ورزشکار الهام‌بخش؛ هاجر ابوالفضل، فوتبالیست تابوشکن و جایزه شجاعت در ورزش

یکی از موضوعاتی که این روزها مورد توجه کاربران افغان شبکه‌های اجتماعی قرار گرفته، قرار گرفتن هاجر ابوالفضل در فهرست یکی از چهار فینالیست جایزه مشهوری در حوزه ورزش می‌باشد.

هاجر ابوالفضل کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال زنان افغانستان است که اکنون یکی از بازیگران این تیم بوده و دارای محبوبیت و آوازه‌ی زیادی در ورزش بانوان این کشور است. او اکنون در آمریکا، در مرحله نهایی رقابت برای دریافت جایزه استفاده شجاعانه از ورزش “بنیاد فراتر از ورزش” قرار دارد. قرار است مراسم اهدای این جایزه از سوی شبکه مشهور تفریحی کُشتی کج زنان نیز به صورت زنده پخش شود.

.@MarkKabban, @hajarabulfazl, Manoel @lovefutbol & Matt @NLCenters are shortlisted for the Courageous Use of Sport Award, presented by @WWE pic.twitter.com/lr23uFPa51

— Beyond Sport (@BeyondSport) July 19, 2017

بنیاد فراتر از ورزش، شهروندان مختلف دارای پروژه‌های الهام بخش را حمایت می‌کند؛ پروژه‌های که از ورزش برای انعکاس رنج‌ها و مصیبت‌های گروه‌های محروم در سطح جهان استفاده‌ می‌کنند.

پزشک فوتبالیست

هاجر ابوالفضل ملی پوش تیم فوتبال بانون افغانستان و کاپیتان سابق این تیم، در سال 1372 خورشیدی در کابل متولد شده است. او آموزش‌های ابتدایی اش را در لیسه‌ رابعه بلخی فراگرفته و آموزش‌های عالی را در رشته پزشکی ادامه داده است. او در سال جاری خورشیدی تحصیلاتش را در این رشته، در کابل به پایان رساند.

هاجر از کودکی به ورزش علاقه داشت. او از 14 سالگی به ورزش روی آورد و عضویت فعال تیم فوتبال مکتب خود را داشت. در جریان رقابت‌های ورزشی که در سال 2008 میلادی در میان بازی‌کنان مکتب‌های شهر کابل برگزار شده بود، او توانست به تیم ملی فوتبال بانوان افغانستان راه یابد.

هاجر در گفتگو با خبرنامه می‌گوید که “من شاگرد مکتب بودم که فوتبال را آغاز کردم و مشکل من در ابتدا که با معلم ورزش‌ام صحبت کردم و خواستم تمریناتم را آغاز کنم، خانواده ام بودند. چون نمی‌دانستم که آیا آنان قبول می‌کنند یا خیر؟ ولی خوشبختانه آنان بسیار استقبال و از من حمایت کردند؛ هیچ‌گونه مشکلی را بر سر راه خود احساس نکردم.”

هاجر یکی از ملی پوشان تیم ملی فوتبال بانون افغانستان است. این تیم در سال 2004 میلادی تشکیل شد و درسال 2007 رسماْ به فعالیت آغاز کرد. اکنون، تیم ملی فوتبال افغانستان در سه رده سنی بیش از 70 بازیگر دارد و در سه تیم فعال می‌باشد.

حامیان خوب

هاجر ابوالفضل در خانواده 15 نفری بزرگ شده است. او می‌گوید تا امروز خانواده‌اش در همه عرصه‌ها از او حمایت نموده و پشتیبانش بوده اند.

سازمان ملل در سال 2016 میلادی به هاجر ابوالفضل لقب سفیر جوانان را داد. او همچنان  لقب بهترین ورزشکار سال 2016 را نیز دارد.

او در زمینه ورزش یکی از دختران موفق افغان است. خانم ابوالفضل این موفقیت را مرهون عوامل مختلف می‌داند. از جمله خانواده ای او در این مسیر طولانی جایگاه جدی داشته است. هاجر با اشاره به خانواده‌ خود می‌گوید که “اگر خانواده‌ها از دختران شان حمایت نموده و بگذارند که آنان خودشان راه شان را انتخاب کنند، موفق می‌شوند و هیچ کاری نیست که دختران به‌خاطر جنسیتش آن را انجام داده نتوانند.”

این خانواده تنها حامی هاجر نبوده بل‌که دختران دیگر آن نیز به مقام‌های خوب علمی دست یافته اند. دو خواهر بزرگتر خانم ابوالفضل استاد دانشگاه می‌باشند و یکی نیز در یکی از بیمارستان‌های کابل پزشک است. به گفته هاجر ابوالفضل آنان همه موفقیت‌های خود را مدیون خانواده‌ی‌شان هستند.

فراتر از ورزش

بانو ابوالفضل با داشتن حمایت خانواده‌اش خود را از خوشبخت‌ترین دختران افغانستان می‌داند و می‌گوید که با این حمایت، نگران موانع دیگری نمی‌باشد که از سوی محافل مختلف در اجتماع برایش خلق می‌شود. او می‌افزاید که “مشکلات تنها در برابر من نیست، هر دختر و زن افغان مشکل دارد.”

دغدغه بانو ابوالفضل دغدغه ورزش است. او می‌گوید که “مشکل من، مشکلات تیم است که میدان ورزشی مناسب ندارد و امکانات ورزشی تیم ملی خیلی محدود است که از جمله دختران تیم ملی مشکل ترانسپورتی دارند…. همه مشکلات آهسته آهسته حل خواهد شد.”

او می‌گوید که دختران فوتبالیست افغان با وجود چالش‌های امنیتی، سنت‌های دست و پا گیر اجتماعی را شکسته و راه میدان فوتبال را در پیش گرفته اند. این راه به گفته خانم ابوالفضل پرهزینه بوده و نیازمند حمایت‌های زیادی برای بانوان تابوشکن در عرصه‌های ورزشی می‌باشد.

خانم ابوالفضل می‌گوید که فوتبال برای زنان افغان فراتر از یک ورزش پنداشته می‌شود و راهی برای موفقیت و حضور مثبت‌تر در اجتماع می‌باشد. این فوتبالیست افغان تاکید می‌کند که “من فوتبال را وقتی آغاز کردم که مردم و خویشاوندانم می‌گفتند که دختران به درد هیچ کاری نمی‌خورند و هزاران حرف عام دیگر. من هم فوتبال که به بازی مردانه مشهور است را انتخاب کردم تا بتوانم به آن مردان و پسران از طریق پیشرفت در ورزش فوتبال بفهمانم که زن‌ها هم از پسِ انجام تمام کارها برمی‌آیند؛ چون به نظرم در دنیا همه چیز برای همه است و جنسیت برای آن مشخص نشده. رفته رفته خیلی چیزها در مکتب فوتبال یاد گرفتم که می‌دانم هیچ استادی و هیچ مکتبی نمی‌توانست برایم آن‌ها را تدریس نماید. واقعا فوتبال زندگی من را تغییر داد و این را با حضور در کنار جوانان دیگر به خوبی درک کرده و احساس موفقیت خوبی می‌کنم چون کاملا میبینم که فوتبال چقدر در رویاهای من و زندگی من تغییر ایجاد کرده است.”

خانم ابوالفضل در ادامه از فوتبال به عنوان بازی یاد می‌کند که یک دختر می‌تواند با آن ناگفته‌های خود را بیان نماید و سهمی در ارائه تصویر متفاوت از کشورش در سطح جهان داشته باشد. او می‌گوید که زنان افغان با بازی فوتبال پیام صلح و مهربانی شهروندان این کشور را ارائه می‌کنند.

در این زمینه خانم ابوالفضل باور دارد که “بدون شک فوتبال راه مبارزه کردن و رسیدن به موفقیت را به ما می‌آموزد. این که تلاش کنی و با وجود تمام سختی‌ها راهی برای رسیدن به هدف بیابی. این‌که زندگی نیز همانند فوتبال پر از افت و خیز است اما این مهم می‌باشد که در پایان چقدر احساس رضایت داشته باشی و چقدر حال‌مان خوب باشد. همیشه گفته‌اند فوتبال یعنی زندگی و برای دختران تیم ملی فوتبال افغانستان، فوتبال چیزی فراتر از زندگی است.”

نهاد توانا

فوتبال تنها دلمشغولی هاجر برای تغییر نیست. او در کنار این ورزش به عنوان حرفه اش، فعالیت‌های دیگری را نیز راه اندازی کرده است. در این نهاد، هاجر و شماری از دوستانش به فعالیت‌های فرهنگی و آموزشی مشغول اند.

هاجر ابوالفضل و هفت نفر از دوستانش نهاد توانا را در سال 2015 میلادی تاسیس کرد. او می‌گوید که “نهاد توانا از زمان تاسیسش تا حالا در بخش آموزش‌دهی فعالیت کرده و برنامه‌های امسالش، برگزاری برنامه‌های آموزشی رهبری و مدیریت، آگاهی دهی‌ صحی و برنامه‌های ورزشی است. نهاد توانا در تلاش بالا بردن موثریت برنامه‌های آموزشی و گسترش آن در شهر کابل است.”

هاجر که تا کنون برای ایجاد زمینه گفت‌وگوی معنادار و موثر در مورد تاثیرگذاری زنان ورزشکار و پذیرش تفاوت‌های جنسیتی کار کرده، در حال از بین بردن مرز‌های محدود کننده‌ برای زنان افغانستان است. او می‌گوید که پس از این، فعالیت‌هایش را برای برداشتن محدودیت‌های زنان و جوانان بیشتر خواهد‌کرد و به همین منظور می‌خواهد، به زودی در کابل مرکز صحی نیز ایجاد نماید.