدگاه