نویسنده: الکس وارد
منبع: ووکس
گفتگوی داخلی دولت بایدن در مورد آینده حضور ارتش آمریكا در جنگ افغانستان طی چند هفته گذشته، در سکوت و عمدتا پشت درهای بسته صورت گرفته‌است.
اما این بدان معنا نیست که خبرها جایی درز نکرده‌است. در حقیقت، یک اپیزود قبلا گزارش نشده در یک جلسه سطح بالای اخیر نشان می‌دهد در حین اینکه تیم بایدن در تلاش برای یافتن راهی برای پایان دادن به طولانی‌ترین جنگ آمریکا (یا حتی انجام یا عدم انجام این کار) است، این گفتگوها چقدر پربار بوده‌است.
در جلسه اخیر کمیته شورای امنیت ملی، مقامات در سطح کابینه از جمله رئیس ستاد مشترک ارتش جنرال مارک میلی، وزیر دفاع لوید آستن و دیگران به عنوان بخشی از بررسی چند هفته‌ای دولت در مورد سیاست ایالات متحده در افغانستان گرد هم آمدند.
مقامات در حال بحث و بررسی این موضوع هستند که بایدن باید کدام یک از سه گزینه موجود را در مورد این جنگ 20 ساله دنبال کند. گزینه نخست پایبندی به توافقنامه رئیس جمهور پیشین دونالد ترامپ با طالبان است که طی آن بایدن باید همه 2500 سرباز باقیمانده آمریکایی را تا یک ماه می از افغانستان خارج کند. دومی مذاکره با شورشیان برای تمدید مهلت خروج است که به نیروهای آمریکایی اجازه می‌دهد بعد از تاریخ تعیین‌شده در این کشور بمانند. و سومین گزینه این است که به طور کامل از پیمان ترامپ و طالبان سرپیچی کرده و بدون مشخص کردن تاریخ پایان، به جنگ در افغانستان ادامه دهد.
طبق چهار منبع از کاخ سفید، پنتاگون و سایر مناطق آشنا به آنچه اتفاق افتاده‌است، طی این جلسه، میلی با اصرار – و به گفته برخی، گاهی اوقات به صورت”احساسی” – خواهان بررسی حفظ نیروهای آمریکایی در این کشور بوده‌است.
میلی، که معاون فرماندهی کل نیروهای آمریکایی در افغانستان بود و سه ماموریت را در این کشور سپری کرده‌است، اساساً استدلال می‌کرد که عقب نشینی کامل نیروهای آمریکایی تا اول ماه می می‌تواند راه طالبان را برای گرفتن این کشور باز کند، زندگی را برای میلیون‌ها افغان سخت‌تر کند و اهداف امنیت ملی ایالات متحده را به مخاطره بیندازد.
بنا به گفته دو منبع، میلی گفت که حقوق زنان “به عصر حجر بر خواهد گشت”. وی اظهار داشت که پس از ” صرف آن همه جان و مال طی دو دهه گذشته” خروج از این کشور کار درستی نیست. وی همچنین افزود که از نظر وی، نبود 2500 سرباز آمریکایی در افغانستان مهار تهدیدهای پاکستان مسلح به سلاح هسته‌ای را نیز دشوارتر می‌کند.
یک مقام کاخ سفید گفت: “او برای مدتی به صحبت‌هایش ادامه داد، و همه به نوعی” متحیر” بودند. این مقام گفت که اظهارات میلی پر از ” احساس بود تا مفهوم” و در واقع ” خیلی منطقی نبود. “
دو منبع گفتند، پس از پایان صحبت‌های میلی، وزیر دفاع، آستن در زمان نوبت خود برای صحبت گفت كه او درک می‌کند پس از دو دهه جنگ احساسات زیادی پیرامون این مسئله وجود دارد اما “ما نمی‌خواهیم بر اساس احساسات تصمیم بگیریم”.
برخی از حضار، این اظهار نظر آستن را به عنوان نکوهش مستقیم میلی در نظر گرفتند، در حالی که دیگران اظهارات او را به سادگی به عنوان خواسته‌ی وی برای بررسی افغانستان به روشی حرفه‌ای و مبتنی بر واقعیت برداشت کردند.
در بیانیه‌ای پس از انتشار این داستان، جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی گفت: “من معمولاً در مورد مشورت خصوصی جلسات کمیته اصلی اظهارنظر نمی‌کنم. اما توضیحات ارائه شده توسط منابع ناشناس در مورد اظهارات مطرح شده در جلسه را رد می‌کنم. این نوعی ارائه به سبک فیلم از چیزی است که در واقع جلسه‌ای برای چاره‌جویی و تبادل نظر حرفه‌ای، متفکرانه و مبتنی بر واقعیت بوده‌است. “
سخنگوی وزارت دفاع گفت پنتاگون در مورد جلسات غیرعلنی اظهار نظری نمی‌کند. اما یک مقام ارشد دفاعی آشنا به این تبادل نظر به من گفت که آستن در تلاش برای انتقال این مفهوم است که او “یک روند تصمیم گیری تا حد امکان منصفانه، و تا جایی که ممکن است آگاهانه و متفکرانه و دقیق” را ترجیح می‌دهد.
شاید این اپیزود در نگاه اول چیزی بیش از یک لحظه کوتاه بحث و جدال درباره یک مسئله مهم سیاسی که لحظه‌ای احساسات در آن اوج گرفت، به نظر برسد. و از بعضی جهات، واقعا همین بود.
اما در عین حال، روزنه مهمی را در اختیار شما قرار می‌دهد که چرا دولت‌های متوالی ایالات متحده، از بوش تا اوباما گرفته تا ترامپ و بایدن، پایان دادن به جنگ آمریکا در افغانستان را بسیار دشوار دانسته‌اند.
چهار دولت آمریكا بر این درگیری‌ها نظارت و هر كدام با همان مشكل كلی دست و پنجه نرم كرده‌اند: اینكه آیا انتخاب گزینه‌ای که به طور فزاینده‌ای محبوب می‌شود، یعنی پایان دادن به حضور آمریكا در جنگ، تمام دستاوردها را – یعنی كابل امن‌تر و حقوق بهتر زنان و كودكان – که تا حد زیادی به دلیل خدمات و فداکاری نیروهای ایالات متحده و متحدان طی 20 سال گذشته حاصل شده، به خطر می‌اندازد؟
تصمیم‌گیری سخت است، به ویژه هنگامی که بیشتر کارشناسان معتقدند زندگی میلیون‌ها نفر در افغانستان بدون حضور نیروهای آمریکایی بدتر خواهد شد. علاوه بر این، گروه‌های تروریستی مانند القاعده و داعش در این کشور فعالیت می‌کنند و کمبود نیروهای آمریکایی مبارزه با آنها را دشوار می‌کند.
تا حدودی به همین دلیل است که روسای جمهور اوباما و ترامپ هر دو قول دادند که جنگ را تحت نظارت خود خاتمه دهند اما در نهایت پست خود را با حداقل چند هزار سرباز در این کشور ترک کردند. آنها توسط مقامات نظامی و غیرنظامی كه می‌گفتند ایالات متحده با حفظ نیروهای خود در مقابل ترک افغانستان، کمتر متضرر می‌شود، متقاعد شدند.
این پیام اصلی در گزارش کنگره ماه گذشته گروه مطالعات افغانستان بود، یک کمیسیون مستقل و دو طرفه از کارشناسان که به ریاست جنرال دریایی بازنشسته جوزف دانفورد، سناتور جمهوری‌خواه سابق کلی آیوت و رئیس انستیتوت صلح آمریکا نانسی لیندبورگ اداره می‌شود.
خودِ میلی با وجود درخواست مشتاقانه‌اش برای ادامه جنگ، در ماه دسمبر به یک مخاطب اتاق فکر گفت که ایالات متحده پس از این همه مدت حضور در افغانستان فقط “یک جو موفقیت” به دست آورده‌است.
وی اذعان داشت: “ما در شرایط بن بست استراتژیک قرار داشته‌ایم، جایی که حکومت افغانستان هرگز توانایی شکست نظامی طالبان را نداشته است،” و طالبان نیز تا زمانی که ما از دولت افغانستان حمایت می‌کردیم، هرگز توان شکست نظامی حکومت را نداشته‌است.”
رئیس جمهور جو بایدن، که قول داده تا پایان دوره اول ریاست جمهوری خود به درگیری آمریکا در جنگ پایان دهد، هنوز تصمیم نهایی خود را در مورد اینکه پیش از مهلت تعیین شده 1 ماه می چه کاری باید انجام دهد، اتخاذ نکرده‌است. چندین منبع می‌گویند همه گزینه‌ها، از جمله گزینه خروج کامل از افغانستان، هنوز تحت بحث و تبادل نظر قرار دارند.
تبادل نظر میلی و آستن نشان می‌دهد که این تصمیم در نهایت چقدر دشوار – و به شدت احساسی- خواهد بود.
افزودن دیدگاه