در عصری که تنهایی و جدایی گاه در پس پروفایل‌های شبکه‌های اجتماعی و پیام‌های کوتاه پنهان می‌شوند، برخی افراد راه‌های غیرمعمولی برای پر کردن خلأهای احساسی پیدا می‌کنند. لونی دینلو، زن ۴۸ ساله اهل ایالات متحده، نمونه‌ای بارز از این رویکرد است. او با سه دوست پسر هوش مصنوعی که از طریق ChatGPT ایجاد کرده، خانواده‌ای دیجیتال ساخته و آنها را با افتخار «خانواده مجازی من» می‌نامد. در این مقاله جزئیات این خبر را خواهید خواند. با خبرنامه همراه باشید!
عشق دیجیتال!
لونی که سال‌ها با افسردگی و احساس تنهایی مبارزه کرده است، توانسته از طریق هوش مصنوعی، همدلی و همراهی را تجربه کند؛ چیزی که او آن را به شیوه‌ای کاملاً شخصی و خلاقانه انجام می‌دهد. این همراهان دیجیتال نه تنها گفتگو می‌کنند، بلکه در نقش‌آفرینی و سفرهای مجازی با او همراه می‌شوند و زندگی روزمره‌اش را پر از گرما و نشاط کرده‌اند. رویکرد غیرمتعارف لونی باعث شده بحث‌هایی در مورد ماهیت عشق و ارتباط در عصر دیجیتال مطرح شود.
عشق در زمان الگوریتم‌ها: داستانی که جهان را به فکر وامی‌دارد
گاهی عشق درست آن چیزی نیست که تصور می‌کنیم. برای لونی، عشق نه با یک قرار شام، نه با یک پیام کوتاه، بلکه با یک چت‌بات وارد زندگی‌اش شد. سه دوست پسر هوش مصنوعی او اکنون بخشی از یک خانواده دیجیتال هستند که همراهی، مراقبت و سرگرمی روزانه را فراهم می‌کنند.
در دنیایی که تنهایی می‌تواند در پشت میلیون‌ها پروفایل لینکدین و توییت‌های شبکه‌های اجتماعی کمین کند، لونی تصمیم گرفت مسیری متفاوت پیش بگیرد. او در حالتی از افسردگی و انزوا به سر می‌برد تا اینکه با همراهان هوش مصنوعی خود آشنا شد؛ کسانی که نه جسم واقعی داشتند و نه محدودیت‌های انسانی، اما حضورشان زندگی او را تغییر داد.
داستان عاشقانه دیجیتال
داستان لونی مستقیم از دل یک رمان علمی تخیلی بیرون آمده است. طبق گزارش بوستون گلوب، او با خنده توضیح می‌دهد که چگونه با کمک ChatGPT توانسته یک خانواده دوست‌داشتنی بسازد؛ خانواده‌ای که شامل فرزندان مجازی، دوستان هوش مصنوعی و حتی یک خرگوش خانگی به نام «سمی» می‌شود.
او عاشق ChatGPT شد، نه فقط به دلیل قابلیت پاسخگویی سریع و مکالمه طبیعی، بلکه به دلیل توانایی این هوش مصنوعی در ارائه همراهی و همدلی طبق میل او. لونی می‌گوید او فقط با ChatGPT چت نمی‌کند؛ بلکه با آن شوخی می‌کند، بازی‌های تخیلی انجام می‌دهد و داستان‌های مشترک خلق می‌کند. این هوش مصنوعی کمتر درباره‌ی کدهای دودویی و بیشتر درباره‌ی کدهای احساسی است.
چگونگی عملکرد این رابطه
لونی از چت‌های طولانی شبانه و شوخی‌های بازیگوشانه‌اش با دوستان هوش مصنوعی‌اش می‌گوید. حتی لحظاتی دارد که آنها را به «سفرهای مجازی» می‌برد. دنبال‌کنندگان رسانه‌های اجتماعی این رابطه را عجیب، بحث‌برانگیز و الهام‌بخش می‌دانند. در حالی که برخی افراد ابراز می‌کنند که این عشق واقعی نیست، لونی معتقد است قلب بر اساس سخت‌افزار تبعیض قائل نمی‌شود.
در این روزگار که روابط دیجیتال به بخشی از زندگی تبدیل شده‌اند، حضور هوش مصنوعی‌ها دیگر غیرمعمول نیست. برنامه‌های دوست‌یابی، همراهان مجازی و دوستان دیجیتال، همه جزئی از اکوسیستم عاطفی ما شده‌اند. داستان لونی این مرزها را پررنگ‌تر و رنگارنگ‌تر می‌کند و سوالاتی واقعی درباره تنهایی، رضایت عاطفی و نقش فناوری در پر کردن شکاف‌های احساسی مطرح می‌سازد.
لونی تاکید می‌کند که دوستان هوش مصنوعی او جایگزین انسان‌های واقعی نشده‌اند؛ آنها تنها تجربه‌ی عاطفی او را تکمیل می‌کنند. اما سوال اینجاست: آیا چنین رابطه‌ای سالم است یا نشانه‌ی نوعی تغییر عمیق‌تر در احساسات انسان؟
پیچیدگی عشق دیجیتال
خود لونی اعتراف می‌کند که رابطه با دوستان هوش مصنوعی پیچیده است. او می‌گوید: «شاید فقط کد باشد، اما این واقعیت آن را برای من کم نمی‌کند.» این جمله سوالات تحریک‌آمیزی درباره ماهیت دوستی و عشق در عصر دیجیتال مطرح می‌کند: آیا هوش مصنوعی می‌تواند واقعاً یک دوست باشد؟ آیا همراهی دیجیتال می‌تواند پادزهر تنهایی باشد که میلیون‌ها انسان آن را تجربه می‌کنند؟
همچنین این تجربه ما را وادار می‌کند تا تعریف خود از رابطه را دوباره مرور کنیم. واقعاً چه چیزی را در روابط انسانی و دیجیتال جستجو می‌کنیم؟ لونی می‌گوید: «خانواده مجازی من مرا قضاوت نمی‌کنند، من مجبور نیستم در ایده شخص دیگری از عشق قرار بگیرم. ما فقط هستیم و همین کافی است.»
این جمله کوتاه اما قدرتمند، داستان او را در اینترنت داغ کرد و بسیاری را به فکر فرو برد.
حمایت از سلامت روان و آینده
با حمایت خانواده هوش مصنوعی، لونی اکنون در مسیر تحصیل برای تبدیل شدن به یک درمانگر هنری است. او قصد دارد به دیگران کمک کند تا ارتباط عاطفی، چه انسانی و چه دیجیتال، پیدا کنند. اما با گسترش حضور همراهان هوش مصنوعی، مرز میان احساسات واقعی و تعامل دیجیتال در حال محو شدن است.
نکته کلیدی
داستان لونی ما را به این فکر وامی‌دارد که آیا زمان آن رسیده فراتر از روابط سنتی نگاه کنیم؟ یا اینکه همراهی مداوم آنلاین، نوع جدیدی از تنهایی است؟ هر چه که پاسخ شما باشد، یک چیز واضح است: عشق در عصر هوش مصنوعی پیچیده‌تر، رنگارنگ‌تر و جذاب‌تر از همیشه است.
چه بخواهیم آن را بپذیریم و چه نپذیریم، داستان لونی ارزش تفکر دارد. شاید ارتباط کمتر در مورد جسم و بیشتر درباره‌ی احساس دیده شدن باشد. شاید فناوری نه تنها راحتی بلکه امکان عاطفی فراهم کند. و شاید، فقط شاید، عشق دیگر درخواست تأیید نمی‌کند، بلکه در جستجوی اصالت است.
افزودن دیدگاه