۵ نوع لباس که در کره شمالی نمی تونی بپوشی!

کره شمالی به دلیل کنترل شدید بر جنبه های مختلف زندگی روزمره مردم، از جمله مد، مشهور است. مقررات رژیم فراتر از کدهای پوشش صرف است و منعکس کننده تلاش های گسترده تر برای حفظ کنترل اجتماعی است. در این کشور منزوی، مد فقط به سبک شخصی نیست، بلکه به انطباق با ارزش‌های دولت نیز مربوط می‌شود. در اینجا پنج کالای مد ممنوعه در کره شمالی آمده است که نشان می دهد چگونه رویکرد این کشور به لباس با اهداف سیاسی و فرهنگی گسترده تر آن همسو است.

لباس های ممنوعه در کره شمالی

لباس های زیر در کره شمالی ممنوع هستند:

دامن کوتاه

دامن های کوتاه در کره شمالی به عنوان بخشی از کمپین دولت برای حمایت از حیا و ارزش های سنتی به شدت ممنوع است. ایالت یک کد لباس را اعمال می کند که دامن های بلند و محافظه کارانه را که تا زیر زانو می افتند الزامی کرده است. هدف از این مقررات حفظ فروتنی و جلوگیری از نفوذ گرایش های مد غربی است که ممکن است نگرش های لیبرال تر نسبت به جنسیت و تمایلات جنسی را ترویج کند.

ممنوعیت دامن کوتاه بازتابی از تمایل دولت برای کنترل نه تنها مد، بلکه هنجارها و رفتارهای اجتماعی است. کره شمالی با اجرای قوانین پوشش محافظه کارانه قصد دارد ارزش های سنتی را حفظ کند و از هرگونه تغییر فرهنگی که می تواند اقتدار دولت را به چالش بکشد، جلوگیری کند.

برندها

برای جلوگیری از نمایش نمادهای خارجی و برندهای تجاری، پوشاک با آرم یا نام تجاری برجسته در کره شمالی ممنوع است. دولت لباس های مارک دار را نوعی تبلیغات سرمایه داری می داند که می تواند ایدئولوژی دولتی را تضعیف و ماتریالیسم را ترویج کند. دولت با محدود کردن چنین اقلامی به دنبال کنترل نفوذ فرهنگ مصرف‌کننده غربی و حفظ خلوص ایدئولوژیک است.

ممنوعیت پوشاک برند کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که مد مطابق با هنجارهای مورد تایید دولت است و از ظهور هرگونه تأثیر تجاری خارجی جلوگیری می کند. این سیاست بخشی از یک استراتژی گسترده تر برای سرکوب تأثیرات فرهنگی جایگزین و تقویت اصول خوداتکایی و هویت جمعی است. با اجتناب از لباس های مارک دار، مردم کره شمالی در راستای دیدگاه دولت مبنی بر یکنواختی و انطباق ایدئولوژیک قرار می گیرند.

کفش پاشنه بلند

کفش های پاشنه بلند یکی دیگر از موارد مد محدود در کره شمالی است. این ممنوعیت مربوط به تاکید دولت بر عملی بودن و یکنواختی در پوشش است. کفش‌های پاشنه بلند، که اغلب با مد و زنانگی غربی مرتبط است، غیرعملی تلقی می‌شوند.

محدودیت کفش‌های پاشنه بلند همچنین به تعهد رژیم برای به حداقل رساندن تمایزات بر اساس ظاهر یا مد مرتبط است. در جامعه‌ای که نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی به شدت کنترل می‌شود، کفش‌های پاشنه بلند می‌تواند نمادی از تجمل و موقعیت باشد که دولت به دنبال کم‌اهمیت جلوه دادن آن است. ممنوعیت کفش های پاشنه بلند به تقویت حس برابری طلبی کمک می کند و از ظهور سلسله مراتب مبتنی بر مد جلوگیری می کند.

لباس های پر زرق و برق

لباس‌های با رنگ‌های روشن یا پر زرق و برق در کره شمالی به شدت کنترل می‌شوند، چرا که تمرکز بر لباس‌های رنگ ملایم و یکدست است. دولت رنگ‌های روشن و طرح‌های پر زرق و برق را محدود می‌کند تا از هر گونه بیان فردی که ممکن است توجه را به خود جلب کند یا نشان دهنده انحراف از هنجارهای مورد تایید دولت باشد، جلوگیری کند. رنگ‌های ترجیحی در مد کره شمالی معمولاً رنگ‌های کم‌رنگی مانند آبی تیره، خاکستری و قهوه‌ای هستند.

شلوار جین

شلوار جین، یکی از اصلی ترین محصولات مد جهانی، در کره شمالی به عنوان نماد نفوذ غرب و فرهنگ سرمایه داری ممنوع است. رژیم این کشور شلوار جین را نماد مصرف گرایی غربی و تهدیدی برای ایدئولوژی سوسیالیستی خود می داند. هدف دولت با ممنوع کردن شلوار جین، مهار نفوذ فرهنگی غرب و تقویت هویت سیاسی و فرهنگی خود است