در ادامه سلسله گزارشهای نیکوکاری در روزهای کرونایی، زوجی در کابل مصارف جشن عروسی خود را به کمک برای نیازمندان اختصاص دادند.
سمیرا راشدی و نسیم فهیمی، ازدواج کردهاند اما بدون هیچ جشن و سرود، آنها به جای این جشن به نیازمندان کمک کردهاند؛ شهروندانی که در این روزها بیشتر از نگرانی خطر ابتلا ویروس کرونا از غصه نداشتن پول و غذا رنج میبرند. این زوج جوان خوش حال هستند که لبخندی به لب هایی آوردهاند که پر از اضطراب اند.
کمک به 36 خانواده
این زوج سه ماه قبل مراسم نامزدی خود را برگزار کرده بودند و قرار بود امسال ازدواج کنند اما شیوع ویروس کرونا باعث شد تا ازدواج شان به تعویق بی افتد، به همین دلیل خانم راشدی و آقای فهیمی تصمیم گرفتند تا مصارف مراسم ازدواج خود را برای نیازمندان اختصاص دهند.
آنها 80 هزار افغانی را به 36 خانواده کمک کردهاند. با این پول مقداری مواد غذایی و بهداشتی خریدهاند و برای 6 خانواده نیز پول نقد دادهاند.
خانم راشدی در گفتگو به خبرنامه گفت: “من و همسرم به هر کدام از این 36 خانواده هر چیزی را که نیاز داشتند دادیم، عده ازیی از این خانوادهها موادغذایی، تعدادی مواد بهداشتی و 6 خانواده نیز پول نقد برای کرایه خانه خود میخواستند که توانستیم برای یک ماه کرایه خانه آنها را بپردازیم.”
این زوج از همان ابتدا نیز تصمیم نداشتند تا عروسی خود را بزرگ و مجلل برگزار کنند بلکه میخواستند با دعوت دوستان نزدیکشان یک مهمانی کوچک برگزار کنند و باقی پول خود را برای ایجاد یک مرکز تعلیمی برای زنان و کودکان مصرف کنند.
آنها اکنون نیز به این تصمیم پافشاری دارند و میگویند که پس از پایان بحران و شیوع ویروس کرونا دست به کار میشوند و این مرکز آموزشی را ایجاد میکنند.
سمیرا راشدی گفت: “ما نمیخواستیم کسی با خبر شود اما به دلیل این که دوستان و آشنایان از عروسی ما اگاهی پیدا کنند مجبور شدیم که آن را در صفحه فسبوک نشر کنیم. ما با این کار تصمیم داشتیم به اندازه توانایی خود به مردم کشورمان کمکی کرده باشیم.”
آنچه بر تصمیمها تاثیر میگذارد
این زوج از این کار خوشحال هستند. اما این اولین باری نیست که سمیرا راشدی چنین کمکی میکند بلکه او به 5 دختر از زادگاهش نیز کمک مالی میکند.
او از سال گذشته تا کنون 5 دختر از ولایت دایکندی و ولسوالی سنگ تخت و بندر را تحت حمایت مالی دارد تا آنان نیز بتوانند درس بخوانند.
این زوج هر دو از ولایت دایکندی هستند، آقای فهیمی از نیلی، مرکز دایکندی و خانم راشدی از ولسوالی دور افتاده سنگ تخت و بندر. هر دو لیسانس فلسفه و جامعه شناسی از دانشگاه کابل دارند اما در وزارت شهرسازی با هم آشنا شدهاند.
خانم راشدی افزود: “من فرزند کوچک خانواده هستم و تنها کسی که تا سطح لیسانس درس خوانده است، با این که پدرم حامی من در این راه بوده است اما چالشهای زیادی داشتم، وضعیت اقتصادی خوبی نداشتیم و برادرانم نیز با تحصیل من موافق نبودند ولی من ادامه دادم از میان 15 دختری که از ولایت دایکندی در کنکور شرکت کرده بودیم تنها کسی بودم که وارد دانشگاه شدم و پس از آن باید همه مصارفم را خودم پیدا میکردم.”
او در کنار تحصیل معلم نیز بوده تا بتواند مخارجش در کابل را پیدا کند و تحصیلاتش را به پایان برساند.
به همین دلیل او اکنون به زنان و دختران دایکندی و به خصوص دختران زادگاهش توجه خاصی دارد. او میخواهد همه آنان تحصیل کنند و تا حد توان خودش نیز به آنان کمک میکند.
اکنون آنها سعی دارند تا با تواناییهایی که دارند به مردم کمک کنند و از این کار خود نیز راضی هستند. آن ها معتقداند باید بدون توجه به قومیت، مذهب و نژاد به همه کمک کرد و به فکر همدیگر بود.
این زوج افزودند: “با این که این کمک خیلی بزرگ نبود ولی میتواند مدتی این خانوادهها را خوشحال نگهدارد.”
افزودن دیدگاه