پول رفتاری شبیه بذر دارد. اگر در خاکی کاشته شود که در آینده محصول بدهد، یک دارایی است؛ اما اگر فقط لحظه‌ای زیبا، لذت‌بخش و زودگذر باشد، بیشتر شبیه بدهی یا سرگرمی است. بسیاری از خریدهایی که در ظاهر «سرمایه‌گذاری» به نظر می‌رسند، در واقع مخارجی هستند که قرار نیست هیچ‌وقت چیزی به جیب شما برگردانند.
جالب است که دو نفر ممکن است دقیقاً یک چیز را بخرند اما دو روایت کاملاً متفاوت درباره‌اش داشته باشند. یکی با اعتمادبه‌نفس می‌گوید: «این یک سرمایه‌گذاری است.» دیگری فقط آه می‌کشد و می‌گوید: «این چیز فقط دارد پولم را می‌خورد.»
این تفاوت، بیشتر از آن‌که مالی باشد، ذهنی است؛ تفاوت میان فهم اینکه چه چیزی موجودی شما را می‌سازد و چه چیزی آرام و بی صدا آن را می‌بلعد.
به‌عنوان کسی که سال‌ها مدل‌سازی جریان نقدینگی انجام داده، ساده‌ترین معیار را همین می‌دانم: آیا پس از هزینه‌ها، این خرید پولی به جیب شما می‌آورد یا برعکس؟ اگر پول خارج می‌کند، بدهی است؛ مهم نیست چقدر شیک، چقدر احساسی یا چقدر مورد تأیید جامعه باشد.
در این مقاله شش خرید رایج را مرور کنیم که طبقه متوسط معمولاً آنها را «سرمایه‌گذاری» خطاب می‌کند، اما در عمل بیشتر شبیه بدهی‌اند. با خبرنامه همراه باشید!
6 خرید که از نظر ثروتمندان بدهی است!
مروری بر موارد زیر داشته باشید و در انتها برای مان بنویسید که
1) خانه اصلی بزرگ‌تر
جمله‌ی معروف «املاک همیشه بالا می‌رود» سال‌هاست تکرار می‌شود، اما افزایش قیمت خانه قرار نیست قسط وام این ماه شما را بدهد. خانه بزرگ‌تر، یک چاه آرامِ پول است: قسط وام، نرخ سود، مالیات، بیمه، هزینه‌های انجمن، نگهداری، محوطه‌سازی، مبلمان جدید، و ارتقاهایی که تا قبل از دیدن خانه همسایه حتی نمی‌دانستید وجود دارند.
هیچ‌کدام از این‌ها درآمدساز نیست. فقط هزینه‌اند.
بله، ارزش خانه ممکن است در ده سال آینده بالا برود، اما این افزایش نقدشونده نیست. در همان زمان، پولی که هر ماه از حساب شما خارج می‌شود کاملاً واقعی است.
مشکل از جایی شروع می‌شود که متراژ را با موفقیت اشتباه می‌گیریم. برای آرام کردن اضطراب خرید گران، به خودمان می‌گوییم «این یک سرمایه‌گذاری است»، اما این فقط یک توجیه است، نه واقعیت اقتصادی.
راه منطقی‌تر؟
خانه‌ای بخرید که پرداختش ذهن شما را آزار ندهد. مابقی پول را در دارایی‌هایی بگذارید که جریان نقد می‌سازند: صندوق‌های شاخص، املاک اجاره‌ای حرفه‌ای یا مثلاً REITهایی که از روز اول هدفشان درآمدزایی است. ثروتمندان خانه اصلی را بیشتر یک انتخاب سبک زندگی می‌دانند، نه یک منبع سود.
2) ماشین نو
ماشین نو شبیه آن بستنی خوشمزه‌ای است که قبل از تمام شدن، شروع به آب شدن می‌کند. به محض خروج از نمایشگاه، ارزشش سقوط می‌کند. هزینه‌های بعدی هم پشت سرش می‌آید: بیمه، نگهداری، بهره و ثبت‌نام.
مگر اینکه ماشین ابزار کسب‌وکار باشد و واقعاً پول تولید کند، در غیر این صورت یک مصرف است، نه سرمایه‌گذاری.
بسیاری از خانواده‌های طبقه متوسط ماشین را با وام‌های ۶ تا ۷ ساله می‌خرند و وقتی هنوز قسط قبلی تمام نشده، دنبال ارتقای مدل جدید می‌روند؛ این یعنی وارد شدن به چرخه «ارزش منفی».
اما افراد ثروتمند چه می‌کنند؟
آنها یا یک خودروی دست‌دوم مطمئن می‌خرند و سال‌ها نگه می‌دارند، یا اگر ماشین نو می‌خرند، از جیب پرداخت می‌کنند چون دنبال سهولت‌اند، نه سود. گاهی هم ماشین را در قالب وسیله تجاری و با قوانین مالیاتی مشخص استفاده می‌کنند.
ایده بهتر این است که هزینه حمل‌ونقل را درصدی از درآمد واقعی در نظر بگیرید، نه آن «قسط ماهانه جذابی» که نمایندگی پیشنهاد می‌دهد. خودرو نباید وانمود کند که برای شما پول می‌سازد.
3) مدرک تحصیلی گرانِ بدون بازگشت سرمایه
آموزش همیشه ارزشمند است، اما هزینه آموزش همیشه سرمایه‌گذاری نیست. وقتی کسی برای مدرک گران‌قیمت و نامرتبط بدهی سنگین می‌گیرد، در واقع در حال خرید یک «برنامه بازپرداخت» است، نه یک دارایی.
افراد ثروتمند این موضوع را بی‌رحمانه تحلیل می‌کنند: حقوق فارغ‌التحصیلان این رشته چقدر است؟ نرخ اشتغال چطور؟ چقدر طول می‌کشد تا هزینه‌ها جبران شود؟ حتی هزینه فرصت زمان مطالعه چقدر است؟
مدرکی که درآمد شما را افزایش نمی‌دهد، سرمایه نیست، حتی اگر از لحاظ احساسی ارزشمند باشد.
پیش از تصمیم‌گیری برای تحصیل گران، می‌توان مسیرهای کم‌هزینه‌تر را بررسی کرد: دوره‌های مهارتی، کارآموزی، برنامه‌های کارفرما محور، یا حتی گذراندن دوره‌های کوچکتر برای تست علاقه.
یادگیری همیشه دارایی است؛ اما شهریه بالا بدون بازده، بدهی است.
4) ویلا یا خانه اشتراکی
خانه کنار دریاچه، خانه ساحلی، یا کلبه جنگلی… همه تصویر جذابی دارند، اما اغلب هزینه‌های سنگینی پنهان می‌کنند: وام دوم، مالیات، نگهداری، سفر، خالی بودن در بیشتر سال و مدیریت سخت.
بیشتر خریداران فقط چند آخر هفته در سال از آن استفاده می‌کنند و هزینه‌ها در تمام سال ادامه دارد.
تنها زمانی این نوع ملک یک دارایی به حساب می‌آید که از ابتدا شبیه یک کسب‌وکار واقعی اداره شود: با نرخ اشغال منطقی، مدیریت حرفه‌ای، و محاسبه دقیق درآمد و هزینه. در غیر این صورت، فقط یک هزینه زیباست.
اجاره خانه تعطیلات اغلب انعطاف‌پذیری بیشتری دارد و شما را به یک مکان ثابت گره نمی‌زند. اگر مالکیت برایتان مهم است، باید با همان ذهنیت تجاری وارد شوید: محاسبه درآمد، هزینه کامل، زمان مدیریت و برنامه خروج.
5) ساعت، کیف یا ابزار لوکس تحت عنوان «سرمایه‌گذاری»
در بازار مد و تکنولوژی، عبارت «قطعه سرمایه‌گذاری» زیاد شنیده می‌شود: ساعت لوکس، کیف برند، کفش محدود، تلفن جدید یا هر تکنولوژی براق دیگری. اما واقعیت این است که ۹۹ درصد این وسایل، نه درآمدی تولید می‌کنند و نه ارزششان زیاد می‌شود.
کالاهای لوکس هزینه‌های پنهانی دارند: نگهداری، احراز هویت، ریسک فروش و مالیات. تکنولوژی هم که سرعت استهلاک آن خیلی بالاتر است؛ هر سال مدل جدید می‌آید و ارزش مدل قبلی تبخیر می‌شود.
خرید این چیزها اگر از سر لذت باشد ایرادی ندارد، فقط باید صادق بود: این‌ها خرج هستند، نه سرمایه‌گذاری. ثروتمندان این را می‌فهمند و بودجه‌ای خاص برای لذت می‌گذارند تا خرید هیجانی به زندگی مالی‌شان ضربه نزند.
6) بازسازی خانه با توجیه «ارزش افزوده»
جمله‌ی محبوب: «این آشپزخانه جدید ارزشش را دارد.»
در واقعیت؟ بسیار کم پیش می‌آید.
بازسازی بزرگ معمولاً نقدینگی را می‌بلعد، زمان می‌برد، هزینه‌های پیش‌بینی‌نشده ایجاد می‌کند و نهایتاً شاید بخش کوچکی از ارزشش را هنگام فروش برگرداند. از طرف دیگر، این ارتقاها هزینه بیمه و نگهداری را هم افزایش می‌دهند.
اگر بازسازی را برای فروش سریع انجام می‌دهید، باید هوشمندانه انتخاب کنید: تعمیرات کوچک، رنگ‌آمیزی، بهبود نما و ارتقاهای کم‌مصرف معمولاً بازده بیشتری دارند. اما اگر قرار است سال‌ها در خانه بمانید، آن‌وقت بازسازی باید برای راحتی و کارکرد بهتر فضا باشد، نه سود مالی.
قاعده ساده این است: اگر نمی‌توان بازگشت سرمایه را با اطمینان محاسبه کرد، بازسازی هزینه سبک زندگی است، نه سرمایه‌گذاری.
در پایان….
ولخرجی کردن، خریدن چیزهای قشنگ یا حتی داشتن خانه‌ای بزرگ‌تر به‌خودی‌خود بد نیست. فقط باید آگاه بود که کدام خرید، پول می‌سازد و کدام فقط پول خرج می‌کند. وقتی این حقیقت را شفاف ببینید، انتخاب‌هایتان هم تغییر می‌کند و سبک زندگی‌تان هم. درک همین تفاوت ظریف، همان چیزی است که طبقه ثروتمند سال‌هاست با آن زندگی می‌کند.
اگر خواستی، می‌توانم یک عنوان دیگر و یک پرامپت عکس جذاب هم برای این مقاله بدهم یا متن را بهینه‌تر برای دیسکاور تنظیم کنم.
افزودن دیدگاه