از زمانی که سازمان بهداشت جهانی، پاندمی شدن کووید-۱۹ را اعلام کرد، زندگی به سرعت تغییر کردهاست. در حال حاضر، قرنطین و دوری از جامعه، به عنوان یکی از موثرترین شیوههای مهار بیماری، در سراسر جهان اعمال میشود. هرچند ماندن در خانه سختیهایی دارد اما میتواند زمانی فوقالعاده برای رسیدن به اهداف بزرگمان باشد.
این نوشتار، مروری است بر ۵ متفکر و هنرمند که از دوران قرنطین به بهترین وجه استفاده کردند.
۱. ویلیام شکسپیر
زمانی که طاعون در لندن اپیدمی شد، شکسپیر بازیگر تئاتر بود. با بالا رفتن آمار تلفات این بیماری، تمام نمایشخانههای لندن بسته شدند. شکسپیر که حالا بدون شغل ثابت بود و زمان زیادی در اختیار داشت، نوشتن را شروع کرد و قبل از پایان آن سال، شاه لیر، مکبث و آنتونیوس و کلئوپاترا را نوشت!
۲. آیزاک نیوتن
سال ۱۶۶۵، زمانی که نیوتون در اوایل دهه بیست خود بود، یکی از بدترین اپیدمیهای طاعون وارد انگلستان شد. کلاسهای کمبریج تعطیل شدند و نیوتن به محل زندگی خانوادهاش برگشت. او که نگرانی بابت ایمیل استادان و ویدیو کنفرانس نداشت، مشغول مطالعه و تحقیق شد و برخی از بهترین کارهایش را ارائه داد. درست در همین زمان بود که نظریه گرانش به سر نیوتن افتاد!
۳. ادوارد مونک
نقاشِ مجموعه نقاشی «جیغ» ادوارد مونک، نه تنها شاهد تغییر جهان توسط آنفولانزای اسپانیایی بود بلکه خود نیز به آن مبتلا شد. او در قرنطینه بهترین آثار خود را خلق کرد.
۴. توماس نَش
سال ۱۵۹۲ که طاعون در لندن شیوع یافتهبود، توماس به روستایی رفت تا از بیماری دور بماند. همانجا بود که او نمایشنامه معروف «آخرین وصیت و عهد تابستان» را در مورد تجربیات خودش در دوران شیوع نوشت.
۵. جووانی بوکاچیو
سال ۱۳۴۸ که طاعون در فلورانس شیوع یافت، این چهره برجسته ادبیات ایتالیا از شهر گریخت و در ناحیهای روستایی در توسکانی خود را قرنطینه کرد. در طول این دوران او اثر مشهور خود دکامرون را نوشت، مجموعهای داستان که آدمهای گریخته از طاعون برای هم تعریف میکنند!